Lea is de oudste dochter van Laban. Ze heeft broers en een zusje, Rachel.

Op een dag komt een neef van haar, Jakob, vanuit Kanaän. Eerst als gast, daarna blijft hij bij hen wonen. Hij is meteen onder de indruk van Rachel en wil wel 7 jaren voor haar vader werken als hij daarna met haar mag trouwen.

Van Lea wordt niet veel verteld. Alleen dat ze fletse ogen heeft. Uitleggers zeggen dat dit lichte ogen zijn, terwijl donkere ogen het schoonheidsideaal is in die tijd.

Ook staat er het woordje ‘maar’ als tegenstelling: maar Rachel was mooi van gestalte en knap om te zien.

Lea blijft vrijgezel, ook in de 7 jaar die Jakob voor Rachel werkt. En dan breekt de huwelijksdag aan, een feest met gasten en lekker eten.  Als het nacht wordt brengt Laban echter niet Rachel, maar Lea naar Jakobs tent.

Wil Laban dat Lea ook een man zou krijgen? Bedriegt Laban Jakob zodat hij nog eens 7 jaren een gratis kracht krijgt? Of is het echt de gewoonte dat de oudste dochter vóór de jongste trouwt?

We weten het niet. Maar zodra Jakob wakker wordt en merkt dat niet Rachel, maar Lea naast hem ligt snelt hij naar Laban om verhaal te halen.

Dit was te verwachten, maar het is, op z’n minst gezegd, niet leuk voor Lea.

Een week later trouwt Jakob ook met Rachel. Lea is tweede keus. Want Jakob heeft Rachel meer lief dan Lea.

God ziet ook dat Lea minder geliefd is. Hij troost haar door haar kinderen te geven.

 

We horen Lea voor het eerst zelf spreken als ze namen aan haar kinderen geeft. Hier hoor je wat er in haar hart speelt:

Ruben: de Heer heeft mijn verdrukking gezien. Voorzeker, nu zal mijn man mij liefhebben.

Simeon: omdat de Heer gehoord heeft dat ik minder geliefd ben heeft Hij mij deze zoon gegeven.

Levi: nu, ditmaal zal mijn man zich aan mij hechten, ik heb hem immers 3 zonen gebaard.

Juda: ditmaal zal ik de Heere loven.

Als ze namen aan de kinderen van haar slavin Zilpa geeft, zegt ze:

Gad: het geluk is gekomen!

Aser: wat ben ik gelukkig! Want de vrouwen zullen mij gelukkig prijzen.

Later krijgt ze nog twee zonen en een dochter Dina. Bij haar zonen zegt ze:

Issaschar: God heeft mij beloond omdat ik mijn slavin aan mijn man gegeven heb.

Zebulon: God heeft mij een mooi geschenk gegeven, ditmaal zal mijn man bij mij wonen, want ik heb hem 6 zonen gebaard.

Lea ziet haar kinderen als geschenk van God en ze geeft Hem de eer. De Heer, Hij is de God van Abraham, Izak en ook van haar man Jakob. Dankzij Jakob kent zij de Heere ook. Niet als ‘zomaar een god’, maar als de Levende, Die naar haar omziet en Zich over haar ontfermt.

Ze houdt veel van haar kinderen en haar man. Maar die liefde is niet geheel wederzijds. En dat blijft pijn doen in haar leven. Lea, die de liefde van haar man mist, voelt zich geliefd door de Heer.

 

We horen nog een keer dat Lea spreekt, ditmaal tot haar zuster. Want als Ruben liefdesappels vindt in het veld, symbool voor vruchtbaarheid, wil Rachel er ook een paar. Lea zegt: “is het niet genoeg dat je me mijn man afgenomen hebt? Moet je ook nog de liefdesappels van mijn zoon nemen?”

Toch geeft ze Rachel de liefdesappels omdat ze dan van Rachel die nacht met Jakob mag slapen.

Blijkbaar slaapt Jakob s’ nachts bij Rachel. Niet alleen mist Lea Jakobs liefde, maar ook zijn nabijheid in de nacht.

Die avond loopt Lea Jakob tegemoet en ze zegt: “je moet vannacht bij mij slapen want ik heb je eerlijk gehuurd voor de liefdesappels van mijn zoon.” Die nacht slaapt Jakob bij haar.

 

We horen ook woorden van Rachel die betrekking hebben op Lea.

Rachel wordt jaloers omdat Lea kinderen heeft en zij niet.

Ze geeft haar slavin Bilha aan Jakob tot vrouw en als deze een zoon in haar plaats baart noemt ze de baby Dan en zegt ze: “God heeft mij recht verschaft. Ook heeft Hij naar mijn stem geluisterd en mij een zoon gegeven.” Als haar slavin later nog een zoon krijgt noemt Rachel hem Naftali en zegt ze: “ik heb een zware strijd met mijn zuster gevoerd en ik heb gewonnen.”

En dan, na vele jaren wordt Rachels gebed ook verhoord, ze wordt zwanger en baart een zoon: Jozef. Ze zegt: “God heeft mijn schande weggenomen. Moge de Heere mij nog een zoon geven.”

 

Jakob heeft nu 11 kinderen. Lea heeft 6 zoons en een dochter, de slavinnen hebben samen 4 zoons en Rachel heeft 1 zoon: Jozef. In Genesis 37:3 staat dat Jakob Jozef meer liefhad dan al zijn andere zonen omdat Jozef werd geboren toen Jakob al oud was.

Jozef, van hem wordt hetzelfde geschreven als er van zijn moeder geschreven is: hij was mooi van gestalte en knap om te zien (Genesis 39:6).

Jaren later, als Jakob al met zijn gezin terug is in Kanaän, lees je dat Jozef verkocht wordt door zijn broers.

Is de strijd tussen de zussen doorgedrongen in de tenten van de opgroeiende kinderen? Ze haatten hem. Haat gaat veel dieper dan je een keer ergeren aan iemand.

Haat is een giftig zaadje in je ziel. Het krijgt wortels en het gaat groeien als je het voedsel geeft. Voedsel in de vorm van roddelen, kwaadspreken, een ander wijzen op tekortkomingen, je ergernis steeds maar herhalen totdat je alleen nog maar met minachting naar iemand kunt kijken…

Geef zaadjes van ergernis geen kans om te groeien!

Lea had dicht bij God moeten blijven. Hij die haar verdriet zag en haar troostte door haar kinderen te geven waar ze voor kon zorgen en die van haar houden.

Rachel had zich niet superieur moeten opstellen ten opzichte van Lea.

En Jakob, had hij minder kunnen laten blijken dat hij het meest van Rachel hield?

Als ze naar Jakobs vaderland terugreizen en Jakob bang wordt voor zijn broer Ezau en zijn reactie, zet hij de slavinnen en hun kinderen vooraan, Lea en haar kinderen erachter en helemaal achteraan Rachel en Jozef. De meest belangrijke en veilige plek. Als Ezau slechte bedoelingen heeft zouden zij de meeste kans hebben om te ontkomen.

Maar Ezau is blij om hem te zien: het is een hartelijke ontmoeting en verzoening.

 

In de jaren erna trekken ze verder het land in en dan gebeurt er iets verdrietigs: Rachel sterft bij de geboorte van haar tweede zoon. Ze wordt langs de kant van de weg begraven. Jozef en zijn pasgeboren broertje Benjamin hebben geen moeder meer. Jakob moet zijn geliefde vrouw missen. En Lea heeft nu geen zus meer.

Het leven gaat door. Nu heeft Lea eindelijk de plek die ze altijd al wilde: de vrouw van Jakob. Samen ontmoeten ze de inmiddels oude vader van Jakob: Izak.

Lea, in haar leven was ze altijd tweede keus. Maar God zag haar. Het geslachtsregister waar later de Messias, Jezus, uit geboren wordt gaat niet verder bij Jozef maar bij Juda, Lea’s zoon. Zij mag stammoeder zijn.

Ze wordt jaren later, als ze gestorven is, bijgezet in het familiegraf waar ook Abraham, Sara, Izak en Rebekka begraven liggen.

God heeft oog voor het kwetsbare, het ongeziene. Hij wil mensen met Zijn liefde omringen.

In zijn schaduw mogen wij schuilen. Hij kent je naam, Hij kent je stil verdriet. En Hij luistert als je roept.