Febe
to encourage and inspire you
Bible study for beginners
On this page you will find blogs that were previously posted on Febe's Facebook page
(Febe Bijbel bemoediging Inspiratie)
Blog 35: September 23, 2024
Irritating Christians?
About 10 years ago I was walking along behind two colleagues when I heard her say, “I find Christians so irritating!” It startled me and to buy some time I was suddenly reading a leaflet very intently. “Then why?” the other colleague asked in a neutral tone. “They always know it all so well!” she replied. I walked on and did not hear what else was said.
The answer occupied my mind: is this how some people view Christians? Indeed, I know people who say with a raised finger why something is wrong according to the Bible. But I did not recognize myself in it at all. On the contrary: there is so much I don't know!
“Why does this happen?”
“If God is love, why...”
I often stammer and stammer my way through an answer. Or I say, “I don't know either, but I do know....”
Sometimes I come up with a one-liner that other believers also answer with, but which gives little hope or comfort.
I wish I could fervently share what believing means to me. That it means much more than:
~going to church ~Bible reading and ~praying before bed....
But that we have a living God who wants to enter into a relationship with you/ The joy of answered prayers/ The mystery of getting to know God through the Bible/ That you always find a deeper layer in the Bible/ The peace you find with Him that cannot be found anywhere else in this world/ The prospect that life does not end at death, but that we may live with Him forever/ That belonging to God is a wealth beyond all earthly riches/ That He wants to surround you with His love and Holy Spirit every day....
How can you explain this to someone who does not believe in God?
That I find this difficult also has to do with the times I grew up in. I heard the motto, “Believe behind the front door” often enough....
When I recently discussed this with a (much younger) acquaintance, she said: “Those days are long gone! Young people from Gen Y and Gen Z (* generation born between 1986 and 2015) now make very conscious choices and stand up for them!
I recognize that on TikTok: young people who testify and tell about their faith. Not with a finger wagging, but full of passion and love.
How beautiful that my generation can learn from young people. Because if you only believe behind the front door, you can mean much less to others. But it is important that you know how to find words for what you believe.
Paul says in 2 Corinthians 2 verse 15, “For we are a pleasant aroma of Christ to God, among those who are saved and among those who are lost.”
What “odor” do we leave on others? A pleasant odor? Or do people turn their noses up at us?
A survey recently revealed that 42% of all Dutch people call themselves believers, among them 6% are Muslims. If 3 or 4 out of 10 people show Christ in their environment, other Christians would feel much less “alone” in a world living without God.
Together we can leave a very pleasant fragrance in the places we go.
What joy, hope, comfort and encouragement we can spread!
I am convinced that society would look a lot nicer....
Blog 34: 22 july 2024
Dealing with annoyance
I don't like stray dogs.Especially when they run at my little dog.
I know dogs that have been bitten by other dogs, often they don't dare to sniff or play with other dogs anymore.
Maybe they have a dog trauma.
The other day I was walking at the park when suddenly another dog came running towards me, an owner ran after it, shouting loudly.
“Then don't let him loose!” I thought exasperated and almost wanted to say this to the owner in an angry tone while picking up my dog. But then I saw who was coming running; the boy who gave me his liturgy at church yesterday because there were too few of them...
'He doesn't do anything though and normally he does listen...'
I had to bite my tongue and hold back all annoyance. I laughed a little sourly and walked on.
Last night I was tired. My husband and I had another activity to get ready for this morning.
Sometimes he describes something that is very obvious to him, while I think, “what do you mean?
I picked up the wrong dishes and instead of just putting them back, I entered the discussion. Why didn't he describe more clearly what he wanted?
I pulled back for a moment and prayed, “Lord, will you help me to stay nice and not react catty?
I find that it is fine to be kind/patient/hospitable/flexible etc when I am rested and comfortable in my skin.
But just when I'm tired, haven't slept well or am a little off balance, then a less friendly side in me comes out. That's when I get on my guard and want to say what I 'think'.
This is precisely when it is difficult (but oh so necessary!) to be a Christian.
Being nice when everything is going well is not so difficult. But it is when there is an unpleasant situation.
Just then the devil can come in and whisper such things as:
_'Why don't those people obey
the rules!
_'Stand up for yourself!'
_ 'That's not normal anyway!'
_ 'Don't let the cheese eat your bread!'
_ 'Feel free to say what you think!'
etc...
Of course you may stand up for yourself and guard your boundaries. In a clear and friendly way, you can say a lot.
But I notice in myself that my words quickly take on a sharp edge. Or that I quickly go into defense mode instead of remaining calm and asking questions first.
I notice that when I pray, “Lord, I'm tired and I don't really feel like having this discussion at all. Will You help me to remain calm and patient?” it helps.
He comes to the rescue where I fall short. When my vessel of love becomes empty, He refills it again.
“Thank You Lord, for that!
Blog 33: February 14, 2024
Making Decisions by Feeling
'"So, you dare! says my husband with a wink.
Yes, yes, yes, sola scribtura*, I say (*the Word - the Bible only) as I put aside my latest book 'trust your gut'. It was written by Nicholas Sintobin, a Jesuit (=a religious order within the Catholic Church founded by Ignatius of Loyola).
Occasionally this author is a guest on Groot Nieuws Radio and I hang on his every word; what a tremendously fascinating and inspiring man!
The book is about if/how you can trust your feelings. How experience, intuition and personal belief have a place in making decisions.
Your 'gut feeling': I think everyone knows it: you have doubts without really being able to put them into words.... Or something 'doesn't feel right' ....
Maybe we unconsciously make decisions based on our feelings. But who dares to make big decisions based on feelings alone?
Because often I make decisions based on what I want and my mind.
And is it really 'wise' to leave your mind out of the choice?
Or can it be both?
I wonder if we use intuition enough or if we are only partially aware of it or not at all. ....
Who lives by their feelings these days? Do you give your suspicions/premonitions/intuition a place in your daily life?
I personally think that people (including myself) often underestimate intuition. But God also gave us intuition!
Maybe after the Reformation we have relied too much on our intellect and left out our feelings and intuition too much....
(Although I wonder about this, I probably won't say it out loud in the circles I walk in.... circles where I hear 'sola scriptura' said quite often...)
I once heard a phrase during a podcast: the answer to your question is already within you....
At the time I thought it was a strange phrase. But it stuck with me.
Sometimes when I wonder about something, I think about it.
And then I realize that I ask the question for a reason.
Often asking a question is an answer.
Think about that for a moment ;) Then I just grab my book to read on ....
Blog 32: 23 januari 2024
Worrying about it
I don't really like tattoos. But if I would take 1 it would be the text from Matthew 6:34: “So don’t worry about tomorrow. Each day has enough trouble of its own.” (Tomorrow will have its own worries.)
And I would place it where I can see it all the time.
Because I worry from time to time. Or I dread something.
God says: just keep yourself busy with what comes your way today. And deal with what comes your way tomorrow.
In hindsight, it is often not so bad if you were dreading something. Or you had the strength to deal with it at that moment. Or the bears you imagined weren’t there at all.
Living by the day.
Living in the here and now.
This is something you hear a lot these days: Mindful living.
God says it already in the Bible.
Still, sometimes there are worries so suddenly. What I have found is that it helps when you share your worries. I recently ran into a practical problem at work. I shared my concerns with my colleagues. They tried to help me with all kinds of suggestions and solutions.
Later, I thought about it: what an effort they made for me. So nice!
And: helping another person makes you feel good yourself.
What really helped was to put the problem back to the giver. Together with all the suggestions and solutions me and my colleagues had come up with. As it turned out: there was another (very easy) way. The bears on my path suddenly disappeared.
Putting your concerns with the right person. But what if your concerns are much bigger? There is much written about this in the Bible, for example:
- Give all your worries to Him, because he cares for you. (1 Peter 5:7)
- So I tell you, don’t worry about the things you need to live – what you will eat, drink, or wear. Life is more important that what you put on it. (Matthew 6:25)
- Even if I walk through a valley as dark as the grave, I will not be afraid of any danger, because You are with me. (Psalms 23:4)
No there won't be that tattoo. I do have a bracelet with the text: 'God is greater than the highs and lows'. To be constantly reminded that I can lay all my worries before Him.
Because God is greater than my greatest worry and He is deeper than my deepest sorrow. He is greater than anything that threatens me. In His shadow I am safe.
Blog 31, 21 december 2023
Welcome to the club
"Welcome to the club! I sometimes hear it around me when someone turns 50.
It makes me wonder if you really belong. Is it a community with ties/ (unwritten) rules/ benefits that you belong to? Or doesn't that club exist at all and is it just a saying?
Recently I also belong (uninvited) to a 'club' I did not know existed. Namely, we have a puppy and during walks I meet many other dog owners who live close to me (for years) but with whom I had never spoken before.
Admittedly, they are often superficial conversations about the weather or the dogs. But suddenly you have something that binds you together.
Maybe you (recently) also belong to a "club" you didn't know existed. Because of a new hobby or unsolicited by a diagnosis or something you have experienced. Suddenly you have something in common with random other people.
You can also belong to a club that you have chosen for yourself. That's how I see the church community we belong to. It is not just a local "club," but nationwide and even worldwide! Not vague or superficial, but it gets to the heart of my existence. The other churchgoers are even brothers and sisters. A place where you feel at home. Where you are loved.
What binds us is to be in the house of God, to take a break from the daily hustle and bustle. And to grow in faith, through the sermon, among other things; the explanation of the Bible.
A place where conversations go into depth.
A place where 'love' is the biggest word.
If you want to be a part of this too, choose this club.
Come, reluctantly or hastily: God is already on the lookout to welcome you!
Blog 30: 9 October
Mirror
While shopping, I try on a dress. My husband can say what he thinks of it.
'You have an excellent bottom' he says. 'Thank you,' I reply, and I look in the mirror at my backside. '
No, I mean your bottom sticks out,' he says, 'like Daisy Duck.' 'Well, you don't say that,' I say, feeling offended.
'You asked what I think, so I can say that, right?' he responds.
In the fitting room, I look in the mirror: I see what he means. I quickly take off the tight dress. I don't want to go to a party looking like Daisy Duck. Fortunately, I find a dress that suits me well.
Being honest about what you think. I don't ask for it often because it can be tough. Sometimes I get angry or feel criticized. Or I want to convince others that they see it wrong.
When you ask God for His opinion on a certain matter in prayer, it can be very helpful. After all, He knows the bigger picture, and He knows me better than anyone else.
The insight He provides is refreshing, but it can also be a reality check. He holds up a mirror to you.
I often think I have God on my side because I know my intentions and motives. But then He shows me that they can sometimes be biased, one-sided, or selfish.
In the Bible, we see stories of religious leaders asking Jesus for His perspective on an event. 'He must agree with us, as it is written in the law and the prophets.'
But Jesus always sides with the vulnerable or those who have suffered injustice. He is always the one who keeps the door open for a return to Him. But He also addresses the issue at hand. 'Repent, and sin no more.'
Time and time again, He shows me where things aren't right in my life, provides insights when I ask for them.
It's not always easy because I have to admit that my own beliefs don't align with His, or I have to move past my 'offended' feelings. But when I think about it honestly, I understand what He means.
Because He delivers them in love, allowing space for healing and growth.
Blog 29: September 11, 2023
Bread and Wine
This upcoming Sunday, our church will be celebrating the Holy Communion.
Four times a year, we have a service where we reflect on the broken body (the bread) and the shed blood (the wine) of the Lord Jesus. He who died on the cross for our sins, making the way clear to the Father.
Jesus Himself instituted this Communion on the night He was betrayed, saying, "Do this in remembrance of Me."
During such a communion service, it becomes visible, and you can even partake in it.
In the week leading up to the Holy Communion, the intention is to prepare oneself for this service. Sometimes I do better with it than other times.
But what often happens to me is that, afterwards, I think: what did I gain from this? The preparation was beautiful, the service too, and I feel nourished and strengthened in my faith!
But then Monday and Tuesday come, and I return to my normal life.
I've had a similar feeling on holidays too. You build up to Easter or Christmas. The day itself is wonderful, the services are beautiful, but then you resume your everyday life, and that Easter or Christmas feeling fades quickly...
It troubled me after the last Communion celebration. I decided to bring it up in prayer: "Lord, what am I actually gaining from celebrating the Communion?"
I pondered it for a while. I thought about all those people who (even on Sundays) go about their own business. I thought about the injustice happening on Earth, the things people do to each other...
And amidst all that godlessness, I saw ourselves, as if from a helicopter view, sitting at the church table.
In peacefulness, we eat a piece of bread and drink from the wine.
Celebrating and remembering...
And it was as if I could experience a touch of heavenly joy. In a world where so many people live without God, a group of people gathers to remember that Jesus gave Himself to reconcile God and humanity.
I realize that I'm asking the wrong questions again. It's not about me. "What do I gain from it?"
It's about Him.
About giving Him the thanks and honor He deserves.
Blog 28: August 12, 2023
Mystery
Maybe you can relate to this. That moment when you ponder life's questions.
A few weeks ago, during a church service, we were given a task: write your own psalm.
Here's mine:
Psalm 151, a psalm by Carla
"Lord, I thought I knew a lot about You and faith.
But it seems to be much more complex than that.
Who are You, Lord?
I understand nothing anymore.
Yet, I continue to trust in You.
To whom else could I turn..."
Yesterday, we watched a film about Vincent van Gogh, one of the Netherlands' greatest artists, who (almost) didn't sell any paintings during his lifetime. It made him gloomy and depressed. In a conversation with a priest, the priest asks:
"- Why do you paint?
-
Because it's the only talent God gave me.
-
So, you think God gave you a talent for painting?
-
I want to pass on the world as I see it.
-
So, you think you're a painter?
-
What else should I be? I can't be anything else.
-
But this (the priest points to a painting) is ugly.
-
People don't understand my art; maybe I'm painting for generations yet to be born. Jesus wasn't understood when He walked the Earth. It was only after His death (and resurrection and ascension) that people started to believe in Him."
That struck me.
But I also think: why couldn't Vincent van Gogh have been more successful during his lifetime? Sell a few of his paintings and live off his talent? He should be able to see now how people from all over the world go to the Van Gogh Museum to view his paintings!
But perhaps I need to rethink my approach to work.
Life is often unfair. Did Vincent really find comfort in the fact that Jesus, during His time on Earth, wasn't very 'successful' either? That He wasn't understood? That even His 12 disciples didn't comprehend His purpose on Earth?
And what does it mean to be successful? In my own eyes, in the eyes of people, or in the eyes of God?
Life is a mystery.
I still understand absolutely nothing. Nevertheless, I hold on to Him. To whom else could I turn?
Blog 27: 27 july 2023
Cast all your cares upon Him
There are certain Bible verses that I find challenging.
For example: "Cast all your cares upon Him, for He cares for you." When I can't sleep and think about this verse, I pray, "But how do I do that, Lord? Casting all my cares upon You?"
I think of a story about a pilgrim. When he arrives at Golgotha, he places his backpack full of worries, sins, fears, and pain at the foot of the cross. But moments later, as he leaves, he picks up his backpack and walks away with it. Very relatable.
But how should it be done then?
In my mind, I write on a piece of paper, "I am afraid of everything," and I give it to Jesus. With my hands open, I walk backward. I don't want the paper back. And I pray, "Lord, Solomon was granted a wish and prayed for wisdom. Can I pray that I will never be afraid again?"
How many opportunities have I let slip by because I was afraid to step out of my comfort zone?
How often do I see imaginary obstacles in my path? It seems delightful to go through life without worries. I think you can enjoy life so much more that way!
I don't know if my prayer will be answered, but I do feel calm inside, and not long after, I fall asleep.
Blog 26: July 6, 2023
Speaking in Tongues
I believe I've been a believer my entire life, even since I was a little girl.
However, it was during my teenage years that I started delving deeper into my faith.
And when I turned 18, faith became very personal to me during an internship at the Conference Center 'de Bron.'
Attending the freely accessible conferences and Sunday services at the Evangelical Community on the premises, I learned a lot about faith and the work of the Holy Spirit.
It was then that I realized that Jesus truly died for my sins!
During the services, some people would occasionally speak in tongues. It was fascinating. I had never seen or heard it before. Yet, it's so scriptural!
There's a lot written about this gift of the Holy Spirit in 1 Corinthians 14, among other places.
I also have the desire to be able to speak in tongues. I haven't received that gift (yet). Maybe there's a reason for it: to prevent me from becoming too proud in my faith.
Still, I identify with what's said in Romans 8:26: "We do not know what we ought to pray for."
My prayers are often simple, selfish, far from perfect...
At times, I find myself 'groaning,' as mentioned in Romans 8:23 and 27, asking the Holy Spirit to translate my groans before the throne of God.
Then I know that even though it might not be a perfect prayer, I'm still praying in a way that's in line with God's will, because the Holy Spirit always prays in accordance with God's will.
Blog 25: June 15, 2023
Worship
With a friend I text about Lauren Daigle's new album.
'What do you think are the most beautiful songs?' she asks.
I pass them on to her.
"I thought so, you like up-songs," she writes.
That's right, I especially love worship. I think the music/melody is the most important, the lyrics will come later...
While cooking dinner I put on my headphones and swing and sing along. Praise you hoarse! My favorite time of the day! (Sometimes something burns because I put my hands in the air too much...)
How different my girlfriend: her favorite songs are the quiet songs where she first listens to the lyrics. Important themes for her are: I am loved / I can take shelter with God with all my worries and difficulties / He knows me / I am valuable… I wonder if this also says something about how we see God. And how we experience faith.
Yet I only had a moment when I was very touched by the lyrics of a song that I heard for the first time. It was Charity Gayle's song Endless Praise.
The first words she sings are: ' I can't wait for eternity, join the song they're already singing, holy, holy, holy, are you Lord' with the holy, holy, holy, which is sung to you.)
What an intense song. To join in the eternal hymn of praise spoken of in Revelation 4:8-11 on earth!
Then I close my song with a prayer: 'Lord, let all our songs be together to the praise and glory of Your name!'
Blog 24: 23 May 2023
Disputation
There are topics that I think: should I write about them? Like today's topic. It is hardly mentioned in my (church) environment. Can I, like so many others, pretend that there is no devil with his (temptation and) temptation?
But I write about it for construction (how do you deal with it) and recognition.
It's my day off. I'm going to read the Bible and pray with a cup of coffee. I pray for vision for my website and for the filling of the Holy Spirit.
Then I will work on my website.
Then I get an app on my mobile that gets me off balance. I'm starting to think about it. All kinds of feelings come up. I close my laptop and go do something else. While cleaning, I listen to new songs from my spotify list.
But I feel unpleasant and it seems that there is darkness around me.
I know exactly what this is: disputation. Because I'm busy with the things of God. The devil knows exactly what my Achilles heel is, what touches me.
I think this needs bigger weapons and I put on Revere's song 'Holy Hallelujah'. Because singing is praying twice.
'Holy, holy, holy, are You God Almighty!'
In between I pray aloud, I agree with the devil: 'Lord, what I do is a drop in the ocean, but everything is for Your glory! Who am I to do anything in Your kingdom, but You started with me Lord, I belong to You!'
Slowly the negative thoughts go, the feelings and the darkness go away. 'Thank You Lord!'
This is different from 'having gloomy thoughts'. This is what Paul writes about in Ephesians 6: “We wrestle not against flesh and blood, but against the world rulers of darkness, against the spiritual powers of wickedness. Therefore, put on the armor of God so that you can resist.”
I know there's no need for temptation if you're not about God's things. But I choose to do so: I want to be a witness to God's great deeds.
Be aware that tribulation may come when you feel close to God. Be ready with your weapons: prayer, praise, Bible knowledge.
There is 1 Who is stronger than the power of evil. God reigns!
Blog 23: May 15, 2023
The broad and the narrow way (2)
Sunday evening. A sermon on eternity. Beautiful! And how close it feels...
Suddenly the pastor says: 'if you still live in two worlds, then you lead a dangerous life, a life on the side of the abyss!' He looks at me. O boy, I feel very addressed...
Will he have read my blog about the broad and the narrow road? Where I wrote: 'I sometimes think I'm balancing on the fence that separates these two roads: one time I jump to the left, the other time I jump to the right.'
After writing the blog, I often thought about this sentence. Is this correct? Or will I later shout on the youngest day: 'haha, that was a joke, I was just walking on the narrow road all this time, I just wanted to act tough'.
(Or am I telling myself I'm walking on the narrow road and just walking on the broad road?)
Still, I wonder if that drawing of the broad and narrow road is correct. I can't just choose that narrow road. I have to deal with all kinds of situations, my work, family, etc. Or I have to become a hermit and live in a hut on the moor.
Perhaps it would be better if the narrow road was drawn within the broad road. Because you have to make the right choices every day: a choice that brings you closer to God or further away from Him. As Psalm 1 says.
It remains difficult. Of course, at the end of my life I don't want to hear that I have lived a life along the abyss, but: 'well done, good and faithful servant. Thou hast been faithful over a few things, I will set thee over much, enter into the joy of thy Lord.'
At night before going to sleep I pray that God will show me areas in my life where I need to make different choices.
Then I think of two words: grace alone. That gives relaxation. It's not (only) about how well I do. And whether all my choices are the right ones. Thanks to the death and resurrection of Jesus for my sins, I will soon be allowed to enter. I will then say: I did not deserve it. God has given me eternal life.
Blog 22: May 8, 2023
Praying and Begging...
What does Paul from the New Testament say? The Bible text about praying and begging? Because that's exactly what I'm doing right now: praying and begging! The reason? I went to the basement when I saw it: a huge fat black spider.
I jump to the side screaming, but... now I don't dare go back, because then I have to pass the spider.
I scream and call my husband. How annoying, why can't he hear me now?! I scream louder but it doesn't help. Fortunately I can leave the cellar through another door, but then I have to go back through the garden. And it's dark and it's raining. Still I have to leave here and a little later I walk wet through the back door where my hubby is watching football.
"Where are you from now?" he asks in surprise.
"You should have saved me!" I say, and tell about the spider, mate taratula, sitting on the wall below.
('And hopefully he's still there, otherwise I'll never dare go into the cellar again', I think)
Fortunately, my husband says a little later: 'he's gone'.
The next day I think: 'what good is half-ready Bible knowledge if you need it'! And I search what Paul says about prayer and supplication via Google. I read in Philippians 4:6: "Do not be anxious about anything, but in everything by prayer and supplication, with thanksgiving, let your desire be made known to God.
'Hmmm, this is about something other than a spider', I think I wonder who I know who really pray and beg. Soon I think of three people in my area. All three in a completely different situation: illness, mourning, worry.
What desires would they have? Healing? Recovery, hope, healing, strength or freedom?
I decide to pray for them. The tricky thing is that you will never know the effect of your prayer. Do situations resolve themselves? Does anyone get strength to deal with it?
I sometimes hear someone say: 'I felt carried by prayer'.
I personally don't know what that feels like or looks like. But it does sound nice, like something invisible lifts you above the situation. In this respect, prayer is something very powerful: something is set in motion.
My eye falls on verse 7: "And the peace of God, which passeth all understanding, shall guard your hearts and your minds in Christ Jesus."
Yes, if that is the effect of prayer, that someone gets peace, then it is certainly worth praying for someone.
Blog 21: April 25, 2023
Winning
I love to win.
Whether it's a board game, quiz or something else: I think 'winning' is the most beautiful feeling there is!
I attended a checkers club until I was 14. When you come home with a cup after a championship, you feel... unbeatable? The winner! The best!
Of course it's also good to lose every now and then, in order to learn how to deal with the disappointments in life.
But still... 'winning' feels really good.
Sometimes I have to do my best not to be too fanatical, at a family night of bowling or at a quiz at a church...
I sometimes hear: ' do you go to church? That a pastor tell you what to do? You can think for yourself, can't you?'
When fewer and fewer people go to a church and no longer believe in (a) God, it sometimes seems as if I am on the losing team. 'Just get out of it, just enjoy it, because after this life there is nothing left'.
I just can't believe that. When I read the Bible, I know there is more. That there is a Father, a Creator who will not let go of us. And that after this life I may come home to heaven. Not because I tried so hard or have the winning qualities, but because Jesus is the victor!
In Hebrews 12, Paul compares life to a race. If you want to reach the finish line, keep your goal in mind. Keep your eye on Jesus.
Don't let bystanders distract you from your path or want to trip you up.
You walk more easily when you lay down your burden and sins by confessing them in prayer. Don't be weak, but straighten your back. And make sure no one falls behind. Because you win together. Crossing the finish line together.
Blog 20: April 13, 2023
Trees on your way...
A lot of difficult things have been coming at me lately Oa: disputation when I'm working on Febe's website, my Febe facebook site that they tried to hack (which didn't work out) but also around me: an acquaintance of my son who broke up at night for no reason is beaten and found hypothermic the next morning and taken to hospital. An acquaintance, younger than me, who is diagnosed with ALS. On TV we see supporters throw things on the field so that football players can no longer safely play a match... It would make you discouraged and depressed...
Then I hear a story that I would like to share with you.
'Someone asks: how can skiers ski down through the trees at such speed without hitting a tree?
The answer is simple: the skier does not pay attention to the trees, but he watches the path. He envisions where he wants to go.
The skier certainly knows that those trees are there. But as soon as he turns his attention to a tree, he goes for it. He crashes into the tree. Painful. And he stands still.'
It is the same in our lives: if you keep your eyes on the road you want to go, you will see the road. You go on.
Jesus says of Himself: I am the way. If you follow Him you will come to the most beautiful places. Walk and live close to Him and arrive at the most beautiful destination(s)!
If you pay attention to the trees (and there are in everyone's life), then you stand still. Are you getting negative. And then you only see trees around you.
When you experience something difficult, you come to a standstill. Don't sit down with the suits. Jesus reaches out to you. You can continue.
Beautiful things also happen in life. Get eyes on that again. And encourage each other. So that we can continue together.
Blog 19: March 20, 2023
Listening to God's voice
A few years ago I had a desire in my heart to make a 40-day calendar. So that people can prepare with the Easter Gospel every day during Lent (the 40 days before Easter).
But I got this desire in December. The busiest time of the year. And I had no idea how to shape something like that.
So I let it go. No time. Surely God would understand that! "Maybe I can do something when I have more time," I thought.
I ran from place to place that month, and when it came January, I thought: I should have done everything in a few weeks! How should I have done that?
The desire disappeared.
Somewhere it didn't felt good. Later I thought, what if it was God Who wanted me to do that? I also had a little regret: with what things was I so busy? I couldn't remember.
I think it was God Who put that desire in my heart. And I had put it aside.
Summer came and went. And in the fall I had the same desire again! Just a feeling in my heart. And I knew: now I'm going to go for it, I don't know what will come of it, but I'm going to work with it!
I came up with 40 separate cards with a piece of text from the Passion Gospel on each card. A matching quote or drawing on the front.
When it was ready I took it to a printing-shop. What I had in mind was possible!
I sold more than I thought: more had to be printed. There were people at my door that I didn't even know! I was amazed to see what happened. I donated the proceeds to charity.
I was happy and grateful that I had now listened to the desire that I received.
How often do we listen to God's voice? If that enters our hearts in a whisper. How often do we choose the easiest way or do we have a thousand excuses not to do it?
Listening to God's voice is not always easy, because: is it my own voice, my own desire? Or is it God speaking to me?
People who live close to God say that if you obey Him, you will learn to hear His voice better and better.
Blog 18: March 6, 2023
Shards...
During a conversation with someone, she says something that I didn't expect: "but you don't understand that, everything always goes well with you."
How can she say that, I think. I get the urge to tell everything I've been through, to defend myself. But I don't say anything, I just think: you don't know anything about it and you don't know me at all, if you think about me like that.
Coming home I am quiet and sad, I share it with my husband. And in the meantime everything comes up again. Pain and sadness. And how long it took me to trust people again.
The walls that I can (sometimes still) put up as self-protection.
I thought I had put it behind me, but sometimes - and that can be done by a single sentence - everything comes back hard...
At the same time I wonder how often I say something that hurts someone else. Because I don't really know the other person at all. Or because we don't show each other who we really are: 'how are you? Yes it is fine!'
The world is full of broken people.
That's why I love the story of the potter in Jeremiah 18:1-4. If the pot the potter makes fails, he makes another pot from the same clay.
I once said in prayer, "Lord, I feel like a handful of shards, will you make something new out of me?"
When I look at where I am now, years later, I think: yes, my life looks much better now: a different job, children who are comfortable in their own skin, a cozy home, rest in my head.... He is indeed the great healer as stated in Exodus 15:26.
Perhaps I thank Him too little. That He has made my clay into something new again. For with all my shards I have become whole again. I am the same, yet different: richer, more complete and more myself.
Maybe I should be a little more careful with the words that come out of my mouth.
And maybe we should bring the walls down a little sooner. Honestly tell us how we are really doing. So that we treat each other a little milder. And we can pray for each other.
That is making you vulnerable. In this harsh society. Do we dare?
Blog 17: February 14, 2023
The broad and the narrow way
We have Bible circle in a room in our church.
In front of me hangs a picture of the broad and narrow road. I keep on looking at it. The same picture used to hang in my parents' living room.
As a child I could marvel at everything that was depicted on it. It didn't seem difficult to choose the narrow road. The road that leads to heaven. Where angels sound the trumpets as you are led into glory.
As a teenager I didn't like the record anymore: all the nice things are at the broad road. The road to destruction.
I still have mixed feelings about the record. And sometimes I wonder where I am going in my life. I like to study God's Word, and to listen to revival music.
But I also like fun; a party or going to the cinema.
I sometimes think I'm balancing on the fence that separates these two roads: one time I jump to the left, the other time I jump to the right...
I have been teaching catechism to teenagers from our congregation for a while. What they mainly want to know is: what is not allowed and what is (just) allowed. How far can I go...
Not everything is described. And if it is in the Bible, the question is: is it still true today?
We get great freedom. Freedom to make your own choices. I do know that one choice will bring me closer to God and the other will drive me further away from Him.
But I also have to think of the eldest son in parable of the prodigal son (Luke 15:11-32) who reacts angrily and jealously when his younger brother (who has indulged himself in the broad way) is welcomed back home.
The Father says to his eldest, sulking son: all mine are thine. You can enjoy yourself, you can throw a party with beautiful clothes, good food, music and dance. You don't have to be jealous of people who enjoy themselves with a sour face. Let's be merry and glad for your brother who was lost has been found.
Perhaps that's what I sometimes too little do: thank Him for all the beautiful things He gives and enjoy it. He already gives life in abundance.
For wherever I walk, I know I am happiest when I am close to the Father.
Blog 16: February 6, 2023
Lonely fish.
My husband has a tropical aquarium. Because he wants to add some fish, we go to the Intratuin. We come home with 5 golden barbels, 6 neon tetras and 1 golden molly. The golden molly will probably join the 4 black mollys we already have.
Only...she doesn't.
She sits on her own among the plants. Scary when another fish swims by. I'll keep an eye on it for a few days, but it's not getting any better. I find it very pathetic.
On a Tuesday afternoon I go to the Intratuin again. "I would like 1 golden molly," I say to the saleswoman? 'Just one?' she asks.
I explain that we also bought a gold molly the Saturday before but she doesn't mix with the black mollys.
"I think she's lonely," I say. I can hear myself talking.
The saleswoman looks at me very strangely.
I can't blame her, I think it's a bit strange myself, but the need to find a solution for my fish is bigger than my ego at that moment.
(Meanwhile I do think: maybe I should leave it a bit vague more often...)
At such moments I feel different from other people. In that respect, the fish and I do have similarities.
You may also feel alone at times.
I am thinking of the image of the ichtus fish. Swimming alone against the current is tough and lonely. And maybe it feels like you're the only one who still goes to church on Sunday. Or reading the Bible. Or pray for your food.
You would occasionally get the urge to let yourself float along again, nice and cozy between the other fish.
But I hope that something (or Someone) is stronger in your life. That you can't (yet) do without Him!
As Christians, let's visit and encourage each other a little more!
Back to my lonely fish. When I get home I release the new golden molly. Our molly swims right up to it!
Since then, the two of them have been swimming through the aquarium. It makes me happy when I look at it.
Maybe I'll become a fish whisperer...
Blog 15: 19 januari 2023 Dierendag 1987
'We mogen vanmiddag allemaal een dier meenemen naar school', zeg ik als 11-jarig meisje tegen mijn moeder. 'Ik wil graag een kip meenemen'.
'Geen sprake van', zegt m'n moeder.
'Een ander dier dan?' zeg ik en ik denk aan onze hond, de poezen en konijnen. 'Nee, dat kan niet', zegt ze.
Teleurgesteld denk ik: dan ga ik er voor bidden. En als ik dan tussen de middag thuis kom mag het wel.
Ik bid er de hele ochtend voor. Als ik thuis kom zeg ik: 'En? Mag het nu wel?'
"Nee, ik heb toch al gezegd dat het niet kan', zegt mijn moeder.
Verdrietig eet ik m'n boterham. Hoe kan het dat het niet mag? Ik heb er toch voor gebeden?
Ik ben ook teleurgesteld in God. Weet Hij dan niet hoe belangrijk dit voor me is? Straks is het 1 grote beestenboel op het schoolplein en heb ik...niets.
Halverwege het eten kijken we naar buiten; wat zit daar op het raam? Het lijkt wel...een reuze sprinkhaan. 'Pak hem! gil ik naar mijn moeder. Ze slikt.
'Dank U Heere God' bid ik als ik naar de lucht kijk. De sprinkhaan laat zich zomaar van het raam plukken en we doen hem in een grote glazen pot.
Ik fiets op m'n allerhardst naar school. Iedereen komt om me heen staan en mijn dier mag als enige mee naar binnen. Hij mag alle klassen langs.
's Avonds laten we als gezin de sprinkhaan weer vrij. Hij vliegt gelijk weg.
Ik ben heel dankbaar voor de verhoring van mijn gebed. Maar ik schaam me ook wel een beetje dat ik zo snel teleurgesteld was in God.
Misschien heeft Hij al bij mijn eerste gebed de sprinkhaan bevolen om naar mij toe te vliegen. Ik geloof dat Hij dit kan want in Exodus 10: 1-20 staat dat, voordat Hij het volk Israël uit Egypte leidde, zoveel sprinkhanen naar Egypte stuurde dat het hele land erdoor bedekt werd.
Ik denk vaak terug aan dit wonder. Het heeft me geleerd dat Hij alle gebeden hoort, ook dat van een 11-jarig meisje. Een gebed waarvan een ander misschien denkt: is dat nou zo belangrijk?
Hij zorgde voor mij en Hij gaf me nog iets mooiers dan waar ik om gevraagd had.
Blog 14: 9 januari 2023 Paaltje
Ik heb van die periodes dat ik veel handletter: mooie quotes of bemoedigende woorden op hout of papier.
Op mijn telefoon bewaar ik mooie teksten.
Eén zo'n tekst die ik helemaal geweldig vind las ik in een eetcaféetje om de toiletten aan te wijzen, er stond met een pijl naar links: " men go left, because woman are always right"...
Die wilde ik gaan letteren! Ik had nog een mooi stuk hout, begon hem glad te schuren en zaagde aan 1 kant een pijl.
Ondertussen zat ik er wel over na te denken: waar moet ik hem dan eigenlijk voor gebruiken?
Dat wist ik nog niet...
Door een volle agenda was ik er twee weken niet mee bezig geweest.
Op een avond kwam m'n schoonvader z'n visspullen terugbrengen, die heeft hij bij ons in de schuur staan. Hij zei: ik mag een eigen parkeerplaats bij ons appartement maken, als ik zelf een bord maak met een nummerbord erop. Jullie hebben een heel mooi paaltje in de schuur, die zou daarvoor ideaal zijn. Mag ik die meenemen? Ja, tuurlijk! Hout genoeg, neem maar mee...
Later die avond liepen mijn man en ik naar de schuur: welk paaltje bedoelde hij eigenlijk? Ik dacht: hij zou toch niet mijn mooie plankje....??
Ja hoor, mijn plank was weg. Twee avonden schuren en voorbereiden... Mijn mooie idee....weg.
Daar staat hij, elke dag functioneel te zijn als parkeerplaats-aanduiding.
Ondanks dat hij in weer en wind daar staat, heeft hij een betere bestemming gekregen dan ik in gedachten had. Wat had ik met een bord gemoeten waarop staat " men go left, because women are always right".
Toch moet ik er elke keer aan denken als ik langs het paaltje loop.
Niet iedereen wordt een mooi uithangbord.
Misschien heb jij ook in je eigen leven ervaren dat het anders loopt dan je in gedachten had. Je plannen waren zo mooi. Maar de praktijk werd een stuk anders. Dat kan zelfs jaren later nog schuren.
Misschien had God een ander plan voor jou in gedachten. Kwam je beter tot je recht. Puzzelstukjes vallen dan later op z'n plaats. Maar dat hoeft niet. Vragen kunnen blijven.
Ik weet niet of achter alles een bedoeling zit. Ik weet wel dat Hij voor je wil zorgen, juist in de kartelrandjes van je leven. Vertel het Hem in gebed. Vind rust bij Hem.
Blog 13: 25 November 2023 Believing is Magic
We zitten samen op de bank voetbal te kijken. Manlief kijkt naar het spel, mijn aandacht glijdt af naar de reclameborden aan de kant
van het veld. Ik zie een Coca-Cola reclame: Believing is Magic
Ik laat het even bezinken en denk dan: wauw, dat is echt zo!
De dagen erna blijft het steeds in mijn gedachten terugkomen: Believing is Magic.
Eigenlijk is het geloof echt wel magisch! Ik denk aan :
- de Heilige Geest die in je hart komt wonen.
- dat je leven geleid wordt op bijzondere manieren. Iets dat je voorheen 'toeval' noemde, daar zie je nu Gods hand in.
- een wonder dat je meemaakt. Ik denk dat iedereen wel iets onverklaarbaars kan noemen dat hij of zij mee heeft gemaakt of gezien heeft bij een ander.
- dat je zonden vergeven worden als je ze belijdt in gebed. Waar blijven ze? Staan ze ergens in een hoekje te wachten tot ze bij 'nieuwe' zonden worden toegevoegd? Of blijven ze als een boemerang in de lucht tot ze weer bij je terugkomen? Nee, ze zijn weg! Opgelost. Verdwenen.
- een gebed dat verhoort wordt.
- het is magisch dat als mensen op allerlei plekken in de wereld bidden (ook tegelijkertijd), dat God alle gebeden hoort.
- bovenal vind ik het magisch dat Jezus, als Zoon van God, Zijn plaats in de hemel verliet en mens werd. Dat Hij gestorven is aan een kruis en op deze manier verzoening gaf tussen God en mensen. En hoe 'magisch' is het dat Hij na 3 dagen uit de dood opstond! Hij heeft de dood overwonnen!
Veel 'magische' dingen zijn voor ons onzichtbaar. Ongrijpbaar.
Af en toe zien we iets van Zijn glorie. Hij haalt even de bedekking weg...
Maar... het is meer dan magisch: het is Hemels! Goddelijk!
Believing is Magic. Wat een rijkdom wordt er aan je leven toegevoegd als je tot geloof komt.
Believe/geloof is: vertrouwen op Hem. Op de dingen die je niet ziet maar die er wel zijn.
Geloof maar dat het ook voor jou is!
Blog 12: 9 November 2022
Liedjes en Preken over moeizaamheden (2)
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig en preken gaan zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem', maar je hebt toch niet altijd alleen maar zware en moeilijke omstandigheden?"
Ik denk er even over na. Misschien heeft m'n dochter wel gelijk. Het is heel bemoedigend als je in een moeilijke situatie of periode zit.
Maar als alles goed gaat en je leven op rolletjes loopt? Heb je dan wel behoefte aan zo'n preek of zo'n lied?
Van mij mag er ook wel meer gepreekt worden over bv: een leven vol dankbaarheid .En, wat betekent het in mijn dagelijkse leven dat Jezus voor mijn zonden gestorven is - >leven vanuit Pasen! Of: hoe kun je tot zegen zijn voor anderen met de gaven vd Heilige Geest?
In Johannes 10:19 staat dat Jezus zegt 'Ik ben gekomen om Mijn schapen leven in overvloed te geven'... Wat betekent dat en hoe ziet zo'n leven eruit?
En in Prediker 9:7 staat 'ga uw weg, eet uw brood met blijdschap, drink uw wijn met een vrolijk hart, want God schept al behagen in uw werken.'Wauw, dat is wel een heel rijk leven. En daar wil ik eigenlijk ook wel meer van weten.
De Bijbel is zo'n rijk boek dat (ook!) spreekt dat je je mag verheugen en dat je mag genieten. En dat je Hem lief mag hebben.Ik denk dat het goed is dat, als je wilt groeien, je verschillende soorten voedsel tot je moet nemen. Ook op geestelijk gebied.
Regen en zonneschijn samen geven immers groei!
Blog 11: 3 November 2022
Liedjes en preken over moeizaamheden (1)
Mijn dochter komt de keuken binnen terwijl ik naar een christelijke radiozender luister. Ze luistert even mee en zegt dan:
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig. En preken gaan ook zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, ga naar God, Hij wil je helpen... "
Dat laatste is waar.
God gaf Zijn Zoon aan ons, Zijn naam: Immanuel. Dat is: God met ons.
En de Heilige Geest heet ook wel: trooster.
Er is veel ellende en verdriet in de wereld. Soms in je eigen wereld. Hoe goed en hoe fijn is het dan dat je weet: Hij is erbij! Hij wil me helpen, me beschermen en omringen met Zijn liefde.
Maar wat nu als je leven wel lekker loopt?
Tuurlijk, daar ben je (hopelijk) dankbaar voor. (En wat fijn als mijn dochter zegt dat het goed gaat!)
Maar wat moet je dan met die boodschap: als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem?
Drie gedachten:
- bouw in goede tijden aan je relatie met Hem zodat je op Hem terug kunt vallen als het minder gaat.
En, als je liederen kent die moed en hoop geven, komen die misschien in je gedachten als je ze nodig hebt...
- Ga niet alleen naar Hem als je het moeilijk hebt.
- als 1 lid lijdt, lijden alle leden zegt Paulus in 1 Korinthe 12:36. Heb oog voor mensen om je heen. Als iemand het moeilijk heeft, kun je dan op 1 of andere manier helpen? Praktisch, of voor iemand bidden...
Ik moet denken aan een begrafenis van een tante van mij. Ik kon niet meezingen, was te emotioneel. Achterin de kerk zongen ze prachtig. Ik voelde me als het ware gedragen door mensen die wel konden zingen.
Later zat ik bij een andere rouwdienst van een kennis. Toen was ik degene die wel kon zingen.
Draag elkaars lasten. Dat kan, als je zelf de kracht hebt.
Regen en zonneschijn wisselen elkaar af, als het goed is komt er na de regen in jouw leven ook weer zonneschijn. Hij wil in allebei er graag bij Zijn.
Blog 10: 12 Oktober 2022
Van het één in het ander...
Naast Febe op Facebook heb ik nu een eigen webpagina!
Zo rol ik een beetje van het 1 in het ander...
Ik weet nog dat ik begon, in de coronatijd, met het delen van een handgeletterde kaart in de appgroep van onze kerk, wat vond ik dat spannend: wat zullen ze er van vinden?!?
Elke stap die ik neem vind ik weer opnieuw spannend.
En ik weet nog wel dat ik in het begin dacht: 'Wie ben ik nou? Wat voor talent heb ik nou? Er is al zoveel op dit gebied, wat heb ik nu toe te voegen?'
Je kunt er gauw door ontmoedigd raken en er maar mee stoppen.
Toen kreeg ik een gedachte aan al die talentenshows voor zangers/zangeressen: zijn er dan geen zangers genoeg in het land? Maar elke keer breken er weer nieuwe talenten door. Elk op hun eigen unieke manier.
Zo denk ik nu ook: ik doe het op mijn eigen, unieke manier. En ik vraag Gods zegen erover. En elke keer merk ik dat Hij mij weer inspiratie geeft om weer door te gaan.
Het is maar goed dat ik niet weet wat er verder nog gaat gebeuren want ik ben van mezelf helemaal niet dapper...
Maar zo, stapje voor stapje, durf ik het wel!
Blog 9: 5 Oktober 2022
Ik ben erbij
Exodus 14:13 en 14 zijn twee Bijbelverzen die heel speciaal voor mij zijn. Ik kreeg deze tekst van allerlei kanten naar me toe toen ik een moeilijke periode in mijn leven doormaakte.
Een soortgelijke tekst staat in Jesaja 43:2a (zie foto) Het geeft iets weer van 'houd je maar aan Mij vast, samen komen we veilig aan de overkant.'
God is erbij. Hij weet er van. Hij wil heel dicht bij je zijn. De golven dreigen maar zullen je niet overspoelen. Als het water ruw en ijskoud is, zul je toch je hoofd boven het water kunnen houden. Als het lijkt alsof de situatie nooit ophoudt, zal er toch een einde aan komen. Hij laat je niet los!
Blog 8: 10 September 2022
Stop met vergelijken
Afgelopen week kwam er een vriendin op de koffie. Op een gegeven moment vertelt ze dat haar schoonzusje iemand hulp had aangeboden. 'Zo is ze altijd' zei ze, 'Als er iets is, heeft zij alweer spontaan iets gezegd of gedaan'. 'Of ze heeft iemand al een kaartje gestuurd, terwijl ik daar nog helemaal niet aan gedacht heb'.
Het klonk een beetje verwijtend.
En ze nam het zichzelf ook kwalijk dat ze niet zo spontaan en sociaal is als haar schoonzusje.
Vanmiddag gaf ik een rondleiding in onze kerk. Tussendoor spiekte ik nog even naar de jaartallen, die kan ik niet zo goed onthouden...
De rondleiding ging niet zo vloeiend; de informatie was een beetje hap-snap. Halverwege kwamen we bij een onderdeel waar iemand anders vol vuur en passie over vertelde. Iedereen hing aan zijn lippen.
Ik kreeg bijna een beetje een hekel aan hem. Ik baalde dat mijn verhaal niet zo goed ging als dat van hem.
Maar toen dacht ik aan datgene dat ik tegen mijn vriendin zei: 'je moet niet vergelijken. Jij bent goed zoals jij bent!'
Ik val ook steeds weer in die valkuil dat ik me met iemand anders vergelijk. En misschien doe jij dat ook wel.
In het boekje dat ik schreef heb ik een heel hoofdstuk geschreven over 'stoppen met vergelijken!' (En jezelf of anderen vervolgens beoordelen).
Ik pak het er net nog maar even weer bij...
Paulus schrijft in 1 korinthe 4 vers 3 dat hij het onbelangrijk vindt hoe anderen hem beoordelen. Hij zegt: het enige dat ik belangrijk vind is hoe God over mij denkt.
Hij weet mijn gedachtes, daden en intenties.
Voor Hem hoef ik me niet mooier voor te doen dan ik ben. Hij kent mij want Hij heeft mij gemaakt.
Mensen kijken en vergelijken. Hij weet allang dat we juist allemaal anders zijn.
Met mijn unieke persoonlijkheid kan ik Hem dienen. Dat is wat echt telt.
Blog 7: 25 Augustus 2022
Praat over wat God voor jou doet!
"Wat moeten we doen om als kerkelijke gemeente te groeien?" vraag ik in een gesprek aan een mede-gemeentelid.
(En dan bedoel ik niet in aantal maar in geloofsgroei).
"We moeten onderling veel meer delen," zegt hij. "Delen wat je mee hebt gemaakt, delen wat God voor jou gedaan heeft."
Een tijdje later ben ik gastvrouw bij een doordeweekse openstelling van onze kerk. Er zijn even geen bezoekers en ik maak een praatje met de andere gastvrouw.
Ik vertel haar dat ik pas, te gast bij een andere kerk, een gebedsgenezing heb meegemaakt. Zwaar onder de indruk vertel ik wat er gebeurde. En dat ik eerst dacht: Wat gebeurt hier nou? Is dit wel echt?' (Zulke dingen gebeuren nl. niet in onze kerk...)
Ze vertelt dat zij dat ook een keer heeft meegemaakt.
En samen halen we er Bijbelverhalen bij waar ook genezingen gebeuren. En we komen tot de conclusie: God is dezelfde, toen en nu!
Getuigen; ik ben er niet goed in om wildvreemden aan te spreken om over het geloof te praten. Maar een gesprek, als er ruimte voor is, met iemand waarvan ik weet dat hij of zij ook gelooft, dat kan ik wel.
'We moeten veel meer delen wat we geloven met anderen'
Ik denk dat dat inderdaad diepte geeft in ons geloofsleven.
Blog 6: 10 Augustus 2022
Niet meer 'anders' maar 'uniek'!
Afgelopen mei heb ik een boekje met Bijbelstudies uitgegeven over het thema 'uniek zijn'.
Ik krijg vooral veel reacties over het voorwoord waarin ik schrijf dat ik mij altijd anders heb gevoeld dan anderen.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit helemaal bij.
Mensen zijn hokjes-denkers. Ik paste nooit helemaal in een hokje.
Maar er was 1 hokje waar ik wel in pas(te):het hokje 'kind van God'.
Ik herinner me nog dat ik bij mijn moeder achterop de fiets zat en dat we langs een gebouw fietsten en dat ik dacht: dat is een fijne plek om te zijn. Hoe oud zou ik geweest zijn, 4 of 5? Het was de kerk, de plek waar van Gods liefde werd verteld. Van Zijn wijd open armen.
De reacties die ik krijg zijn allemaal hetzelfde: ik heb me ook altijd 'anders' gevoeld.
Ik voel me nu niet meer anders. Ik voel me uniek. Uniek geschapen met mijn gaven en talenten. Ik voel me waardevol, geliefd door de Vader! Ik ben precies zoals ik bedoelt ben.
En als ik iets verkeerds doe of zeg, of verkeerde keuzes maak, ga ik weer terug naar God, Hij blijft daar staan met wijd open armen vol vergeving.
Ik ben.... een kind van de Vader.
(afbeelding is uit het boekje 'Niemand is zoals jij' van Max Lucado)
Blog 5: 26 juli 2022
Als je niet weet wat je moet bidden
Bidden...Ervaar jij wel eens dat je niet weet waarvoor je moet (kunt) bidden?
Je doet je ogen dicht en na een paar standaard zinnen weet je niets meer...
Je kunt dan natuurlijk stil blijven en je op God richten.
Maar je kunt ook een keer iets ander gaan doen: bid voor de mensen in de contactenlijst van je telefoon. Ik weet niet hoeveel mensen er in je telefoonlijst staan, je kunt de lijst opdelen.
Maar begin gewoon met bidden voor de eerste persoon. Het bijzondere van je lijst -omdat die op alfabet staat- is dat iedereen door elkaar staat. Je familie, vrienden, collega's, iemand die je van vroeger kent, iemand waarvan je denkt: wie is dat, waarom staat hij/zij tussen mijn contacten? (Misschien heb je een keer iets verkocht via Marktplaats...)
Misschien kom je, al biddend, bij iemand waar je eigenlijk helemaal geen klik mee hebt...
Ik denk dat al die personen je gebed nodig hebben.
Bid:
voor hun persoonlijke situatie,
voor zegen,
voor kracht,
dat Gods liefde overvloedig in hem/haar uitgestort mag worden,
voor geloofsgroei of dat diegene God mag leren kennen,
voor de Heilige Geest die hun hart wil vervullen,
dat God voor hem/haar wil zorgen,
bid of ze een fijne dag mogen hebben...
Ik ervaar dat ik er zelf blij van wordt als ik voor mensen heel persoonlijk bid. En dat je Hem dichterbij gaat ervaren. Dat God jóuw hart aanraakt, terwijl je voor iemand anders bidt. En dat je zo iets voor een ander kunt betekenen. Wie weet of die persoon juist op dat moment jouw gebed zo hard nodig heeft!
Zo kun je tot een zegen voor iemand anders zijn.
Blog 4: 19 juli 2022
Jouw bloeitijd is Speciosus!
Ik hoorde vorige week tijdens de diploma uitreiking van mijn dochter zoiets moois, ik wil het graag met jullie delen:
Krokussen bloeien prachtig in het voorjaar! Maar wist je dat er ook een krokus bestaat die in het najaar bloeit? De Crocus Speciosus.
Sommige mensen weten al vroeg in hun leven wat ze willen gaan doen, wat het pad is dat ze daarvoor moeten volgen en wat ze gaan doen om dit te bereiken. Soms lijkt het alsof hen alles voor de wind gaat...
Maar er zijn ook tieners die niet goed weten welke kant ze op moeten. Welke keuzes ze moeten maken. Ze doen wat de rest om hen heen doet of ze dachten dat ze wisten wat ze wilden, maar het was toch niet wat ze in gedachten hadden...
Uiteindelijk komen veel van hen pas later in hun leven tot bloei.
Net zoals de Crocus Speciosus.
Als ik de betekenis van Speciosus opzoek staat daar: good-looking, handsome, beautiful · splendid, brilliant · showy, specious.
Dat zijn nogal eens complimenten! Ook al was je start niet vlekkeloos, kijk eens hoe je er nu bijstaat! Je bent prachtig!
Of je nu een krokus bent die in het voorjaar bloeit, of je bent een krokus die in het najaar bloeit: het is allebei mooi!
Het is allebei oké!
Geniet van je groei, geniet van je bloei!
Blog 3: 2 juli 2022
Actief bezig zijn met je droom
Heb jij een droom? En doe je daar iets mee?
Ik weet dat meer fbvrienden van mij dit 6-minuten-dagboek gebruiken en er goede ervaringen mee hebben.
Begin vorig jaar heb ik hierin geschreven. Elke dag schrijf je kort over mooie momenten die je die dag hebt meegemaakt en waar je dankbaar voor bent.
Een aanrader als je een 'meer dankbaar' leven wilt!
Er staan ook mooie quotes in, bv om doelen te gaan stellen in je leven of hoe je die doelen kunt halen.
Eén mooie quote die ik met jullie deel is: 'je zult je leven nooit veranderen als je niet iets verandert in wat je elke dag doet. Het geheim van succes zit besloten in je dagelijkse routine.'
Kortom, een doe-boekje om bewust bezig te zijn en om de mooie momenten in de dag langer vast te houden.
Ik hoor soms: wat knap dat je een boekje hebt geschreven! Maar om dit doel (of een ander doel) te halen moet je bereid zijn om er (veel) tijd aan te besteden.
En dat deed ik: elke dag schreef ik iets, al was het maar een punt of een komma...maar elke dag 'groeide' m'n boek. Al verwijderde ik soms ook weer hele stukken, ik wist: het is er weer beter op geworden!
Misschien heb jij ook wel een droom. Ik zou zeggen: ga daar actief mee aan de slag. Doe elke dag iets, al is het maar iets kleins. Het gemakkelijkst is het als je er een vast moment op de dag tijd voor neemt, zodat het op een gegeven moment een gewoonte wordt. Ook als je soms geen zin of inspiratie hebt.
En dan wordt het op een gegeven moment iets tastbaars, je hebt iets bereikt. Ook al doe je het alleen maar voor jezelf, het geeft zoveel voldoening!
En dan is al die tijd die je er in gestoken hebt de moeite waard geweest!
Blog 2: 27 juni 2022
Ongemakkelijke gesprekken...
Mam, jij bent 'kampioen ongemakkelijke gesprekken' zei onze Jelte toen we vorige week een middagje de stad in waren geweest...
Hij heeft gelijk: gesprekjes liepen niet echt vlotjes...ik weet niet goed waarom...ik ben soms gewoon niet zo goed in 'small talk'...
Een jaar of tien geleden zou ik het heel vervelend gevonden hebben (of er verdrietig van worden) als iemand dit tegen me zou zeggen.
Nu denk ik: je kunt niet overal goed in zijn. Ik heb weer andere kwaliteiten.
Zo heeft iedereen goede en minder goede kwaliteiten, laten we elkaar maar aanvullen
Jij bent onmisbaar zoals je bent.
Blog 1: 24 maart 2022
Opnieuw beginnen...
Om je te bemoedigen...
Toen ik een tijdje terug deze facebookpagina begon had ik een mooie lijn uitgestippeld over hoe ik het vorm ging geven.
Toch is dit pas de eerste 'vulling' van de pagina. Corona, en andere omstandigheden, gooiden roet in het eten. M'n planning kon de prullenbak in...Frustratie en ontmoediging kwamen in de plaats waar eerst zoveel enthousiasme zat.
Sommige dingen lukken niet.
Heb je dan gefaald? Ben je dan een mislukkeling?
Nee, want wat je doet (en wat je niet doet) zegt niets over wie je bent.
Paulus zegt in Romeinen 8:14-17 "Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking."
Erfgenaam, dat is: Zijn kind zijn. Daar heb je zelf geen verdienste aan. Je kunt ook niets doen om Zijn kind te worden. Maar dat is: alle eer aan God!
Dat zet mijn mis-lukken weer even in een ander licht.
Het gaat niet om wat ik MOET doen. Het gaat om wat ik MAG doen.
Ik ga opnieuw beginnen.
Zo werkt het ook als je zondigt. Als je je naar je Vader toekeert en je zonden belijdt, dan mag je weer opnieuw beginnen. Een schone lei. Hij wist met het bloed van Jezus jouw zonden weg. Hij geeft telkens weer een nieuw begin.
Er komt een nieuwe planning voor mijn facebookpagina -> ééntje die flexibel mag zijn. Een nieuw ijkpunt waarvandaan ik ga starten. Een nieuw begin. Ik heb er zin in.
