Febe
om je te bemoedigen en te inspireren
Bijbelstudie voor beginners
Op deze pagina vind je Blogs die eerder op de Facebookpagina van Febe zijn gepost
(Febe Bijbel Bemoediging Inspiratie)
Blog 35: 23 September 2024
Irritante christenen?
Een jaar of 10 geleden liep ik achter twee collega's langs toen ik haar hoorde zeggen: “Ik vind christenen toch zó irritant!” Ik schrok ervan en om even tijd te rekken was ik opeens heel aandachtig een foldertje aan het lezen. “Waarom dan?” vroeg de andere collega op een neutrale toon. “Ze weten het allemaal altijd zo goed!” antwoorde ze. Ik liep door en hoorde niet wat er verder nog gezegd werd.
Het antwoord hield me bezig: is dit hoe sommige mensen naar christenen kijken? Ik ken inderdaad mensen die met een opgeheven vinger zeggen waarom iets volgens de Bijbel niet mag. Maar ik herkende me er zelf helemaal niet in. Integendeel: ik weet zoveel niet!
“Waarom gebeurt dit?”
“Als God liefde is, waarom…”
Ik stamel en hakkel me vaak door een antwoord heen. Of ik zeg: “ik weet het ook niet, maar ik weet wel….”
Soms kom ik met een one-liner waar andere gelovigen ook mee antwoorden, maar die weinig hoop of troost geeft.
Ik zou willen dat ik vurig kon vertellen wat geloven voor mij betekent. Dat het veel meer inhoudt dan:
~naar de kerk gaan ~Bijbellezen en ~bidden voor het slapen gaan…
Maar dat we een levende God hebben die een relatie met je aan wil gaan/ De blijdschap over verhoorde gebeden/ Het mysterie dat je God leert kennen door de Bijbel/ Dat je steeds weer een diepere laag in de Bijbel vindt/ de rust die je bij Hem vindt die nergens anders in deze wereld te vinden is/ Het vooruitzicht dat het leven niet stopt bij de dood, maar dat we eeuwig bij Hem mogen leven/ Dat bij God horen een rijkdom is die alle aardse rijkdommen te boven gaat/ Dat Hij je elke dag met Zijn liefde en Heilige Geest wil omringen…
Hoe kun je dit uitleggen aan iemand die niet in God gelooft?
Dat ik dit lastig vind heeft ook te maken met de tijd waarin ik opgegroeid ben. Het motto: ‘geloven doe je maar achter de voordeur’ heb ik vaak genoeg gehoord…
Toen ik dit pasgeleden met een (veel jongere) kennis besprak zei ze: “die tijd is allang voorbij hoor! Jongeren uit Gen Y en Gen Z (* generatie geboren tussen 1986 en 2015) maken nu heel bewust keuzes en staan daar ook voor!
Dat herken ik idd ook wel op TikTok: jongeren die getuigen en vertellen over hun geloof. Niet met een opgeheven vingertje maar vol passie en liefde.
Wat mooi dat mijn generatie dat weer van jongeren mag leren. Want als je alleen maar gelooft achter de voordeur kun je veel minder voor anderen betekenen. Maar het is wel van belang dat je woorden weet te vinden voor datgene dat je gelooft.
Paulus zegt in 2 Korinthe 2 vers 15: “Want wij zijn voor God een aangename geur van Christus, onder hen die zalig worden en onder hen die verloren gaan.”
Welke ‘geur’ laten wij bij anderen achter? Een aangename geur? Of halen mensen hun neus voor ons op?
Uit een enquête kwam pas naar voren dat 42% van alle Nederlanders zich gelovig noemt, hieronder is 6% Moslim. Als 3 of 4 op de tien mensen Christus laten zien in hun omgeving, zouden andere christenen veel minder het gevoel hebben ‘er alleen voor te staan’ in een wereld die zonder God leeft.
Samen kunnen we een heel aangename geur achterlaten op de plekken waar we komen.
Wat een blijdschap, hoop, troost en bemoediging kunnen we verspreiden!
Ik ben ervan overtuigd dat de samenleving er een stuk mooier uit zou komen te zien...
Blog 34: 22 juli 2024
Omgaan met ergenis
Ik houd niet van loslopende honden.Vooral niet als ze op mijn hondje afrennen.
Ik ken honden die door andere honden gebeten zijn, vaak durven ze niet meer gezellig te snuffelen of te spelen met andere honden.
Misschien hebben ze wel een hondentrauma.
Pasgeleden liep ik bij het park toen er opeens weer een hond aan kwam rennen, een baasje rende er achteraan, hard roepend.
'Laat hem dan ook niet los!' dacht ik geërgerd en ik wilde dit bijna op een boze toon tegen het baasje zeggen terwijl ik mijn hond oppakte. Maar toen zag ik wie eraan kwam rennen; de jongen die mij gisteren in de kerk zijn liturgie gaf omdat er te weinig waren...
'Hij doet niets hoor en normaal luistert ie wel...' Zei hij met een lach.
Ik moest mijn tong afbijten en alle ergenis inhouden. Ik lachte een beetje zuur en liep verder.
Gisteravond was ik moe. Mijn man en ik moesten nog een activiteit voor vanmorgen klaarzetten.
Soms omschrijft hij iets wat voor hem heel vanzelfsprekend is, terwijl ik denk: 'wat bedoel je nou?'
Ik pakte de verkeerde schalen en in plaats van ze gewoon terug te zetten, ging ik de discussie aan. Waarom omschreef hij niet duidelijker wat hij wilde?
Ik trok me even terug en bad: 'Heer, wilt u mij helpen om aardig te blijven en niet kattig te reageren?'
Ik merk dat het prima gaat om vriendelijk/geduldig/hartelijk/flexibel etc te zijn als ik uitgerust ben en lekker in m'n vel zit.
Maar juist als ik moe ben, niet goed geslapen heb of een beetje uit balans ben, dan komt er een minder vriendelijke kant in mij naar boven. Dan ga ik op mijn strepen staan en wil ik zeggen wat ik 'ervan vindt'
Juist dan is het lastig (maar o zo nodig!) om christen te zijn.
Aardig zijn als alles goed gaat is niet zo moeilijk. Maar wel als er een vervelende situatie is.
Juist dan kan de duivel er bijkomen en jedingen influisteren als:
_'Waarom houden die mensen zich niet aan
de regels?!'
_ 'Kom maar voor jezelf op!'
_ 'Dat is toch niet normaal!'
_ 'Laat je de kaas niet van je brood eten!'
_ 'Zeg maar gerust wat je ervan vindt!'
etc...
Natuurlijk mag je voor jezelf opkomen en je grenzen bewaken. Op een duidelijke en vriendelijke manier kun je veel zeggen.
Maar ik merk bij mijzelf dat er gauw een scherp randje aan mijn woorden komt. Of dat ik te gauw in de 'verdedig-modus' kom ipv rustig te blijven en eerst vragen te stellen.
Ik merk dat als ik dan bidt: 'Heer, ik ben moe en ik heb eigenlijk helemaal geen zin in deze discussie, wilt U mij helpen om rustig en geduldig te blijven?' dat dat helpt.
Hij schiet te hulp waar ik tekort schiet. Als mijn vaatje met liefde leeg raakt, vult Hij het weer bij.
'Dank U Heer, daarvoor!'
Blog 33: 14 februari 2024
Keuzes maken op gevoel
'Zo, jij durft!' Zegt m'n man met een knipoog.
'Ja ja ja, sola scribtura*, zeg ik (*het Woord - de Bijbel- alleen) terwijl ik m'n nieuwste boek 'vertrouw op je gevoel' aan de kant leg. Het is geschreven door Nikolaas Sintobin, een Juzuïet (=een religieuze orde binnen de Katholieke kerk gesticht door Ignatius van Loyola).
Af en toe is deze schrijver te gast bij Groot Nieuws Radio, ik hang dan aan zijn lippen; wat een enorm boeiende en inspirerende man!
In het boek gaat het erover of/hoe je kunt vertrouwen op je gevoel. Hoe ervaring, intuïtie en persoonlijk geloof een plaats krijgen bij het maken van keuzes.
Je 'onderbuikgevoel' : ik denk dat iedereen het wel herkent: je twijfelt zonder dat je het echt onder woorden kunt brengen... Of iets 'voelt niet goed'...
Misschien dat we onbewust wel keuzes op gevoel maken. Maar wie durft grote keuzes puur op gevoel te maken?
Want vaak maak ik keuzes op basis van wat ik wil en mijn verstand.
En is het wel 'wijs' om je verstand buiten de keuze te laten?
Of kan het beide?
Ik vraag me af of we intuïtie wel genoeg benutten of dat we ons er maar gedeeltelijk of helemaal niet bewust van zijn...
Wie leeft er in deze tijd vanuit zijn gevoel? Je vermoedens/een voorgevoel/je instinct een plaats geven in je dagelijkse leven?
Persoonlijk denk ik dat mensen (ik ook) intuïtie nogal eens onderschatten. Terwijl God ons toch ook intuïtie gegeven heeft!
Misschien zijn we na de reformatie wel teveel gaan varen op ons verstand en laten we ons gevoel en onze intuïtie wel teveel links liggen...
(hoewel ik me dit afvraag, zal ik dit niet gauw hardop zeggen in de kringen waarin ik me begeef... Kringen waarin ik 'sola scriptura' nogal eens hoor zeggen...)
Ik hoorde tijdens een podcast eens een zinnetje: het antwoord op je vraag zit al binnenin je...
Ik vond dat toen een beetje een rare zin. Toch is ie blijven hangen.
Als ik me iets afvraag denk ik er wel eens aan.
En ik besef me dan dat ik die vraag niet voor niets stel.
'Vaak is het stellen van een vraag al een antwoord geven'
Denk daar maar even over na ;) , dan pak ik mijn boek nog even om verder te lezen...
Blog 32: 23 januari 2024
JE ZORGEN MAKEN
Ik hou niet zo van tatoeages. Maar als ik er 1 zou nemen zou dat de tekst zijn uit Mattheüs 6:34: “Maak je geen zorgen voor de dag van morgen” (want elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad).
En dan zou ik hem laten zetten op een plek die ik steeds kan zien.
Want ik maak me af en toe zorgen. Of ik zie ergens tegenop.
God zegt: hou je nou maar alleen bezig met wat er vandaag op je pad komt. En hou je morgen bezig met wat er morgen op je pad komt.
Achteraf valt het vaak reuze mee, als je ergens tegenop zag. Of kreeg je op dat moment de kracht om er mee om te gaan. Of waren die beren je je voorstelde er helemaal niet.
Leven bij de dag.
Leven in het hier en nu.
Dat is iets wat je vandaag de dag veel om je heen hoort. Mindful leven.
God zegt het al in de Bijbel.
Toch zijn er soms zo opeens zorgen. Wat ik gemerkt heb, is dat het helpt als je je zorgen deelt. Ik liep pasgeleden op m’n werk tegen een praktisch probleem aan. Ik deelde m’n zorgen hierover met mijn collega’s. Zij probeerden me te helpen met allerlei suggesties en oplossingen.
Ik dacht er later over na: wat deden ze hun best voor mij. Zó aardig! En: een ander helpen geeft je zelf ook een goed gevoel.
Wat echt hielp, was om het probleem bij de gever terug te leggen. Samen met alle suggesties en oplossingen die mijn collega’s hadden bedacht. Wat bleek: het kon ook op een andere manier. De beren op mijn weg waren opeens verdwenen.
Je zorgen bij de juiste persoon neerleggen. Maar wat als je zorgen veel groter zijn? Er staat veel in de Bijbel over geschreven, o.a.:
- Leg de last van uw zorgen op Hem, want u ligt Hem na aan het hart (1 Petrus 5:7 NBV 21)
- Maak je geen zorgen over je leven: over wat je zult eten of drinken, noch over je lichaam wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan kleding? (Mattheüs 6:25)
- Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar want U bent bij mij (Psalm 23:4)
Nee die tattoo komt er niet. Wel een armbandje met de tekst: ‘God is greater than the highs and lows’. Om er steeds aan herinnerd te worden dat ik ál mijn zorgen bij Hem neer mag leggen.
Want God is groter dan mijn grootste zorg en Hij is dieper dan mijn diepste smart. Hij is groter dan wat mij ook maar bedreigd. In zijn schaduw ben ik veilig.
Blog 31: 21 December 2023
Welkom in de club
‘Welkom in de club!’ Ik hoor het wel eens om me heen als iemand 50 wordt. Ik vraag me dan af of je écht ergens bij hoort. Is het een gemeenschap met verbondenheid/ (ongeschreven)regels/ voordelen waar je dan bij hoort? Of bestaat die club helemaal niet en is het maar een gezegde…
Sinds kort hoor ik (ongevraagd) ook bij een ‘club’ waar ik het bestaan niet van af wist. We hebben namelijk een puppy en tijdens het uitlaten ontmoet ik veel andere hondeneigenaren die (al jaren) vlak bij mij wonen maar waar ik nog nooit mee gesproken had.
Toegegeven: het zijn vaak oppervlakkige gesprekjes over het weer of over de honden. Maar ineens heb je iets dat je samen bindt.
Misschien hoor jij (sinds kort) ook wel bij een ‘club’ waar je het bestaan niet vanaf wist. Door een nieuwe hobby of ongevraagd door een diagnose of door iets dat je hebt meegemaakt. Opeens heb je iets gemeen met random andere mensen.
Je kunt ook bij een club horen die je zelf hebt uitgekozen. Zo zie ik de kerkelijke gemeenschap waar we lid van zijn. Het is niet alleen een plaatselijke ‘club’, maar landelijk en zelfs wereldwijd!
Niet vaag of oppervlakkig, maar het raakt de kern van mijn bestaan. De andere kerkgangers zijn zelfs broeders en zusters. Ik hoop altijd maar dat nieuwkomers zich ook gezien en welkom voelen. Een 'club' waar iedereen bij mag horen.
Een plek waar je je thuis voelt. Waar je geliefd bent.
Wat ons bindt is om in het huis van God te zijn, om even tot rust te komen vanuit de dagelijkse hectiek. En om te groeien in het geloof, door o.a de preek; de uitleg van de Bijbel.
Een plek waar gesprekken de diepte in gaan.
Een plek waar ‘liefde’ het grootste woord is.
Als jij hier ook bij wilt horen, kies dan voor deze club!
Kom, schoorvoetend of haastig: God staat al op de uitkijk om je welkom te heten!
Blog 30: 9 oktober 2023
Spiegel
Tijdens het winkelen pas ik een jurkje. Manlief mag zeggen wat hij ervan vindt.
'Je hebt een uitstekende kont', zegt hij.
'dank je', zeg ik, en ik kijk in de spiegel naar m'n achterkant.
'nee, ik bedoel dat je kont uitsteekt', zegt hij, ' zoals Katrien Duck'.
'nou ja, dat zeg je toch niet' zeg ik beledigd.
'Je vraagt wat ik ervan vindt, dan mag ik dat toch zeggen?' antwoordt hij.
In het pashokje kijk ik in de spiegel: ik zie wat hij bedoelt.
Snel doe ik de strakke jurk uit. Ik wil niet als Katrien Duck naar een feestje. Gelukkig vind ik even later een jurkje dat wel goed staat.
Eerlijk zeggen wat je ervan vindt.
Ik vraag er niet vaak om. Want dat kan soms hard aankomen. Dan ben ik boos of voelt het als kritiek. Of wil ik anderen overtuigen dat ze het verkeerd zien.
Als je God in gebed Zijn mening vraagt over een bepaalde kwestie is dat heel helpvol. Hij weet immers het grote geheel en Hij kent mij beter dan wie dan ook. Het inzicht dat Hij geeft is verfrissend, maar je kunt ook flink op je nummer gezet worden. Houdt Hij je een spiegel voor.
Ik denk vaak dat Ik God aan mijn kant heb staan. Ik weet immers wat mijn bedoelingen en intenties zijn. Maar Hij laat me dan zien dat ze soms gekleurd, eenzijdig of egoïstisch zijn.
In de Bijbel zien we verhalen van religieuze leiders die Jezus vragen om Zijn visie op een gebeurtenis. 'Hij moet het wel met ons eens zijn, zo staat het immers in de wet en de profeten?!'.
Maar Jezus kiest altijd de kant van degene die kwetsbaar is of wie onrecht aangedaan wordt..
Hij is altijd degene die de deur openhoudt om terug te keren naar Hem.
Maar Hij legt wel de vinger op de zere plek. 'Bekeer je, zondig niet weer.'
Telkens weer laat Hij me zien waar het niet oké is in mijn leven, geeft Hij inzichten als ik erom vraag. Dat is niet altijd gemakkelijk, want dan moet ik toegeven dat mijn eigen overtuigingen niet stroken met de Zijne, of moet ik over mijn 'beledigd zijn' heen stappen.
Maar als ik er eerlijk over nadenk, begrijp ik wat Hij bedoelt.
Want Hij geeft ze wel in liefde zodat er ruimte is voor heling en groei.
Blog 29: 11 September 2023
Brood en wijn
Komende zondag vieren we in onze kerk het Heilig Avondmaal.
4x per jaar is er een dienst waarin we denken aan het gebroken lichaam (het brood) en het bloed dat vloeide (de wijn) van de Heere Jezus. Hij die voor onze zonden stierf aan het kruis zodat de weg weer vrij was naar de Vader.
Jezus heeft dit Avondmaal Zelf ingesteld in de nacht waarin Hij werd verraden. ‘Doet dit tot Mijn gedachtenis’ zei Hij.
Tijdens zo’n avondmaalsdienst wordt het zichtbaar en mag je er zelfs aan meedoen.
In de week voor het Heilig Avondmaal is het de bedoeling dat je je voorbereid op deze dienst. Dat lukt me de ene keer beter dan de andere keer.
Maar wat ik wel vaak heb, dat is dat ik na de tijd denk: wat heb ik eraan gehad? De voorbereiding was mooi, de dienst ook, ik voel me gevoed en gesterkt in het geloof!
Maar daarna wordt het weer maandag en dinsdag en leef ik het leven gewoon weer verder.
Ik heb datzelfde gevoel ook wel eens met een feestdag. Je leeft naar Pasen of Kerst toe. De dag zelf is goed, de diensten mooi, maar daarna pak je het gewone leven weer op en is dat Paas_ of Kerstgevoel heel gauw weer weg…
Het hield me na de laatste Avondmaalsviering bezig. Ik besloot het in gebed te brengen: ‘Heer, wat heb ik nu eigenlijk aan het vieren van het Avondmaal?’
Ik bleef er nog een poosje over nadenken. Ik dacht aan al die mensen die (ook op zondag) hun eigen gang gaan. Ik dacht aan zoveel onrecht dat er gebeurt op aarde, wat mensen elkaar allemaal aandoen…
En tussen al die god-loosheid zag ik onszelf, als in een helicoptervieuw, aan tafel zitten in de kerk.
In alle rust eten we een stukje brood en drinken we van de wijn.
Vieren en gedenken...
En het was alsof ik even een stukje hemelse blijdschap mocht ervaren. In een wereld waarin zoveel mensen zonder God leven, komt er een groep mensen samen om te gedenken dat Jezus Zichzelf gegeven heeft om het weer goed te maken tussen God en de mensen.
Ik besef me dat ik weer eens de verkeerde vragen stel. Het gaat niet om mij: ‘Wat heb ik eraan?’.
Maar het gaat om Hem.
Om Hem de dank en eer te geven die Hem toekomt.
Blog 28: 12 Augustus 2023
Mysterie
Misschien herken je het wel. Dat je nadenkt over levensvragen.
Een paar weken geleden kregen we tijdens een kerkdienst een opdracht: schrijf je eigen psalm.
Hier komt die van mij:
Psalm 151, een psalm van Carla
' Heer, ik dacht dat ik veel van U en het geloof wist.
Maar het blijkt weer heel anders in elkaar te zitten.
Wie bent U Heere??
Ik begrijp helemaal niets meer van U.
Toch blijf ik op U vertrouwen
naar wie zou ik anders kunnen gaan...'
Gisteren keken we naar een film over Vincent van Gogh. 1 van Nederlands grootste kunstenaars die tijdens zijn leven (bijna) geen schilderij heeft verkocht. Hij werd er somber en depressief van. In een gesprek met een pastoor vraagt de pastoor:
"- waarom schilder je?
- omdat dat het enige talent is dat God me gegeven heeft.
- dus jij denkt dat God jou een talent voor schilderen gegeven heeft?
- ik wil de wereld zoals ik hem zie graag doorgeven.
- dus je denkt dat je een schilder bent?
- wat moet ik anders. Ik kan niets anders.
- maar dit (pastoor wijst op schilderij) is lelijk.
- mensen begrijpen mijn kunst niet, misschien schilder ik wel voor generaties die nog geboren moeten worden. Jezus werd ook niet begrepen toen Hij op aarde rondliep. Pas na zijn dood (en opstanding en hemelvaart) gingen mensen in Hem geloven. "
Dat trof me.
Maar ik denk ook: waarom mocht Vincent van Gogh tijdens zijn leven niet wat meer succesvol zijn? Een aantal doeken verkopen en kunnen leven van zijn talent? Hij zou nu moeten zien hoe mensen vanuit de hele wereld naar het VanGogh museum gaan om zijn schilderijen te bekijken!
Maar misschien moet ik mijn manier van werken denken wel veranderen.
Het leven is zo vaak niet eerlijk. Zou Vincent er echt troost uit geput hebben dat Jezus op aarde ook weinig 'succesvol' was? Dat Hij ook niet werd begrepen? Dat zelfs zijn 12 discipelen niet begrepen waarvoor Hij hier op aarde was?
En wat is succesvol zijn dan? In de ogen van mezelf, mensen of God?
Het leven is een mysterie.
Ik begrijp er nog steeds helemaal niets van. Toch klamp ik me aan Hem vast. Naar wie zou ik anders moeten gaan?
Blog 27: 27 juli 2023
Werp al je zorgen op Hem
Er zijn van die Bijbelteksten die ik moeilijk vind.
Bijvoorbeeld: ‘werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.’
Als ik niet kan slapen en aan deze tekst denk, zeg ik in gebed: ‘maar hoe doe ik dat dan Heer? Al mijn zorgen op U werpen?’
Ik denk aan een verhaal over een pelgrim. Bij Golgotha aangekomen legt hij zijn rugzak vol zorgen, zonden, angsten en pijn aan de voet van het kruis. Maar als hij even later weer weggaat pakt hij zijn rugzak op en loopt er weer mee weg. Heel herkenbaar.
Zo moet het dus niet...
Maar hoe moet het dan wel?
In gedachten schrijf ik op een vel papier ‘ik ben overal bang voor’ en geef het aan Jezus. Met mijn handen open loop ik achteruit. Ik wil het papier niet weer terug.
En ik bid ‘Heer, Salomo mocht een wens doen en bad om wijsheid. Mag ik bidden dat ik nooit meer bang zal zijn?’
Hoe vaak heb ik kansen aan me voorbij laten gaan omdat ik niet uit mijn veilige bubbel durfde te stappen? Hoe vaak zie ik beren op de weg?
Het lijkt me heerlijk om zorgeloos door het leven te gaan.
Ik denk dat je dan zoveel meer van het leven kunt genieten!
Of mijn gebed verhoord wordt weet ik niet.
Maar ik voel me wel rustig van binnen en niet veel later val ik in slaap.
Blog 26: 6 juli 2023
Tongentaal
Volgens mij ‘geloof ‘ik mijn hele leven al. Al als klein meisje.
Maar toen ik een tiener was ging ik me meer verdiepen in het geloof.
En op m’n 18e werd het geloof heel persoonlijk voor mij tijdens een interne stage bij Conferentiecentrum ‘de Bron’.
Tijdens de vrij te bezoeken conferenties en de zondagse diensten bij de Evangelische Gemeente op het terrein leerde ik veel over het geloof en het werk van de Heilige Geest.
Ik besefte toen dat Jezus echt voor mijn zonden is gestorven!
Tijdens de diensten spraken sommige mensen soms in tongentaal. Fascinerend. Ik had het nog nooit gezien of gehoord. En toch is het zo Bijbels!
Er staat o.a. in 1 Korinthe 14 veel geschreven over deze gave van de Heilige Geest.
Ik heb zelf ook het verlangen om in tongen te kunnen spreken. Die gave heb ik (nog niet) gekregen. Misschien ook wel met een reden: zodat ik niet naast m’n (christelijke) schoenen ga lopen.
Toch herken ik wat er in Romeinen 8:26 staat: “wij weten niet wat we tot God moeten zeggen”.
Mijn gebed is zo vaak simpel/egoïstisch/verre van volmaakt…
Soms ga ik ‘zuchten’ ,zoals in Romeinen 8: 23 en 27 staat, en vraag ik of de Heilige Geest mijn zuchten wil vertalen voor de troon van God.
Dan weet ik dat ik toch iets van een volmaakt gebed bid, omdat de Heilige Geest altijd in overeenstemming met de wil van God bidt.
Blog 25: 15 juni 2023
Worship…
Met een vriendin app ik over het nieuwe album van Lauren Daigle.
‘Wat vind jij de mooiste nummers?’ vraagt ze.
Ik geef ze aan haar door.
‘Dacht ik wel, jij houdt van up-nummers’ schrijft ze.
Dat klopt, ik houd vooral van worship. De muziek/melodie vind ik het belangrijkst, later komt de tekst pas mee…
Tijdens het eten koken doe ik mijn koptelefoon op en swing en zing ik lekker mee. Praise je hees! Mijn favoriete moment van de dag! (Af en toe brand er iets aan omdat ik teveel met m’n handen in de lucht sta...)
Hoe anders mijn vriendin: haar favoriete nummers zijn de rustige nummers waarbij ze eerst luistert naar de tekst. Belangrijke thema’s voor haar zijn: ik ben geliefd/ ik mag met al mijn zorgen en moeilijkheden schuilen bij God/ Hij kent mij/ ik ben waardevol…
Ik vraag me af of dit ook iets zegt over hoe we God zien. En hoe we geloof beleven.
Toch had ik pas ook een moment dat ik enorm geraakt werd door de tekst van een nummer dat ik voor het eerst hoorde. Het was het nummer Endless Praise van Charity Gayle. De eerste woorden die ze zingt zijn: ‘I can’t wait for eternity, join the song they’re already singing, holy, holy, holy, are you Lord’
(Ik kan niet wachten tot de eeuwigheid, ik zing nu al mee met het heilig, heilig, heilig, dat voor U gezongen wordt.)
Wat een intens nummer. Om op aarde al mee te doen met de eeuwige lofzang waar Open baring 4:8-11 over spreekt!
Dan besluit ik mijn lied met een gebed: ‘Heer, laat al onze liederen samen tot lof en eer zijn van Uw naam!’
Blog 24: 23 mei 2023
Aanvechting
Er zijn onderwerpen waarvan ik denk: moet ik daar wel over schrijven? Zoals het onderwerp van vandaag. Het wordt bijna niet benoemd in mijn (kerkelijke) omgeving. Kan ik beter, net als zovelen, doen alsof er geen duivel met zijn (verleiding en) aanvechting is?
Maar ik doe het wel voor opbouw (hoe ga je er mee om) en herkenning.
Het is mijn vrije dag. Ik ga met een kopje koffie in de Bijbel lezen en bidden. Ik bid voor visie voor mijn website en om vervulling met de Heilige Geest.
Daarna ga ik bezig met mijn website.
Dan krijg ik een appje dat me uit balans brengt. Ik begin erover na te denken. Allerlei gevoelens komen naar boven. Ik klap mijn laptop dicht en ga wat anders doen. Tijdens het schoonmaken luister ik nieuwe nummers van mijn spotify-lijst.
Maar ik voel me onaangenaam en het lijkt alsof er duisternis om me heen hangt.
Ik weet precies wat dit is: aanvechting. Omdat ik met de dingen van God bezig ben. De duivel weet precies wat mijn achilleshiel is, wat me raakt.
Ik denk: dit heeft groter geschut nodig en zet het lied ‘Holy Hallelujah’ van Revere op. Want zingen is 2x bidden.
‘Heilig, heilig, heilig, bent U God Almachtig!’
Tussendoor bid ik hardop, ik geef de duivel gelijk: ‘Heer, wat ik doe is een druppel op de gloeiende plaat, maar alles is voor Uw glorie! Wie ben ik, om iets in Uw koninkrijk te doen, maar U bent toch met mij begonnen Heer, Ik behoor U toe!’
Langzaam gaan de negatieve gedachtes, gevoelens en de duisternis weg. ‘Dank U Heer!’
Dit is iets anders dan ‘sombere gedachten hebben’. Dit is waar Paulus in Efeze 6 over schrijft: ‘we hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de wereldbeheersers van de duisternis , tegen de geestelijke machten van het kwaad. Neem daarom de wapenrusting van God aan zodat u weerstand kunt bieden.’
Ik weet dat er geen aanvechting nodig is als je niet met Gods dingen bezig bent. Maar ik kies ervoor om dat wel te doen: ik wil een getuige zijn van Gods grote daden.
Wees je er bewust van dat er aanvechting kan komen als je je dicht bij God voelt. Sta klaar met je wapens: gebed, lofprijzing, Bijbelkennis.
Er is er 1 Die sterker is dan de macht van het kwaad. God regeert!
Blog 23: 15 mei 2023
De brede en de smalle weg (2)
Zondagavond. Een preek over de eeuwigheid. Prachtig! En wat voelt het dichtbij...
Opeens zegt de dominee: 'als je nog steeds leeft in twee werelden, dan leid je een gevaarlijk leven, een leven langs de kant van de afgrond!' Hij kijkt mij aan. Oeioeioei, ik voel me enorm aangesproken...
Zal hij mijn blog gelezen hebben over de brede en de smalle weg? Waar ik schreef: 'ik denk wel eens dat ik balanceer op het hek dat deze twee wegen van elkaar scheiden: de ene keer spring ik naar links, de andere keer spring ik naar rechts.'
Na het schrijven van de blog heb nog regelmatig aan deze zin gedacht. Is dit wel juist? Of roep ik straks op de jongste dag: 'haha, dat was een grapje hoor, ik liep al die tijd gewoon op de smalle weg, ik wilde alleen even stoer doen'.
(Of maak ik mezelf wijs dat ik op de smalle weg loop en loop ik gewoon op de brede weg?)
Toch vraag ik me af of die tekening van de brede en smalle weg klopt. Ik kan niet alleen kiezen voor die smalle weg. Ik heb nu eenmaal te maken met allerlei situaties, m'n werk, familie, etc. Of ik moet een kluizenaar worden en in een hutje op de hei gaan wonen.
Misschien was het beter als de smalle weg ín de brede weg was getekend. Omdat je elke dag de juiste keuzes moet maken: een keuze die je dichter bij God brengt of juist verder bij Hem vandaan. Zoals psalm 1 zegt.
Het blijft lastig. Natuurlijk wil ik aan het eind van mijn leven niet horen dat ik een leven langs de afgrond heb geleid, maar: 'goed gedaan, goede en getrouwe dienaar. Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen, ga in, in de vreugde van uw Heer.'
's Avonds voor het slapen gaan bid ik of God me gebieden in mijn leven wil laten zien waar ik andere keuzes moet gaan maken.
Dan denk ik aan twee woorden: genade alleen. Dat geeft ontspanning. Het gaat er niet (alleen) om hoe goed ik het doe. En of al mijn keuzes wel de juiste zijn. Dankzij het sterven en opstaan van Jezus voor mijn zonden mag ik straks binnengaan. Ik zal dan zeggen: ik heb het niet verdiend. God heeft mij het eeuwige leven gegeven.
Blog 22: 8 mei 2023
Bidden en Smeken...
Hoe gaat die Bijbeltekst van Paulus uit het Nieuwe Testament ook al weer? Die over bidden en smeken? Want dat is exact wat ik op dit moment doe: bidden en smeken! De aanleiding?
Ik was naar de kelder gelopen toen ik hem zag: een enorme dikke zwarte spin.
Gillend spring ik aan de kant, alleen... nu durf ik niet meer terug, want dan moet ik langs de spin.
Ik gil en roep m'n man. Bah, waarom hoort hij me nu niet?! Ik gil harder maar het helpt niet. Ik kan gelukkig via een andere deur de kelder uit, maar dan moet ik via de tuin terug. En het is donker en het regent. Toch moet ik hier weg en even later loop ik nat via de achterdeur naar binnen waar manlief voetbal staat te kijken.
'Waar kom jij nu vandaan?' vraagt hij verbaasd.
'Je had me moeten redden!' zeg ik, en vertel over de spin, maat taratula, die beneden op de muur zit.
('En hopelijk zit hij er nog, want andders durf ik nooit meer de kelder in', denk ik)
Gelukkig zegt m'n man even later: 'hij is weg hoor'.
De volgende dag denk ik: 'wat heb je eigenlijk aan half-parate Bijbelkennis als je het nodig hebt' en zoek via Google op wat Paulus over bidden en smeken zegt. Ik lees in Fillipensen 4:6: "Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangen in alles, door bidden en smeken, met dankzegging, bekend worden bij God.
'Hmmm, dit gaat wel over iets anders dan over een spin', denk ik.
Ik vraag me af wie ik ken die echt bidden en smeken. Algauw denk ik aan drie mensen in mijn omgeving. Alle drie in een heel andere situatie: ziekte, rouw, zorgen.
Wat voor verlangens zouden zij hebben? Genezing? Herstel, hoop, heling, kracht of vrijheid?
Ik besluit voor ze te bidden. Het lastige is dat je nooit zult weten wat de uitwerking van je gebed is. Lossen situaties zich op? Krijgt iemand kracht om ermee om te gaan?
Ik hoor wel eens dat iemand zegt: 'ik voelde me gedragen door het gebed'.
Hoe dat voelt of eruit ziet, weet ik persoonlijk niet. Maar het klinkt wel fijn, alsof iets onzichtbaars je boven de situatie uittilt. Wat dat betreft is het gebed iets heel krachtigs: er wordt iets in gang gezet.
Mijn oog valt op vers 7: 'en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw hart en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.'
Ja, als dat de uitwerking van gebed is: dat iemand vrede krijgt, dan is het zeker de moeite waard om voor iemand te bidden.
Blog 21: 25 april 2023
Winnen
Ik hou ervan om te winnen.
Of het nu een bordspel, quiz of iets anders is: ik denk dat 'winnen' het mooiste gevoel is dat er bestaat!
Tot mijn 14e heb ik op een damclub gezeten. Als je dan na een kampioenschap met een beker thuiskomt, dan voel je je... onverslaanbaar? De winnaar! De beste!
Natuurlijk is het ook goed om -af en toe- te verliezen, om zo om te leren gaan met de teleurstellingen in het leven.
Maar toch... 'winnen' voelt heel goed.
Af en toe moet ik mijn best doen om niet te fanatiek te zijn, bij een familieavond bowlen of bij een quiz tijdens een wijkavond van de kerk...
Ik hoor wel eens: 'ga jij naar de kerk? Dat een dominee je verteld wat je moet doen? Je kunt toch wel zelf nadenken?'
Als er steeds minder mensen naar een kerk gaan en niet meer in (een) God geloven, dan lijkt het wel eens alsof ik in het verliezende team zit.
'Stap er toch ook uit, gewoon genieten want na dit leven is er niets meer'.
Ik kan dat gewoon niet geloven. Als ik de Bijbel lees, dan weet ik dat er meer is. Dat er een Vader, een Schepper is die ons niet loslaat. En dat ik na dit leven thuis mag komen in de hemel. Niet omdat ik zo goed mijn best heb gedaan of de winnende qualities heb, maar omdat Jezus de overwinnaar is!
In Hebreeën 12 vergelijkt Paulus het leven met een wedloop. Als je de finish wilt halen, houd dan je doel voor ogen. Houd je oog gericht op Jezus.
Laat je niet afleiden door omstanders die je van je pad willen leiden of je willen laten struikelen.
Je loopt gemakkelijker als je je last en zonden aflegt, door ze te belijden in een gebed. Wees niet slap maar recht je rug. En zorg ervoor dat niemand achterop raakt. Want winnen doe je samen. Samen over eindstreep.
Blog 20: 13 april 2023
Bomen op je weg...
De laatste tijd komen er veel lastige dingen op me af. O.a: aanvechting als ik met de website van Febe bezig ben, mijn Febe-facebooksite die ze geprobeerd hebben te hacken (wat niet gelukt is) maar ook om me heen: een kennis van m'n zoon die 's nachts zonder reden in elkaar wordt geslagen en de volgende morgen onderkoelt gevonden en naar het ziekenhuis wordt gebracht. Een kennis, jonger dan ik, die de diagnose ALS krijgt. Op tv zien we dat supporters dingen op het veld gooien zodat voetballers niet meer veilig een wedstrijd kunnen spelen...
Je zou er ontmoedigd en depri van worden...
Dan hoor ik een verhaal dat ik graag met jullie wil delen.
'Iemand vraagt: hoe kunnen skiërs toch met zo'n snelheid tussen de bomen door naar beneden skiën zonder een boom te raken?
Het antwoord is simpel: de skiër let niet op de bomen, maar hij let op het pad. Hij houdt voor ogen waar hij naar toe wil.
De skiër weet heus wel dat die bomen er staan. Maar zodra hij zijn aandacht richt op een boom gaat hij er op af. Botst hij tegen de boom. Pijnlijk. En hij staat stil.'
Zo is het ook in ons leven: als je je ogen blijft richten op de weg die je gaan wilt, zie je de weg. Ga je door.
Jezus zegt van Zichzelf: Ik ben de weg. Als je Hem volgt kom je op de mooiste plekken. Loop en leef dicht bij Hem en kom op de mooiste bestemming(en)!
Als je op de bomen let (en die zijn er in ieders leven), dan sta je stil. Word je negatief. En dan zie je ook alleen nog maar bomen om je heen.
Als je iets moeilijks meemaakt kom je tot stilstand. Blijf niet bij de pakken neerzitten. Jezus reikt je de hand. Je mag weer verder.
Er gebeuren ook mooie dingen in het leven. Krijg daar weer ogen voor. En bemoedig elkaar. Zodat we ook samen verder kunnen.
Blog 19: 20 maart 2023
Luisteren naar Gods stem
Een paar jaar geleden kreeg ik een verlangen in mijn hart om een 40dagen kalender te maken. Zodat mensen in de lijdenstijd (de 40 dagen voor Pasen) elke dag met het Paasevangelie bezig konden zijn.
Maar ik kreeg dit verlangen in December. De drukste tijd van het jaar. En ik had geen idee hoe ik zoiets vorm moest geven.
Dus ik liet het gaan. Geen tijd. Dat zou God toch wel snappen? 'Misschien kan ik iets doen als ik meer tijd heb', dacht ik.
Ik rende die maand van hot naar her, en toen het Januari was, dacht ik: dan had ik alles in een paar weken moeten uitvoeren! Hoe had ik dat moeten doen?
Het verlangen verdween.
Ergens wrong het. Later dacht ik: wat als het God was Die graag wilde dat ik dat zou doen? Ik had ook een beetje spijt: waar was ik eigenlijk zo druk mee geweest? Ik kon het niet meer bedenken.
Ik denk dat het God was Die dat verlangen in mijn hart legde. En ik had het opzij gelegd.
De zomer kwam en ging. En in het najaar kreeg ik weer hetzelfde verlangen! Zomaar een gevoel in mijn hart. En ik wist: nu ga ik het doen, ik weet niet wat er van terecht komt, maar ik ga ermee aan de slag!
Ik bedacht 40 losse kaartjes met op elk kaartje een stukje tekst van het lijdensevangelie. Op de voorkant een bijpassende quote of tekening.
Toen het klaar was ging ik ermee naar een drukker. Wat ik in gedachten had, kon!
Ik verkocht er meer dan ik had gedacht: er moest nog een keer bijgedrukt worden. Er stonden mensen aan mijn deur die ik niet eens kende! Vol verwondering zag ik wat er gebeurde. De opbrengst maakte ik over naar een goed doel.
Ik was blij en dankbaar dat ik nu wel geluisterd had naar het verlangen dat ik kreeg.
Hoe vaak luisteren we naar Gods stem? Als dat in een fluistering ons hart binnenkomt. Hoe vaak kiezen we dan toch de gemakkelijkste weg of hebben we duizend excuses om het niet te doen?
Luisteren naar Gods stem is niet altijd gemakkelijk, want: is het mij eigen stem, mijn eigen verlangen? Of is het God Die tegen mij spreekt?
Mensen die dicht bij God leven zeggen dat, als je Hem gehoorzaam bent, je Zijn stem steeds beter leert verstaan.
Blog 18: 6 maart 2023
Scherven...
Tijdens een gesprek met iemand zegt ze iets dat ik niet verwacht: "maar jij snapt dat niet, bij jou gaat altijd alles voor de wind."
Hoe kan ze dat zeggen, denk ik. Ik krijg de neiging om alles wat ik meegemaakt hebt te vertellen, om me te verdedigen. Maar ik zeg niets, ik denk alleen maar: je weet er helemaal niets van en je kent me totaal niet, als je zo over me denkt.
Thuisgekomen ben ik stil en verdrietig, ik deel het met mijn man. En intussen komt er van alles weer naar boven. Pijn en verdriet. En hoelang het duurde voordat ik mensen weer vertrouwde.
De muren die ik (soms nog steeds) als zelfbescherming kan optrekken.
Ik dacht dat ik het achter me had gelaten, maar soms -en dat kan door een enkel zinnetje- komt alles snoeihard terug...
Tegelijkertijd vraag ik me af hoe vaak ik iets zeg dat een ander kwetst. Omdat ik de ander eigenlijk helemaal niet ken. Of omdat we niet aan elkaar laten zien wie we echt zijn: 'hoe gaat het? Ja, goed hoor!'
De wereld zit vol met gebroken mensen.
Daarom vind ik het verhaal van de pottenbakker in Jeremia 18:1-4 zo mooi. Als de pot die de pottenbakker maakt mislukt, maakt hij van dezelfde klei een andere pot.
Ik heb eens in een gebed gezegd: 'Heer, ik voel me niet meer dan een hand vol scherven, wilt U iets nieuws van mij maken?'
Als ik kijk naar waar ik nu, jaren later, sta dan denk ik: ja, mijn leven ziet er nu veel mooier uit: een andere baan, kinderen die lekker in hun vel zitten, de gezelligheid thuis, rust in mijn hoofd....Hij is inderdaad de grote heelmeester zoals in Exodus 15:26 staat.
Misschien dank ik Hem wel te weinig. Dat Hij mijn klei weer tot iets nieuws gemaakt heeft. Want met al mijn scherven ben ik weer heel geworden. Ik ben dezelfde, maar toch ook anders: rijker, completer en meer mezelf.
Misschien moet ik zelf ook wat voorzichtiger zijn met de woorden die uit míjn mond komen.
En misschien moeten we de muren maar wat eerder naar beneden halen. Eerlijk zeggen hoe het écht met ons gaat. Zodat we wat milder met elkaar omgaan. En we voor elkaar kunnen bidden.
Dat is je wel kwetsbaar opstellen. In deze harde maatschappij. Durven we dat?
Blog 17: 14 februari 2023
We hebben Bijbelkring in een zaaltje van de kerk.
Voor me hangt een plaat van de brede en smalle weg. Mijn aandacht gaat er naar toe. Vroeger hing dezelfde plaat in de huiskamer van mijn ouders.
Als kind kon ik me vergapen aan alles wat er op afgebeeld was. Het leek me niet moeilijk om voor de smalle weg te kiezen. De weg die uitkomt in de hemel. Waar engelen de bazuinen laten klinken terwijl je in de heerlijkheid word geleid.
Als tiener kreeg ik een hekel aan de plaat: alle leuke dingen staan bij de brede weg. De weg naar het verderf.
Ik heb nog gemengde gevoelens voor de plaat. En ik vraag me ook wel eens af waar ik in mijn leven loop. Ik hou ervan om met Gods Woord bezig te zijn, om een mooie wandeling te maken en om naar opwekkingsmuziek te luisteren.
Maar ik hou ook van gezelligheid, een feestje of om naar de bioscoop te gaan.
Ik denk wel eens dat ik balanceer op het hek dat deze twee wegen van elkaar scheiden: de ene keer spring ik naar links, de andere keer spring ik naar rechts...
Ik heb een tijdje catechisatie gegeven aan tieners van onze gemeente. Wat ze vooral willen weten is: wat mag niet en wat mag (nog net) wel.
Niet alles staat beschreven. En als het wel in de Bijbel staat is de vraag: geldt dat nu nog?
We krijgen een grote vrijheid. Vrijheid om zelf keuzes te maken. Ik weet wel dat de ene keuze me dichter bij God brengt en dat de andere keuze me verder bij Hem vandaan drijft.
Maar ik moet ook denken aan de oudste zoon in gelijkenis van de verloren zoon (Lukas 15:11-32) die boos en jaloers reageert als zijn jongere broer (die zich uitgeleefd heeft op de brede weg) weer thuis verwelkomt wordt.
De Vader zegt dan tegen de oudste, mokkende zoon: al het mijne is het uwe. Je mag genieten, je mag een feest geven met mooie kleren, lekker eten, muziek en dans. Je hoeft niet met een zuur gezicht jaloers te zijn op mensen die genieten. Laten we vrolijk en blij zijn want je broer die verloren was is weer gevonden.
Misschien is dat wel wat is soms te weinig doe: Hem danken voor al het mooie dat Hij geeft en daar van genieten. Hij geeft nu al Leven in overvloed.
Want waar ik ook loop, ik weet dat ik het gelukkigst ben als ik dicht bij de Vader ben.
Blog 16: 6 februari 2023 Eenzame vis.
Mijn man heeft een tropisch aquarium. Omdat hij er een aantal vissen bij wil, gaan we naar de Intratuin. We komen met 5 goudbarbeels, 6 neon tetras en 1 gouden molly thuis. De gouden molly gaat zich vast aansluiten bij de 4 zwarte mollys die we al hebben.
Alleen...dat doet ze niet.
In haar ééntje zit ze tussen de plantjes. Schrikachtig als er een andere vis langs zwemt. Ik hou het een paar dagen in de gaten, maar het wordt niet beter. Heel zielig vind ik het.
Op een dinsdagmiddag ga ik weer naar de Intratuin. 'Ik wil graag 1 gouden molly', zeg ik tegen de verkoopster? 'Eéntje maar?' vraagt ze.
Ik leg uit dat we de zaterdag ervoor ook een gouden molly hebben gekocht maar dat ze zich niet mengt met de zwarte mollys.
'Ik denk dat ze eenzaam is', zeg ik. Ik hoor het mezelf zeggen.
De verkoopster kijkt me heel vreemd aan.
Ik kan het haar niet kwalijk nemen, ik vind het zelf ook wel een beetje vreemd, maar de noodzaak om een oplossing te vinden voor mijn vis is op dat moment groter dan mijn ego.
(Ondertussen denk ik wel: misschien moet ik het wat vaker een beetje vaag laten...)
Op zulke momenten voel ik me weer eens anders dan andere mensen. Wat dat betreft hebben de vis en ik wel overeenkomsten.
Misschien voel jij je ook wel eens alleen.
Ik denk aan de afbeelding van het ichtus-visje. Als enige tegen de stroom inzwemmen is zwaar en eenzaam.
En misschien voelt het voor jou wel alsof je de enige bent die zondags nog naar de kerk gaat. Of die in de Bijbel leest. Of bidt voor je eten.
Je zou toch af en toe de neiging krijgen om je maar weer mee te laten drijven, lekker cosy tussen de andere vissen.
Maar dan hoop ik dat iets (of Iemand) toch sterker is in je leven. Dat je (toch) niet zonder Hem kunt!
Laten we, als christenen, elkaar wat meer opzoeken en bemoedigen!
Nog even terug naar mijn eenzame vis. Thuisgekomen laat ik de nieuwe gouden molly vrij. Onze molly zwemt er pijlsnel naar toe!
Sindsdien zwemmen ze z'n tweetjes door het aquarium. Ik word er blij van als ik er naar kijk.
Misschien word ik wel vissenfluisteraar...
Blog 15: 19 januari 2023 Dierendag 1987
'We mogen vanmiddag allemaal een dier meenemen naar school', zeg ik als 11-jarig meisje tegen mijn moeder. 'Ik wil graag een kip meenemen'.
'Geen sprake van', zegt m'n moeder.
'Een ander dier dan?' zeg ik en ik denk aan onze hond, de poezen en konijnen. 'Nee, dat kan niet', zegt ze.
Teleurgesteld denk ik: dan ga ik er voor bidden. En als ik dan tussen de middag thuis kom mag het wel.
Ik bid er de hele ochtend voor. Als ik thuis kom zeg ik: 'En? Mag het nu wel?'
"Nee, ik heb toch al gezegd dat het niet kan', zegt mijn moeder.
Verdrietig eet ik m'n boterham. Hoe kan het dat het niet mag? Ik heb er toch voor gebeden?
Ik ben ook teleurgesteld in God. Weet Hij dan niet hoe belangrijk dit voor me is? Straks is het 1 grote beestenboel op het schoolplein en heb ik...niets.
Halverwege het eten kijken we naar buiten; wat zit daar op het raam? Het lijkt wel...een reuze sprinkhaan. 'Pak hem! gil ik naar mijn moeder. Ze slikt.
'Dank U Heere God' bid ik als ik naar de lucht kijk. De sprinkhaan laat zich zomaar van het raam plukken en we doen hem in een grote glazen pot.
Ik fiets op m'n allerhardst naar school. Iedereen komt om me heen staan en mijn dier mag als enige mee naar binnen. Hij mag alle klassen langs.
's Avonds laten we als gezin de sprinkhaan weer vrij. Hij vliegt gelijk weg.
Ik ben heel dankbaar voor de verhoring van mijn gebed. Maar ik schaam me ook wel een beetje dat ik zo snel teleurgesteld was in God.
Misschien heeft Hij al bij mijn eerste gebed de sprinkhaan bevolen om naar mij toe te vliegen. Ik geloof dat Hij dit kan want in Exodus 10: 1-20 staat dat, voordat Hij het volk Israël uit Egypte leidde, zoveel sprinkhanen naar Egypte stuurde dat het hele land erdoor bedekt werd.
Ik denk vaak terug aan dit wonder. Het heeft me geleerd dat Hij alle gebeden hoort, ook dat van een 11-jarig meisje. Een gebed waarvan een ander misschien denkt: is dat nou zo belangrijk?
Hij zorgde voor mij en Hij gaf me nog iets mooiers dan waar ik om gevraagd had.
Blog 14: 9 januari 2023 Paaltje
Ik heb van die periodes dat ik veel handletter: mooie quotes of bemoedigende woorden op hout of papier.
Op mijn telefoon bewaar ik mooie teksten.
Eén zo'n tekst die ik helemaal geweldig vind las ik in een eetcaféetje om de toiletten aan te wijzen, er stond met een pijl naar links: " men go left, because woman are always right"...
Die wilde ik gaan letteren! Ik had nog een mooi stuk hout, begon hem glad te schuren en zaagde aan 1 kant een pijl.
Ondertussen zat ik er wel over na te denken: waar moet ik hem dan eigenlijk voor gebruiken?
Dat wist ik nog niet...
Door een volle agenda was ik er twee weken niet mee bezig geweest.
Op een avond kwam m'n schoonvader z'n visspullen terugbrengen, die heeft hij bij ons in de schuur staan. Hij zei: ik mag een eigen parkeerplaats bij ons appartement maken, als ik zelf een bord maak met een nummerbord erop. Jullie hebben een heel mooi paaltje in de schuur, die zou daarvoor ideaal zijn. Mag ik die meenemen? Ja, tuurlijk! Hout genoeg, neem maar mee...
Later die avond liepen mijn man en ik naar de schuur: welk paaltje bedoelde hij eigenlijk? Ik dacht: hij zou toch niet mijn mooie plankje....??
Ja hoor, mijn plank was weg. Twee avonden schuren en voorbereiden... Mijn mooie idee....weg.
Daar staat hij, elke dag functioneel te zijn als parkeerplaats-aanduiding.
Ondanks dat hij in weer en wind daar staat, heeft hij een betere bestemming gekregen dan ik in gedachten had. Wat had ik met een bord gemoeten waarop staat " men go left, because women are always right".
Toch moet ik er elke keer aan denken als ik langs het paaltje loop.
Niet iedereen wordt een mooi uithangbord.
Misschien heb jij ook in je eigen leven ervaren dat het anders loopt dan je in gedachten had. Je plannen waren zo mooi. Maar de praktijk werd een stuk anders. Dat kan zelfs jaren later nog schuren.
Misschien had God een ander plan voor jou in gedachten. Kwam je beter tot je recht. Puzzelstukjes vallen dan later op z'n plaats. Maar dat hoeft niet. Vragen kunnen blijven.
Ik weet niet of achter alles een bedoeling zit. Ik weet wel dat Hij voor je wil zorgen, juist in de kartelrandjes van je leven. Vertel het Hem in gebed. Vind rust bij Hem.
Blog 13: 25 November 2023 Believing is Magic
We zitten samen op de bank voetbal te kijken. Manlief kijkt naar het spel, mijn aandacht glijdt af naar de reclameborden aan de kant
van het veld. Ik zie een Coca-Cola reclame: Believing is Magic
Ik laat het even bezinken en denk dan: wauw, dat is echt zo!
De dagen erna blijft het steeds in mijn gedachten terugkomen: Believing is Magic.
Eigenlijk is het geloof echt wel magisch! Ik denk aan :
- de Heilige Geest die in je hart komt wonen.
- dat je leven geleid wordt op bijzondere manieren. Iets dat je voorheen 'toeval' noemde, daar zie je nu Gods hand in.
- een wonder dat je meemaakt. Ik denk dat iedereen wel iets onverklaarbaars kan noemen dat hij of zij mee heeft gemaakt of gezien heeft bij een ander.
- dat je zonden vergeven worden als je ze belijdt in gebed. Waar blijven ze? Staan ze ergens in een hoekje te wachten tot ze bij 'nieuwe' zonden worden toegevoegd? Of blijven ze als een boemerang in de lucht tot ze weer bij je terugkomen? Nee, ze zijn weg! Opgelost. Verdwenen.
- een gebed dat verhoort wordt.
- het is magisch dat als mensen op allerlei plekken in de wereld bidden (ook tegelijkertijd), dat God alle gebeden hoort.
- bovenal vind ik het magisch dat Jezus, als Zoon van God, Zijn plaats in de hemel verliet en mens werd. Dat Hij gestorven is aan een kruis en op deze manier verzoening gaf tussen God en mensen. En hoe 'magisch' is het dat Hij na 3 dagen uit de dood opstond! Hij heeft de dood overwonnen!
Veel 'magische' dingen zijn voor ons onzichtbaar. Ongrijpbaar.
Af en toe zien we iets van Zijn glorie. Hij haalt even de bedekking weg...
Maar... het is meer dan magisch: het is Hemels! Goddelijk!
Believing is Magic. Wat een rijkdom wordt er aan je leven toegevoegd als je tot geloof komt.
Believe/geloof is: vertrouwen op Hem. Op de dingen die je niet ziet maar die er wel zijn.
Geloof maar dat het ook voor jou is!
Blog 12: 9 November 2022
Liedjes en Preken over moeizaamheden (2)
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig en preken gaan zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem', maar je hebt toch niet altijd alleen maar zware en moeilijke omstandigheden?"
Ik denk er even over na. Misschien heeft m'n dochter wel gelijk. Het is heel bemoedigend als je in een moeilijke situatie of periode zit.
Maar als alles goed gaat en je leven op rolletjes loopt? Heb je dan wel behoefte aan zo'n preek of zo'n lied?
Van mij mag er ook wel meer gepreekt worden over bv: een leven vol dankbaarheid .En, wat betekent het in mijn dagelijkse leven dat Jezus voor mijn zonden gestorven is - >leven vanuit Pasen! Of: hoe kun je tot zegen zijn voor anderen met de gaven vd Heilige Geest?
In Johannes 10:19 staat dat Jezus zegt 'Ik ben gekomen om Mijn schapen leven in overvloed te geven'... Wat betekent dat en hoe ziet zo'n leven eruit?
En in Prediker 9:7 staat 'ga uw weg, eet uw brood met blijdschap, drink uw wijn met een vrolijk hart, want God schept al behagen in uw werken.'Wauw, dat is wel een heel rijk leven. En daar wil ik eigenlijk ook wel meer van weten.
De Bijbel is zo'n rijk boek dat (ook!) spreekt dat je je mag verheugen en dat je mag genieten. En dat je Hem lief mag hebben.Ik denk dat het goed is dat, als je wilt groeien, je verschillende soorten voedsel tot je moet nemen. Ook op geestelijk gebied.
Regen en zonneschijn samen geven immers groei!
Blog 11: 3 November 2022
Liedjes en preken over moeizaamheden (1)
Mijn dochter komt de keuken binnen terwijl ik naar een christelijke radiozender luister. Ze luistert even mee en zegt dan:
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig. En preken gaan ook zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, ga naar God, Hij wil je helpen... "
Dat laatste is waar.
God gaf Zijn Zoon aan ons, Zijn naam: Immanuel. Dat is: God met ons.
En de Heilige Geest heet ook wel: trooster.
Er is veel ellende en verdriet in de wereld. Soms in je eigen wereld. Hoe goed en hoe fijn is het dan dat je weet: Hij is erbij! Hij wil me helpen, me beschermen en omringen met Zijn liefde.
Maar wat nu als je leven wel lekker loopt?
Tuurlijk, daar ben je (hopelijk) dankbaar voor. (En wat fijn als mijn dochter zegt dat het goed gaat!)
Maar wat moet je dan met die boodschap: als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem?
Drie gedachten:
- bouw in goede tijden aan je relatie met Hem zodat je op Hem terug kunt vallen als het minder gaat.
En, als je liederen kent die moed en hoop geven, komen die misschien in je gedachten als je ze nodig hebt...
- Ga niet alleen naar Hem als je het moeilijk hebt.
- als 1 lid lijdt, lijden alle leden zegt Paulus in 1 Korinthe 12:36. Heb oog voor mensen om je heen. Als iemand het moeilijk heeft, kun je dan op 1 of andere manier helpen? Praktisch, of voor iemand bidden...
Ik moet denken aan een begrafenis van een tante van mij. Ik kon niet meezingen, was te emotioneel. Achterin de kerk zongen ze prachtig. Ik voelde me als het ware gedragen door mensen die wel konden zingen.
Later zat ik bij een andere rouwdienst van een kennis. Toen was ik degene die wel kon zingen.
Draag elkaars lasten. Dat kan, als je zelf de kracht hebt.
Regen en zonneschijn wisselen elkaar af, als het goed is komt er na de regen in jouw leven ook weer zonneschijn. Hij wil in allebei er graag bij Zijn.
Blog 10: 12 Oktober 2022
Van het één in het ander...
Naast Febe op Facebook heb ik nu een eigen webpagina!
Zo rol ik een beetje van het 1 in het ander...
Ik weet nog dat ik begon, in de coronatijd, met het delen van een handgeletterde kaart in de appgroep van onze kerk, wat vond ik dat spannend: wat zullen ze er van vinden?!?
Elke stap die ik neem vind ik weer opnieuw spannend.
En ik weet nog wel dat ik in het begin dacht: 'Wie ben ik nou? Wat voor talent heb ik nou? Er is al zoveel op dit gebied, wat heb ik nu toe te voegen?'
Je kunt er gauw door ontmoedigd raken en er maar mee stoppen.
Toen kreeg ik een gedachte aan al die talentenshows voor zangers/zangeressen: zijn er dan geen zangers genoeg in het land? Maar elke keer breken er weer nieuwe talenten door. Elk op hun eigen unieke manier.
Zo denk ik nu ook: ik doe het op mijn eigen, unieke manier. En ik vraag Gods zegen erover. En elke keer merk ik dat Hij mij weer inspiratie geeft om weer door te gaan.
Het is maar goed dat ik niet weet wat er verder nog gaat gebeuren want ik ben van mezelf helemaal niet dapper...
Maar zo, stapje voor stapje, durf ik het wel!
Blog 9: 5 Oktober 2022
Ik ben erbij
Exodus 14:13 en 14 zijn twee Bijbelverzen die heel speciaal voor mij zijn. Ik kreeg deze tekst van allerlei kanten naar me toe toen ik een moeilijke periode in mijn leven doormaakte.
Een soortgelijke tekst staat in Jesaja 43:2a (zie foto) Het geeft iets weer van 'houd je maar aan Mij vast, samen komen we veilig aan de overkant.'
God is erbij. Hij weet er van. Hij wil heel dicht bij je zijn. De golven dreigen maar zullen je niet overspoelen. Als het water ruw en ijskoud is, zul je toch je hoofd boven het water kunnen houden. Als het lijkt alsof de situatie nooit ophoudt, zal er toch een einde aan komen. Hij laat je niet los!
Blog 8: 10 September 2022
Stop met vergelijken
Afgelopen week kwam er een vriendin op de koffie. Op een gegeven moment vertelt ze dat haar schoonzusje iemand hulp had aangeboden. 'Zo is ze altijd' zei ze, 'Als er iets is, heeft zij alweer spontaan iets gezegd of gedaan'. 'Of ze heeft iemand al een kaartje gestuurd, terwijl ik daar nog helemaal niet aan gedacht heb'.
Het klonk een beetje verwijtend.
En ze nam het zichzelf ook kwalijk dat ze niet zo spontaan en sociaal is als haar schoonzusje.
Vanmiddag gaf ik een rondleiding in onze kerk. Tussendoor spiekte ik nog even naar de jaartallen, die kan ik niet zo goed onthouden...
De rondleiding ging niet zo vloeiend; de informatie was een beetje hap-snap. Halverwege kwamen we bij een onderdeel waar iemand anders vol vuur en passie over vertelde. Iedereen hing aan zijn lippen.
Ik kreeg bijna een beetje een hekel aan hem. Ik baalde dat mijn verhaal niet zo goed ging als dat van hem.
Maar toen dacht ik aan datgene dat ik tegen mijn vriendin zei: 'je moet niet vergelijken. Jij bent goed zoals jij bent!'
Ik val ook steeds weer in die valkuil dat ik me met iemand anders vergelijk. En misschien doe jij dat ook wel.
In het boekje dat ik schreef heb ik een heel hoofdstuk geschreven over 'stoppen met vergelijken!' (En jezelf of anderen vervolgens beoordelen).
Ik pak het er net nog maar even weer bij...
Paulus schrijft in 1 korinthe 4 vers 3 dat hij het onbelangrijk vindt hoe anderen hem beoordelen. Hij zegt: het enige dat ik belangrijk vind is hoe God over mij denkt.
Hij weet mijn gedachtes, daden en intenties.
Voor Hem hoef ik me niet mooier voor te doen dan ik ben. Hij kent mij want Hij heeft mij gemaakt.
Mensen kijken en vergelijken. Hij weet allang dat we juist allemaal anders zijn.
Met mijn unieke persoonlijkheid kan ik Hem dienen. Dat is wat echt telt.
Blog 7: 25 Augustus 2022
Praat over wat God voor jou doet!
"Wat moeten we doen om als kerkelijke gemeente te groeien?" vraag ik in een gesprek aan een mede-gemeentelid.
(En dan bedoel ik niet in aantal maar in geloofsgroei).
"We moeten onderling veel meer delen," zegt hij. "Delen wat je mee hebt gemaakt, delen wat God voor jou gedaan heeft."
Een tijdje later ben ik gastvrouw bij een doordeweekse openstelling van onze kerk. Er zijn even geen bezoekers en ik maak een praatje met de andere gastvrouw.
Ik vertel haar dat ik pas, te gast bij een andere kerk, een gebedsgenezing heb meegemaakt. Zwaar onder de indruk vertel ik wat er gebeurde. En dat ik eerst dacht: Wat gebeurt hier nou? Is dit wel echt?' (Zulke dingen gebeuren nl. niet in onze kerk...)
Ze vertelt dat zij dat ook een keer heeft meegemaakt.
En samen halen we er Bijbelverhalen bij waar ook genezingen gebeuren. En we komen tot de conclusie: God is dezelfde, toen en nu!
Getuigen; ik ben er niet goed in om wildvreemden aan te spreken om over het geloof te praten. Maar een gesprek, als er ruimte voor is, met iemand waarvan ik weet dat hij of zij ook gelooft, dat kan ik wel.
'We moeten veel meer delen wat we geloven met anderen'
Ik denk dat dat inderdaad diepte geeft in ons geloofsleven.
Blog 6: 10 Augustus 2022
Niet meer 'anders' maar 'uniek'!
Afgelopen mei heb ik een boekje met Bijbelstudies uitgegeven over het thema 'uniek zijn'.
Ik krijg vooral veel reacties over het voorwoord waarin ik schrijf dat ik mij altijd anders heb gevoeld dan anderen.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit helemaal bij.
Mensen zijn hokjes-denkers. Ik paste nooit helemaal in een hokje.
Maar er was 1 hokje waar ik wel in pas(te):het hokje 'kind van God'.
Ik herinner me nog dat ik bij mijn moeder achterop de fiets zat en dat we langs een gebouw fietsten en dat ik dacht: dat is een fijne plek om te zijn. Hoe oud zou ik geweest zijn, 4 of 5? Het was de kerk, de plek waar van Gods liefde werd verteld. Van Zijn wijd open armen.
De reacties die ik krijg zijn allemaal hetzelfde: ik heb me ook altijd 'anders' gevoeld.
Ik voel me nu niet meer anders. Ik voel me uniek. Uniek geschapen met mijn gaven en talenten. Ik voel me waardevol, geliefd door de Vader! Ik ben precies zoals ik bedoelt ben.
En als ik iets verkeerds doe of zeg, of verkeerde keuzes maak, ga ik weer terug naar God, Hij blijft daar staan met wijd open armen vol vergeving.
Ik ben.... een kind van de Vader.
(afbeelding is uit het boekje 'Niemand is zoals jij' van Max Lucado)
Blog 5: 26 juli 2022
Als je niet weet wat je moet bidden
Bidden...Ervaar jij wel eens dat je niet weet waarvoor je moet (kunt) bidden?
Je doet je ogen dicht en na een paar standaard zinnen weet je niets meer...
Je kunt dan natuurlijk stil blijven en je op God richten.
Maar je kunt ook een keer iets ander gaan doen: bid voor de mensen in de contactenlijst van je telefoon. Ik weet niet hoeveel mensen er in je telefoonlijst staan, je kunt de lijst opdelen.
Maar begin gewoon met bidden voor de eerste persoon. Het bijzondere van je lijst -omdat die op alfabet staat- is dat iedereen door elkaar staat. Je familie, vrienden, collega's, iemand die je van vroeger kent, iemand waarvan je denkt: wie is dat, waarom staat hij/zij tussen mijn contacten? (Misschien heb je een keer iets verkocht via Marktplaats...)
Misschien kom je, al biddend, bij iemand waar je eigenlijk helemaal geen klik mee hebt...
Ik denk dat al die personen je gebed nodig hebben.
Bid:
voor hun persoonlijke situatie,
voor zegen,
voor kracht,
dat Gods liefde overvloedig in hem/haar uitgestort mag worden,
voor geloofsgroei of dat diegene God mag leren kennen,
voor de Heilige Geest die hun hart wil vervullen,
dat God voor hem/haar wil zorgen,
bid of ze een fijne dag mogen hebben...
Ik ervaar dat ik er zelf blij van wordt als ik voor mensen heel persoonlijk bid. En dat je Hem dichterbij gaat ervaren. Dat God jóuw hart aanraakt, terwijl je voor iemand anders bidt. En dat je zo iets voor een ander kunt betekenen. Wie weet of die persoon juist op dat moment jouw gebed zo hard nodig heeft!
Zo kun je tot een zegen voor iemand anders zijn.
Blog 4: 19 juli 2022
Jouw bloeitijd is Speciosus!
Ik hoorde vorige week tijdens de diploma uitreiking van mijn dochter zoiets moois, ik wil het graag met jullie delen:
Krokussen bloeien prachtig in het voorjaar! Maar wist je dat er ook een krokus bestaat die in het najaar bloeit? De Crocus Speciosus.
Sommige mensen weten al vroeg in hun leven wat ze willen gaan doen, wat het pad is dat ze daarvoor moeten volgen en wat ze gaan doen om dit te bereiken. Soms lijkt het alsof hen alles voor de wind gaat...
Maar er zijn ook tieners die niet goed weten welke kant ze op moeten. Welke keuzes ze moeten maken. Ze doen wat de rest om hen heen doet of ze dachten dat ze wisten wat ze wilden, maar het was toch niet wat ze in gedachten hadden...
Uiteindelijk komen veel van hen pas later in hun leven tot bloei.
Net zoals de Crocus Speciosus.
Als ik de betekenis van Speciosus opzoek staat daar: good-looking, handsome, beautiful · splendid, brilliant · showy, specious.
Dat zijn nogal eens complimenten! Ook al was je start niet vlekkeloos, kijk eens hoe je er nu bijstaat! Je bent prachtig!
Of je nu een krokus bent die in het voorjaar bloeit, of je bent een krokus die in het najaar bloeit: het is allebei mooi!
Het is allebei oké!
Geniet van je groei, geniet van je bloei!
Blog 3: 2 juli 2022
Actief bezig zijn met je droom
Heb jij een droom? En doe je daar iets mee?
Ik weet dat meer fbvrienden van mij dit 6-minuten-dagboek gebruiken en er goede ervaringen mee hebben.
Begin vorig jaar heb ik hierin geschreven. Elke dag schrijf je kort over mooie momenten die je die dag hebt meegemaakt en waar je dankbaar voor bent.
Een aanrader als je een 'meer dankbaar' leven wilt!
Er staan ook mooie quotes in, bv om doelen te gaan stellen in je leven of hoe je die doelen kunt halen.
Eén mooie quote die ik met jullie deel is: 'je zult je leven nooit veranderen als je niet iets verandert in wat je elke dag doet. Het geheim van succes zit besloten in je dagelijkse routine.'
Kortom, een doe-boekje om bewust bezig te zijn en om de mooie momenten in de dag langer vast te houden.
Ik hoor soms: wat knap dat je een boekje hebt geschreven! Maar om dit doel (of een ander doel) te halen moet je bereid zijn om er (veel) tijd aan te besteden.
En dat deed ik: elke dag schreef ik iets, al was het maar een punt of een komma...maar elke dag 'groeide' m'n boek. Al verwijderde ik soms ook weer hele stukken, ik wist: het is er weer beter op geworden!
Misschien heb jij ook wel een droom. Ik zou zeggen: ga daar actief mee aan de slag. Doe elke dag iets, al is het maar iets kleins. Het gemakkelijkst is het als je er een vast moment op de dag tijd voor neemt, zodat het op een gegeven moment een gewoonte wordt. Ook als je soms geen zin of inspiratie hebt.
En dan wordt het op een gegeven moment iets tastbaars, je hebt iets bereikt. Ook al doe je het alleen maar voor jezelf, het geeft zoveel voldoening!
En dan is al die tijd die je er in gestoken hebt de moeite waard geweest!
Blog 2: 27 juni 2022
Ongemakkelijke gesprekken...
Mam, jij bent 'kampioen ongemakkelijke gesprekken' zei onze Jelte toen we vorige week een middagje de stad in waren geweest...
Hij heeft gelijk: gesprekjes liepen niet echt vlotjes...ik weet niet goed waarom...ik ben soms gewoon niet zo goed in 'small talk'...
Een jaar of tien geleden zou ik het heel vervelend gevonden hebben (of er verdrietig van worden) als iemand dit tegen me zou zeggen.
Nu denk ik: je kunt niet overal goed in zijn. Ik heb weer andere kwaliteiten.
Zo heeft iedereen goede en minder goede kwaliteiten, laten we elkaar maar aanvullen
Jij bent onmisbaar zoals je bent.
Blog 1: 24 maart 2022
Opnieuw beginnen...
Om je te bemoedigen...
Toen ik een tijdje terug deze facebookpagina begon had ik een mooie lijn uitgestippeld over hoe ik het vorm ging geven.
Toch is dit pas de eerste 'vulling' van de pagina. Corona, en andere omstandigheden, gooiden roet in het eten. M'n planning kon de prullenbak in...Frustratie en ontmoediging kwamen in de plaats waar eerst zoveel enthousiasme zat.
Sommige dingen lukken niet.
Heb je dan gefaald? Ben je dan een mislukkeling?
Nee, want wat je doet (en wat je niet doet) zegt niets over wie je bent.
Paulus zegt in Romeinen 8:14-17 "Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking."
Erfgenaam, dat is: Zijn kind zijn. Daar heb je zelf geen verdienste aan. Je kunt ook niets doen om Zijn kind te worden. Maar dat is: alle eer aan God!
Dat zet mijn mis-lukken weer even in een ander licht.
Het gaat niet om wat ik MOET doen. Het gaat om wat ik MAG doen.
Ik ga opnieuw beginnen.
Zo werkt het ook als je zondigt. Als je je naar je Vader toekeert en je zonden belijdt, dan mag je weer opnieuw beginnen. Een schone lei. Hij wist met het bloed van Jezus jouw zonden weg. Hij geeft telkens weer een nieuw begin.
Er komt een nieuwe planning voor mijn facebookpagina -> ééntje die flexibel mag zijn. Een nieuw ijkpunt waarvandaan ik ga starten. Een nieuw begin. Ik heb er zin in.
