Febe
para animarte e inspirarte
estudio biblico para principiantes
En esta página encontrará blogs que fueron publicados anteriormente en la página de Facebook de Febe.(Febe Bijbel Bemoediging Inspiratie)
Blog 35: 23 de septiembre de 2024
¿Cristianos irritantes?
Hace unos 10 años, iba caminando detrás de dos colegas cuando la oí decir: «¡Qué irritantes me resultan los cristianos!». Aquello me sobresaltó y, para ganar tiempo, me puse a leer un folleto con mucha atención. «¿Y por qué?», preguntó el otro colega en tono neutro. «¡Si siempre lo saben tan bien!», respondió. Seguí andando y no oí qué más se decía.
La respuesta ocupaba mi mente: ¿es así como algunas personas ven a los cristianos? De hecho, conozco gente que dice con el dedo levantado por qué algo está mal según la Biblia. Pero no me reconocí en ello en absoluto. Al contrario: ¡hay tantas cosas que no sé!
«¿Por qué sucede esto?»
«Si Dios es amor, ¿por qué...».
A menudo balbuceo y balbuceo una respuesta. O digo: «Yo tampoco lo sé, pero sí ....».
A veces se me ocurre una frase que otros creyentes también responden, pero que da poca esperanza o consuelo.
Me gustaría poder compartir fervientemente lo que significa para mí creer. Que significa mucho más que:
~ir a la iglesia ~leer la Biblia y ~rezar antes de ir a la cama....
Sino que tenemos un Dios vivo que quiere entrar en una relación contigo/ La alegría de las oraciones contestadas/ El misterio de llegar a conocer a Dios a través de la Biblia/ Que sigues encontrando una capa más profunda en la Biblia/ La paz que encuentras con Él que no se puede encontrar en ningún otro lugar de este mundo/ La perspectiva de que la vida no termina con la muerte, sino que podemos vivir con Él para siempre/ Que pertenecer a Dios es una riqueza más allá de todas las riquezas terrenales/ Que Él quiere rodearte con Su amor y Espíritu Santo cada día....
¿Cómo explicar esto a alguien que no cree en Dios?
Que me resulte difícil también tiene que ver con la época en la que crecí. He oído muchas veces el lema: «Cree detrás de la puerta principal» .....
Cuando hace poco hablé de esto con una conocida (mucho más joven), me dijo: «¡aquellos tiempos ya pasaron! Los jóvenes de la Generación Y y la Generación Z (*generación nacida entre 1986 y 2015) toman ahora decisiones muy conscientes y las defienden.
También lo reconozco en TikTok: jóvenes que dan testimonio y hablan de su fe. No con un movimiento de dedos, sino llenos de pasión y amor.
Qué bien que mi generación pueda aprender de los jóvenes. Porque si sólo crees detrás de la puerta de casa, puedes significar mucho menos para los demás. Pero es importante que sepas encontrar palabras para lo que crees.
Pablo dice en 2 Corintios 2 versículo 15: «Porque somos olor agradable de Cristo para Dios, entre los que se salvan y entre los que se pierden».
¿Qué «olor» dejamos en los demás? ¿Un olor agradable? ¿O es que la gente nos mira mal?
Una encuesta reciente reveló que el 42% de los holandeses se declaran creyentes, y entre ellos el 6% son musulmanes. Si 3 ó 4 de cada 10 personas mostraran a Cristo a su alrededor, otros cristianos se sentirían mucho menos «solos» en un mundo que vive sin Dios.
Juntos, podemos dejar una fragancia muy agradable en los lugares a los que vamos.
¡Cuánta alegría, esperanza, consuelo y ánimo podemos difundir!
Estoy convencido de que la sociedad sería mucho más bonita....
Blog 34: 22 de julio de 2024
Lidiando con el fastidio
No me gustan los perros callejeros, sobre todo cuando se abalanzan sobre mi perrita.
Conozco perros que han sido mordidos por otros perros, a menudo ya no se atreven a olfatear o jugar con otros perros.
A lo mejor tienen un trauma canino.
El otro día estaba paseando por el parque cuando de repente otro perro vino corriendo hacia mí, un dueño corrió tras él, gritando fuerte.
«¡Pues no lo sueltes!» pensé exasperada y casi quise decirle esto en tono enfadado al dueño mientras recogía a mi perro. Pero entonces vi quién venía corriendo; el chico que ayer me hizo la liturgia en la iglesia porque había muy pocos...
'Aunque no hace nada y normalmente sí escucha...'
Tuve que morderme la lengua y contener todo enfado. Me reí un poco agriamente y seguí caminando.
Anoche estaba cansada. Mi marido y yo teníamos que preparar otra actividad para esta mañana.
A veces él describe algo que para él es muy obvio, mientras que yo pienso: «¿Qué quieres decir?».
Recogí los platos equivocados y, en lugar de devolverlos a su sitio, entré en la discusión. ¿Por qué no describía más claramente lo que quería?
Me aparté un momento y recé: 'Señor, ¿me ayudarás a ser amable y a no reaccionar con maldad?
Me parece que ser amable/paciente/hospitalario/flexible, etc., está bien cuando estoy descansado y cómodo en mi piel.
Pero precisamente cuando estoy cansada, no he dormido bien o estoy un poco desequilibrada, sale un lado menos amable en mí. Es entonces cuando me pongo de los nervios y quiero decir lo que 'pienso'.
Es precisamente cuando es difícil (¡pero tan necesario!) ser cristiano.
Ser amable cuando todo va bien no es tan difícil. Pero sí lo es cuando hay una situación desagradable.
Justo entonces el diablo puede entrar y susurrar cosas como:
_'¡Por qué esa gente no obedece
¡las reglas!
«¡Defiéndete!
«¡Eso no es normal!
No dejes que el queso se coma tu pan.
«¡Siéntete libre de decir lo que piensas!
etc.
Por supuesto que puedes defenderte y proteger tus límites. Puedes decir muchas cosas de forma clara y amistosa.
Pero me doy cuenta de que mis palabras se agudizan rápidamente. O que rápidamente me pongo en modo de defensa en lugar de mantener la calma y preguntar primero.
Me doy cuenta de que cuando rezo: «Señor, estoy cansado y no me apetece nada tener esta discusión, ayúdame a mantener la calma y la paciencia», me ayuda.
Él viene al rescate donde yo no llego. Cuando mi barril de amor se vacía, Él lo vuelve a llenar.
Gracias, Señor, por eso».
Blog 33: 14 de febrero de 2024
Elegir por el tacto
'¡Así que te atreves! Dice mi marido con un guiño.
Sí, sí, sí, sola scribtura*, digo yo (*la Palabra, sólo la Biblia) mientras dejo a un lado mi último libro "Confía en tu instinto". Lo escribió Nicholas Sintobin, jesuita (=orden religiosa de la Iglesia católica fundada por Ignacio de Loyola).
De vez en cuando, este escritor aparece como invitado en Groot Nieuws Radio, y estoy pendiente de cada una de sus palabras; ¡qué hombre tan fascinante e inspirador!
El libro trata de cómo confiar en los sentimientos. Cómo la experiencia, la intuición y la fe personal tienen un lugar en la toma de decisiones.
Tu "instinto": creo que todo el mundo lo reconoce: dudas sin ser capaz de expresarlo en palabras.... O algo "no va bien" ....
Puede que inconscientemente tomemos decisiones basándonos en nuestros sentimientos. Pero, ¿quién se atreve a tomar grandes decisiones basándose únicamente en los sentimientos?
Porque a menudo tomo decisiones basándome en lo que quiero y en mi mente.
¿Y es realmente "sabio" dejar la mente fuera de la elección?
¿O puede ser ambas cosas?
Me pregunto si utilizamos la intuición lo suficiente o si sólo somos conscientes de ella en parte o en absoluto....
¿Quién vive hoy en día según sus instintos? ¿Da cabida a sus sospechas, corazonadas o instintos en su vida diaria?
Personalmente, creo que la gente (yo también) subestima la intuición con bastante frecuencia. ¡Aunque Dios también nos ha dado intuición!
Quizás, después de la Reforma, hemos confiado demasiado en nuestro intelecto y hemos descuidado demasiado nuestros sentimientos y nuestra intuición....
(Aunque me lo pregunto, no es probable que lo diga en voz alta en los círculos a los que acudo.... Círculos en los que oigo decir 'sola scriptura' bastante a menudo...)
Una vez escuché una frase durante un podcast: la respuesta a tu pregunta ya está dentro de ti....
En aquel momento me pareció una frase un poco rara. Sin embargo, se me quedó grabada.
Cuando me pregunto algo, a veces pienso en ello.
Y entonces me doy cuenta de que hago esa pregunta por una razón.
A menudo, hacer una pregunta ya es responderla".
Piénsalo un momento ;) Después cogeré mi libro para seguir leyendo.....
Traducción realizada con la versión gratuita del traductor DeepL.com
Blog 32: 23 de enero de 2024
PREOCUPANTE
No me gustan mucho los tatuajes. Pero si me hiciera uno, sería el texto de Mateo 6:34: "No te preocupes por el mañana" (porque cada día tiene suficiente maldad).
Y me lo pondría en un lugar que pudiera ver todo el tiempo.
Porque de vez en cuando me preocupo. O miro hacia algo.
Dios dice: afronta lo que te venga hoy. Y afronta lo que te venga mañana.
En retrospectiva, a menudo no es tan malo si estabas temiendo algo. O tienes la fuerza para afrontarlo en ese momento. O esos osos que imaginabas no estaban ahí en absoluto.
Vivir al día.
Vivir el aquí y el ahora.
Es algo que se oye mucho hoy en día. Vivir con atención.
Dios ya lo dice en la Biblia.
Sin embargo, a veces las preocupaciones surgen de repente. Lo que he descubierto es que ayuda si compartes tus preocupaciones. Hace poco me encontré con un problema práctico en el trabajo. Compartí mis preocupaciones con mis compañeros. Intentaron ayudarme con todo tipo de sugerencias y soluciones.
Lo pensé después: ¡qué esfuerzo hicieron por mí! ¡Qué amables! Y ayudar a otra persona te hace sentir bien.
Lo que realmente me ayudó fue volver a situar el problema en el dador. Junto con todas las sugerencias y soluciones que se les habían ocurrido a mis compañeros. Lo que resultó: también se podía hacer de otra manera. Los osos en mi camino desaparecieron de repente.
Plantear tus preocupaciones a la persona adecuada. Pero, ¿y si tus preocupaciones son mucho mayores? Hay mucho escrito al respecto en la Biblia, entre otras cosas:
- Pon la carga de tus preocupaciones sobre Él, porque estás cerca de Su corazón (1 Pedro 5:7 NBV 21)
- No te preocupes por tu vida: por lo que comerás o beberás, ni por tu cuerpo, por lo que te pondrás. ¿No es la vida más que el alimento y el cuerpo más que el vestido? (Mateo 6:25)
- Aunque mi camino pase por un valle oscuro, no temo peligro alguno porque Tú estás conmigo (Salmo 23:4)
No, no habrá tatuaje. Pero tenemos una pulsera con el texto: "Dios es más grande que los altibajos". Para seguir recordándome que puedo poner todas mis preocupaciones con Él.
Porque Dios es más grande que mis mayores preocupaciones y Él es más profundo que mis penas más profundas. Él es más grande que cualquier cosa que me amenace. A su sombra estoy a salvo.
Blog 31: 21 de diciembre de 2023
Bienvenido al club
Bienvenido al club". A veces lo oigo a mi alrededor cuando alguien cumple 50 años. Entonces me pregunto si realmente perteneces a algún sitio. ¿Se trata de una comunidad con vínculos, normas (no escritas) y ventajas a la que perteneces? ¿O es que ese club no existe y es sólo un dicho?
Recientemente (sin haber sido invitado) también pertenezco a un "club" que no sabía que existía. A saber, tenemos un cachorro y, mientras paseamos, conozco a muchos otros dueños de perros que viven cerca de mí (desde hace años) pero con los que nunca había hablado.
Es cierto que suelen ser conversaciones superficiales sobre el tiempo o los perros. Pero de repente hay algo que os une.
Puede que (recientemente) también pertenezcas a un "club" que no sabías que existía. A causa de una nueva afición o no solicitado por un diagnóstico o algo que has vivido. De repente tienes algo en común con otras personas al azar.
También puedes pertenecer a un club que tú mismo has elegido. Así es como yo veo la comunidad eclesial a la que pertenecemos. No es sólo un "club" local, sino nacional e incluso mundial.
No es vago ni superficial, sino que llega al corazón de mi existencia. Los demás feligreses son incluso hermanos y hermanas. Siempre espero que los recién llegados también se sientan vistos y bienvenidos. Un "club" al que todos puedan pertenecer.
Un lugar donde uno se siente como en casa. Donde te quieren.
Lo que nos une es estar en la casa de Dios, descansar del ajetreo diario. Y crecer en la fe, a través del sermón, entre otras cosas; la explicación de la Biblia.
Un lugar donde las conversaciones se profundizan.
Un lugar donde "amor" es la palabra más importante.
Si tú también quieres formar parte de esto, ¡elige este club!
Ven, a regañadientes o deprisa: ¡Dios ya está al acecho para darte la bienvenida!
Blog 30: 9 octubre 2023
Espejo
Mientras compraba, me probé un vestido. Mi esposo puede decir lo que piensa al respecto.
'Tienes un trasero excelente', dice él. 'Gracias', respondo, y me miro en el espejo hacia mi parte trasera.
'No, me refiero a que tu trasero sobresale', dice él, 'como Daisy Duck'.
'Bueno, no se dice eso', digo, sintiéndome ofendida.
'Tú preguntaste qué pienso, así que puedo decirlo, ¿verdad?' responde él.
En el probador, me miro en el espejo: veo a qué se refiere. Rápidamente me quito el vestido ajustado. No quiero ir a una fiesta pareciendo Daisy Duck. Afortunadamente, encuentro un vestido que me queda bien.
Ser honesto acerca de lo que piensas. No lo pido a menudo porque puede ser difícil. A veces me enojo o siento que me critican. O quiero convencer a otros de que lo ven mal.
Cuando le pides a Dios su opinión sobre un asunto en particular en la oración, puede ser de gran ayuda. Después de todo, Él conoce el panorama general y me conoce mejor que nadie.
El conocimiento que Él proporciona es refrescante, pero también puede ser un recordatorio de la realidad. Él te muestra un espejo. A menudo pienso que tengo a Dios de mi lado porque conozco mis intenciones y motivos. Pero luego Él me muestra que a veces pueden ser parciales, unilaterales o egoístas. En la Biblia, vemos historias de líderes religiosos que le piden a Jesús su perspectiva sobre un evento. 'Él debe estar de acuerdo con nosotros, ya que está escrito en la ley y los profetas'.
Pero Jesús siempre se pone del lado de los vulnerables o aquellos que han sufrido injusticias. Él siempre es el que mantiene la puerta abierta para regresar a Él. Pero también aborda el problema en cuestión. 'Arrepiéntete y no peques más'.
Una y otra vez, Él me muestra dónde las cosas no van bien en mi vida, brinda ideas cuando las solicito. No siempre es fácil porque debo admitir que mis propias creencias no se alinean con las Suyas, o debo superar mis sentimientos de 'estar ofendido'.
Pero cuando lo pienso honestamente, entiendo lo que Él quiere decir.
Porque Él lo entrega con amor, permitiendo espacio para la curación y el crecimiento.
Blog 29: 11 de septiembre de 2023
Pan y vino
Este próximo domingo, nuestra iglesia celebrará la Santa Comunión.
Cuatro veces al año tenemos un servicio en el que reflexionamos sobre el cuerpo quebrantado (el pan) y la sangre derramada (el vino) del Señor Jesús. Él que murió en la cruz por nuestros pecados, abriendo el camino hacia el Padre.
Jesús mismo instituyó esta Comunión en la noche en que fue traicionado, diciendo: "Haced esto en memoria de mí".
Durante un servicio de comunión de este tipo, se vuelve visible y incluso puedes participar en él.
En la semana previa a la Santa Comunión, la intención es prepararse para este servicio. A veces lo hago mejor que otras veces.
Pero lo que a menudo me sucede es que, después, pienso: ¿qué obtuve de esto? La preparación fue hermosa, el servicio también, ¡y me siento alimentado y fortalecido en mi fe!
Pero luego llegan el lunes y el martes, y vuelvo a mi vida normal.
También he tenido un sentimiento similar en las vacaciones. Te preparas para la Pascua o la Navidad. El día en sí es maravilloso, los servicios son hermosos, pero luego retomas tu vida cotidiana y ese sentimiento de Pascua o Navidad desaparece rápidamente...
Me preocupó después de la última celebración de la Comunión. Decidí plantearlo en oración: "Señor, ¿qué estoy ganando realmente al celebrar la Comunión?"
Lo reflexioné por un tiempo. Pensé en todas esas personas que (incluso los domingos) siguen con sus propios asuntos. Pensé en la injusticia que ocurre en la Tierra, en las cosas que las personas hacen entre sí...
Y en medio de toda esa falta de fe, nos vi a nosotros mismos, como si estuviéramos sentados en la mesa de la iglesia desde una vista aérea.
En paz, comemos un pedazo de pan y bebemos del vino.
Celebrando y recordando...
Y fue como si pudiera experimentar un toque de alegría celestial. En un mundo donde tantas personas viven sin Dios, un grupo de personas se reúne para recordar que Jesús se entregó para reconciliar a Dios y a la humanidad.
Me doy cuenta de que estoy haciendo las preguntas incorrectas de nuevo. No se trata de mí. "¿Qué gano con esto?"
Se trata de Él.
Se trata de darle las gracias y el honor que merece.
Blog 28: 12 de agosto de 2023
Misterio
Quizás te sientas identificado. Ese momento en el que reflexionas sobre preguntas de la vida.
Hace unas semanas, durante un servicio en la iglesia, nos dieron una tarea: escribir nuestro propio salmo.
Aquí está el mío:
Salmo 151, un salmo de Carla
"Señor, pensé que sabía mucho de Ti y de la fe.
Pero resulta que es mucho más complejo de lo que pensaba.
¿Quién eres, Señor?
Ya no entiendo nada.
Sin embargo, sigo confiando en Ti.
¿A quién más podría recurrir...?"
Ayer vimos una película sobre Vincent van Gogh, uno de los más grandes artistas de los Países Bajos, que durante su vida (casi) no vendió ninguna pintura. Esto lo sumió en la tristeza y la depresión. En una conversación con un párroco, el párroco pregunta:
"- ¿Por qué pintas?
-
Porque es el único talento que Dios me dio.
-
¿Entonces crees que Dios te dio un talento para pintar?
-
Quiero transmitir el mundo tal como lo veo.
-
¿Entonces crees que eres un pintor?
-
¿Qué más podría ser? No puedo ser nada más.
-
Pero esto (el párroco señala una pintura) es feo.
-
La gente no entiende mi arte, tal vez estoy pintando para generaciones que aún no han nacido. Jesús tampoco fue comprendido cuando caminaba por la Tierra. Fue solo después de su muerte (y resurrección y ascensión) que las personas comenzaron a creer en Él."
Eso me impactó.
Pero también pienso: ¿por qué Vincent van Gogh no pudo ser más exitoso durante su vida? ¿Vender algunas de sus pinturas y vivir de su talento? Debería poder ver ahora cómo personas de todo el mundo van al Museo Van Gogh para ver sus pinturas.
Pero tal vez deba reconsiderar mi enfoque en el trabajo.
La vida a menudo es injusta. ¿Realmente Vincent encontró consuelo en el hecho de que Jesús, durante su tiempo en la Tierra, tampoco fue muy "exitoso"? ¿Que no fue comprendido? ¿Que incluso sus 12 discípulos no entendieron su propósito en la Tierra?
Y, ¿qué significa realmente ser exitoso? ¿A los ojos de uno mismo, de las personas o de Dios?
La vida es un misterio.
Todavía no entiendo absolutamente nada. Sin embargo, me aferro a Él. ¿A quién más podría recurrir?
Blog 27: 27 julio 2023
Arroja todas tus preocupaciones sobre Él
Existen algunos versículos bíblicos que encuentro difíciles.
Por ejemplo: "arroja todas tus preocupaciones sobre Él, porque Él cuida de ti". Cuando no puedo dormir y pienso en este versículo, oro: "Pero, ¿cómo hago eso, Señor? ¿Arrojar todas mis preocupaciones sobre Ti?"
Pienso en una historia sobre un peregrino. Cuando llega a Golgota, coloca su mochila llena de preocupaciones, pecados, temores y dolor a los pies de la cruz. Pero poco después, cuando se va, recoge su mochila y se va con ella. Muy identificable.
Pero, ¿cómo debería hacerse? En mi mente, escribo en un trozo de papel "tengo miedo de todo" y se lo entrego a Jesús. Con las manos abiertas, retrocedo. No quiero recuperar el papel.
Y oro: "Señor, Salomón pudo pedir un deseo y pidió sabiduría. ¿Puedo orar para nunca más tener miedo?" ¿Cuántas oportunidades he dejado pasar porque no me atreví a salir de mi zona de confort? ¿Cuántas veces veo obstáculos imaginarios en mi camino? Parece maravilloso vivir sin preocupaciones. ¡Creo que así se puede disfrutar mucho más de la vida! No sé si mi oración será respondida.
Pero me siento tranquilo por dentro y poco después, me quedo dormido.
Blog 26: 6 de julio de 2023
Hablando en Lenguas
Creo que he sido creyente durante toda mi vida, incluso desde que era una niña pequeña.
Sin embargo, fue durante mi adolescencia que empecé a profundizar más en mi fe.
Y cuando cumplí 18 años, la fe se volvió muy personal para mí durante una pasantía en el Centro de Conferencias 'de Bron'.
Asistiendo a las conferencias de acceso gratuito y los servicios dominicales en la Comunidad Evangélica en las instalaciones, aprendí mucho sobre la fe y la obra del Espíritu Santo.
Fue entonces cuando me di cuenta de que Jesús realmente murió por mis pecados.
Durante los servicios, algunas personas hablaban ocasionalmente en lenguas. Era fascinante. Nunca lo había visto ni oído antes. Sin embargo, ¡es tan bíblico!
Hay mucho escrito sobre este don del Espíritu Santo en 1 Corintios 14, entre otros lugares.
También tengo el deseo de poder hablar en lenguas. No he recibido ese don todavía. Tal vez haya una razón para ello: para evitar que me enorgullezca demasiado en mi fe.
Aún así, me identifico con lo que se dice en Romanos 8:26: "No sabemos qué debemos pedir".
Mis oraciones a menudo son simples, egoístas, lejos de ser perfectas...
A veces, me encuentro 'gimiendo', como se menciona en Romanos 8:23 y 27, pidiendo al Espíritu Santo que traduzca mis gemidos ante el trono de Dios.
Entonces sé que aunque no sea una oración perfecta, todavía estoy orando de una manera que está en línea con la voluntad de Dios, porque el Espíritu Santo siempre ora de acuerdo con la voluntad de Dios.
Blog 25: 15 de junio de 2023
Adoración...
Estoy chateando con una amiga sobre el nuevo álbum de Lauren Daigle.
"¿Cuáles crees que son las canciones más bonitas?", me pregunta.
Le digo cuáles son.
"Sabía que te gustaban las canciones alegres", me responde.
Es cierto, especialmente me gusta la adoración. La música y la melodía son lo más importante para mí, luego viene la letra...
Mientras cocino, pongo mis auriculares y canto y bailo alegremente. ¡Alaba hasta quedarme ronca! ¡Mi momento favorito del día! (A veces se quema algo porque tengo las manos en el aire demasiado tiempo...)
Mi amiga es completamente diferente: sus canciones favoritas son las tranquilas, donde primero escucha la letra. Temas importantes para ella son: soy amada/puedo refugiarme en Dios con todas mis preocupaciones y dificultades/Él me conoce/soy valiosa...
Me pregunto si esto también dice algo sobre cómo vemos a Dios. Y cómo vivimos nuestra fe.
Sin embargo, también tuve un momento reciente en el que me conmovió enormemente la letra de una canción que escuché por primera vez. Fue la canción "Endless Praise" de Charity Gayle. Las primeras palabras que canta son: "No puedo esperar a la eternidad, únete al cántico que ya están entonando, santo, santo, santo eres, Señor".
(No puedo esperar a la eternidad, ya estoy cantando el santo, santo, santo que se canta en tu honor).
¡Qué canción tan intensa! ¡Participar en la alabanza eterna que se menciona en Apocalipsis 4:8-11, incluso aquí en la Tierra!
Luego, concluyo mi canción con una oración: "Señor, ¡que todas nuestras canciones sean una alabanza y honor a tu nombre!"
Blog 24: 23 mei 2023
Aanvechting
Er zijn onderwerpen waarvan ik denk: moet ik daar wel over schrijven? Zoals het onderwerp van vandaag. Het wordt bijna niet benoemd in mijn (kerkelijke) omgeving. Kan ik beter, net als zovelen, doen alsof er geen duivel met zijn (verleiding en) aanvechting is?
Maar ik doe het wel voor opbouw (hoe ga je er mee om) en herkenning.
Het is mijn vrije dag. Ik ga met een kopje koffie in de Bijbel lezen en bidden. Ik bid voor visie voor mijn website en om vervulling met de Heilige Geest.
Daarna ga ik bezig met mijn website.
Dan krijg ik een appje dat me uit balans brengt. Ik begin erover na te denken. Allerlei gevoelens komen naar boven. Ik klap mijn laptop dicht en ga wat anders doen. Tijdens het schoonmaken luister ik nieuwe nummers van mijn spotify-lijst.
Maar ik voel me onaangenaam en het lijkt alsof er duisternis om me heen hangt.
Ik weet precies wat dit is: aanvechting. Omdat ik met de dingen van God bezig ben. De duivel weet precies wat mijn achilleshiel is, wat me raakt.
Ik denk: dit heeft groter geschut nodig en zet het lied ‘Holy Hallelujah’ van Revere op. Want zingen is 2x bidden.
‘Heilig, heilig, heilig, bent U God Almachtig!’
Tussendoor bid ik hardop, ik geef de duivel gelijk: ‘Heer, wat ik doe is een druppel op de gloeiende plaat, maar alles is voor Uw glorie! Wie ben ik, om iets in Uw koninkrijk te doen, maar U bent toch met mij begonnen Heer, Ik behoor U toe!’
Langzaam gaan de negatieve gedachtes, gevoelens en de duisternis weg. ‘Dank U Heer!’
Dit is iets anders dan ‘sombere gedachten hebben’. Dit is waar Paulus in Efeze 6 over schrijft: ‘we hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de wereldbeheersers van de duisternis , tegen de geestelijke machten van het kwaad. Neem daarom de wapenrusting van God aan zodat u weerstand kunt bieden.’
Ik weet dat er geen aanvechting nodig is als je niet met Gods dingen bezig bent. Maar ik kies ervoor om dat wel te doen: ik wil een getuige zijn van Gods grote daden.
Wees je er bewust van dat er aanvechting kan komen als je je dicht bij God voelt. Sta klaar met je wapens: gebed, lofprijzing, Bijbelkennis.
Er is er 1 Die sterker is dan de macht van het kwaad. God regeert!
Blog 23: 15 mei 2023
De brede en de smalle weg (2)
Zondagavond. Een preek over de eeuwigheid. Prachtig! En wat voelt het dichtbij...
Opeens zegt de dominee: 'als je nog steeds leeft in twee werelden, dan leid je een gevaarlijk leven, een leven langs de kant van de afgrond!' Hij kijkt mij aan. Oeioeioei, ik voel me enorm aangesproken...
Zal hij mijn blog gelezen hebben over de brede en de smalle weg? Waar ik schreef: 'ik denk wel eens dat ik balanceer op het hek dat deze twee wegen van elkaar scheiden: de ene keer spring ik naar links, de andere keer spring ik naar rechts.'
Na het schrijven van de blog heb nog regelmatig aan deze zin gedacht. Is dit wel juist? Of roep ik straks op de jongste dag: 'haha, dat was een grapje hoor, ik liep al die tijd gewoon op de smalle weg, ik wilde alleen even stoer doen'.
(Of maak ik mezelf wijs dat ik op de smalle weg loop en loop ik gewoon op de brede weg?)
Toch vraag ik me af of die tekening van de brede en smalle weg klopt. Ik kan niet alleen kiezen voor die smalle weg. Ik heb nu eenmaal te maken met allerlei situaties, m'n werk, familie, etc. Of ik moet een kluizenaar worden en in een hutje op de hei gaan wonen.
Misschien was het beter als de smalle weg ín de brede weg was getekend. Omdat je elke dag de juiste keuzes moet maken: een keuze die je dichter bij God brengt of juist verder bij Hem vandaan. Zoals psalm 1 zegt.
Het blijft lastig. Natuurlijk wil ik aan het eind van mijn leven niet horen dat ik een leven langs de afgrond heb geleid, maar: 'goed gedaan, goede en getrouwe dienaar. Over weinig bent u trouw geweest, over veel zal ik u aanstellen, ga in, in de vreugde van uw Heer.'
's Avonds voor het slapen gaan bid ik of God me gebieden in mijn leven wil laten zien waar ik andere keuzes moet gaan maken.
Dan denk ik aan twee woorden: genade alleen. Dat geeft ontspanning. Het gaat er niet (alleen) om hoe goed ik het doe. En of al mijn keuzes wel de juiste zijn. Dankzij het sterven en opstaan van Jezus voor mijn zonden mag ik straks binnengaan. Ik zal dan zeggen: ik heb het niet verdiend. God heeft mij het eeuwige leven gegeven.
Blog 22: 8 mei 2023
Bidden en Smeken...
Hoe gaat die Bijbeltekst van Paulus uit het Nieuwe Testament ook al weer? Die over bidden en smeken? Want dat is exact wat ik op dit moment doe: bidden en smeken! De aanleiding?
Ik was naar de kelder gelopen toen ik hem zag: een enorme dikke zwarte spin.
Gillend spring ik aan de kant, alleen... nu durf ik niet meer terug, want dan moet ik langs de spin.
Ik gil en roep m'n man. Bah, waarom hoort hij me nu niet?! Ik gil harder maar het helpt niet. Ik kan gelukkig via een andere deur de kelder uit, maar dan moet ik via de tuin terug. En het is donker en het regent. Toch moet ik hier weg en even later loop ik nat via de achterdeur naar binnen waar manlief voetbal staat te kijken.
'Waar kom jij nu vandaan?' vraagt hij verbaasd.
'Je had me moeten redden!' zeg ik, en vertel over de spin, maat taratula, die beneden op de muur zit.
('En hopelijk zit hij er nog, want andders durf ik nooit meer de kelder in', denk ik)
Gelukkig zegt m'n man even later: 'hij is weg hoor'.
De volgende dag denk ik: 'wat heb je eigenlijk aan half-parate Bijbelkennis als je het nodig hebt' en zoek via Google op wat Paulus over bidden en smeken zegt. Ik lees in Fillipensen 4:6: "Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangen in alles, door bidden en smeken, met dankzegging, bekend worden bij God.
'Hmmm, dit gaat wel over iets anders dan over een spin', denk ik.
Ik vraag me af wie ik ken die echt bidden en smeken. Algauw denk ik aan drie mensen in mijn omgeving. Alle drie in een heel andere situatie: ziekte, rouw, zorgen.
Wat voor verlangens zouden zij hebben? Genezing? Herstel, hoop, heling, kracht of vrijheid?
Ik besluit voor ze te bidden. Het lastige is dat je nooit zult weten wat de uitwerking van je gebed is. Lossen situaties zich op? Krijgt iemand kracht om ermee om te gaan?
Ik hoor wel eens dat iemand zegt: 'ik voelde me gedragen door het gebed'.
Hoe dat voelt of eruit ziet, weet ik persoonlijk niet. Maar het klinkt wel fijn, alsof iets onzichtbaars je boven de situatie uittilt. Wat dat betreft is het gebed iets heel krachtigs: er wordt iets in gang gezet.
Mijn oog valt op vers 7: 'en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw hart en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.'
Ja, als dat de uitwerking van gebed is: dat iemand vrede krijgt, dan is het zeker de moeite waard om voor iemand te bidden.
Blog 21: 25 april 2023
Winnen
Ik hou ervan om te winnen.
Of het nu een bordspel, quiz of iets anders is: ik denk dat 'winnen' het mooiste gevoel is dat er bestaat!
Tot mijn 14e heb ik op een damclub gezeten. Als je dan na een kampioenschap met een beker thuiskomt, dan voel je je... onverslaanbaar? De winnaar! De beste!
Natuurlijk is het ook goed om -af en toe- te verliezen, om zo om te leren gaan met de teleurstellingen in het leven.
Maar toch... 'winnen' voelt heel goed.
Af en toe moet ik mijn best doen om niet te fanatiek te zijn, bij een familieavond bowlen of bij een quiz tijdens een wijkavond van de kerk...
Ik hoor wel eens: 'ga jij naar de kerk? Dat een dominee je verteld wat je moet doen? Je kunt toch wel zelf nadenken?'
Als er steeds minder mensen naar een kerk gaan en niet meer in (een) God geloven, dan lijkt het wel eens alsof ik in het verliezende team zit.
'Stap er toch ook uit, gewoon genieten want na dit leven is er niets meer'.
Ik kan dat gewoon niet geloven. Als ik de Bijbel lees, dan weet ik dat er meer is. Dat er een Vader, een Schepper is die ons niet loslaat. En dat ik na dit leven thuis mag komen in de hemel. Niet omdat ik zo goed mijn best heb gedaan of de winnende qualities heb, maar omdat Jezus de overwinnaar is!
In Hebreeën 12 vergelijkt Paulus het leven met een wedloop. Als je de finish wilt halen, houd dan je doel voor ogen. Houd je oog gericht op Jezus.
Laat je niet afleiden door omstanders die je van je pad willen leiden of je willen laten struikelen.
Je loopt gemakkelijker als je je last en zonden aflegt, door ze te belijden in een gebed. Wees niet slap maar recht je rug. En zorg ervoor dat niemand achterop raakt. Want winnen doe je samen. Samen over eindstreep.
Blog 20: 13 april 2023
Bomen op je weg...
De laatste tijd komen er veel lastige dingen op me af. O.a: aanvechting als ik met de website van Febe bezig ben, mijn Febe-facebooksite die ze geprobeerd hebben te hacken (wat niet gelukt is) maar ook om me heen: een kennis van m'n zoon die 's nachts zonder reden in elkaar wordt geslagen en de volgende morgen onderkoelt gevonden en naar het ziekenhuis wordt gebracht. Een kennis, jonger dan ik, die de diagnose ALS krijgt. Op tv zien we dat supporters dingen op het veld gooien zodat voetballers niet meer veilig een wedstrijd kunnen spelen...
Je zou er ontmoedigd en depri van worden...
Dan hoor ik een verhaal dat ik graag met jullie wil delen.
'Iemand vraagt: hoe kunnen skiërs toch met zo'n snelheid tussen de bomen door naar beneden skiën zonder een boom te raken?
Het antwoord is simpel: de skiër let niet op de bomen, maar hij let op het pad. Hij houdt voor ogen waar hij naar toe wil.
De skiër weet heus wel dat die bomen er staan. Maar zodra hij zijn aandacht richt op een boom gaat hij er op af. Botst hij tegen de boom. Pijnlijk. En hij staat stil.'
Zo is het ook in ons leven: als je je ogen blijft richten op de weg die je gaan wilt, zie je de weg. Ga je door.
Jezus zegt van Zichzelf: Ik ben de weg. Als je Hem volgt kom je op de mooiste plekken. Loop en leef dicht bij Hem en kom op de mooiste bestemming(en)!
Als je op de bomen let (en die zijn er in ieders leven), dan sta je stil. Word je negatief. En dan zie je ook alleen nog maar bomen om je heen.
Als je iets moeilijks meemaakt kom je tot stilstand. Blijf niet bij de pakken neerzitten. Jezus reikt je de hand. Je mag weer verder.
Er gebeuren ook mooie dingen in het leven. Krijg daar weer ogen voor. En bemoedig elkaar. Zodat we ook samen verder kunnen.
Blog 19: 20 maart 2023
Luisteren naar Gods stem
Een paar jaar geleden kreeg ik een verlangen in mijn hart om een 40dagen kalender te maken. Zodat mensen in de lijdenstijd (de 40 dagen voor Pasen) elke dag met het Paasevangelie bezig konden zijn.
Maar ik kreeg dit verlangen in December. De drukste tijd van het jaar. En ik had geen idee hoe ik zoiets vorm moest geven.
Dus ik liet het gaan. Geen tijd. Dat zou God toch wel snappen? 'Misschien kan ik iets doen als ik meer tijd heb', dacht ik.
Ik rende die maand van hot naar her, en toen het Januari was, dacht ik: dan had ik alles in een paar weken moeten uitvoeren! Hoe had ik dat moeten doen?
Het verlangen verdween.
Ergens wrong het. Later dacht ik: wat als het God was Die graag wilde dat ik dat zou doen? Ik had ook een beetje spijt: waar was ik eigenlijk zo druk mee geweest? Ik kon het niet meer bedenken.
Ik denk dat het God was Die dat verlangen in mijn hart legde. En ik had het opzij gelegd.
De zomer kwam en ging. En in het najaar kreeg ik weer hetzelfde verlangen! Zomaar een gevoel in mijn hart. En ik wist: nu ga ik het doen, ik weet niet wat er van terecht komt, maar ik ga ermee aan de slag!
Ik bedacht 40 losse kaartjes met op elk kaartje een stukje tekst van het lijdensevangelie. Op de voorkant een bijpassende quote of tekening.
Toen het klaar was ging ik ermee naar een drukker. Wat ik in gedachten had, kon!
Ik verkocht er meer dan ik had gedacht: er moest nog een keer bijgedrukt worden. Er stonden mensen aan mijn deur die ik niet eens kende! Vol verwondering zag ik wat er gebeurde. De opbrengst maakte ik over naar een goed doel.
Ik was blij en dankbaar dat ik nu wel geluisterd had naar het verlangen dat ik kreeg.
Hoe vaak luisteren we naar Gods stem? Als dat in een fluistering ons hart binnenkomt. Hoe vaak kiezen we dan toch de gemakkelijkste weg of hebben we duizend excuses om het niet te doen?
Luisteren naar Gods stem is niet altijd gemakkelijk, want: is het mij eigen stem, mijn eigen verlangen? Of is het God Die tegen mij spreekt?
Mensen die dicht bij God leven zeggen dat, als je Hem gehoorzaam bent, je Zijn stem steeds beter leert verstaan.
Blog 18: 6 maart 2023
Scherven...
Tijdens een gesprek met iemand zegt ze iets dat ik niet verwacht: "maar jij snapt dat niet, bij jou gaat altijd alles voor de wind."
Hoe kan ze dat zeggen, denk ik. Ik krijg de neiging om alles wat ik meegemaakt hebt te vertellen, om me te verdedigen. Maar ik zeg niets, ik denk alleen maar: je weet er helemaal niets van en je kent me totaal niet, als je zo over me denkt.
Thuisgekomen ben ik stil en verdrietig, ik deel het met mijn man. En intussen komt er van alles weer naar boven. Pijn en verdriet. En hoelang het duurde voordat ik mensen weer vertrouwde.
De muren die ik (soms nog steeds) als zelfbescherming kan optrekken.
Ik dacht dat ik het achter me had gelaten, maar soms -en dat kan door een enkel zinnetje- komt alles snoeihard terug...
Tegelijkertijd vraag ik me af hoe vaak ik iets zeg dat een ander kwetst. Omdat ik de ander eigenlijk helemaal niet ken. Of omdat we niet aan elkaar laten zien wie we echt zijn: 'hoe gaat het? Ja, goed hoor!'
De wereld zit vol met gebroken mensen.
Daarom vind ik het verhaal van de pottenbakker in Jeremia 18:1-4 zo mooi. Als de pot die de pottenbakker maakt mislukt, maakt hij van dezelfde klei een andere pot.
Ik heb eens in een gebed gezegd: 'Heer, ik voel me niet meer dan een hand vol scherven, wilt U iets nieuws van mij maken?'
Als ik kijk naar waar ik nu, jaren later, sta dan denk ik: ja, mijn leven ziet er nu veel mooier uit: een andere baan, kinderen die lekker in hun vel zitten, de gezelligheid thuis, rust in mijn hoofd....Hij is inderdaad de grote heelmeester zoals in Exodus 15:26 staat.
Misschien dank ik Hem wel te weinig. Dat Hij mijn klei weer tot iets nieuws gemaakt heeft. Want met al mijn scherven ben ik weer heel geworden. Ik ben dezelfde, maar toch ook anders: rijker, completer en meer mezelf.
Misschien moet ik zelf ook wat voorzichtiger zijn met de woorden die uit míjn mond komen.
En misschien moeten we de muren maar wat eerder naar beneden halen. Eerlijk zeggen hoe het écht met ons gaat. Zodat we wat milder met elkaar omgaan. En we voor elkaar kunnen bidden.
Dat is je wel kwetsbaar opstellen. In deze harde maatschappij. Durven we dat?
Blog 17: 14 februari 2023
We hebben Bijbelkring in een zaaltje van de kerk.
Voor me hangt een plaat van de brede en smalle weg. Mijn aandacht gaat er naar toe. Vroeger hing dezelfde plaat in de huiskamer van mijn ouders.
Als kind kon ik me vergapen aan alles wat er op afgebeeld was. Het leek me niet moeilijk om voor de smalle weg te kiezen. De weg die uitkomt in de hemel. Waar engelen de bazuinen laten klinken terwijl je in de heerlijkheid word geleid.
Als tiener kreeg ik een hekel aan de plaat: alle leuke dingen staan bij de brede weg. De weg naar het verderf.
Ik heb nog gemengde gevoelens voor de plaat. En ik vraag me ook wel eens af waar ik in mijn leven loop. Ik hou ervan om met Gods Woord bezig te zijn, om een mooie wandeling te maken en om naar opwekkingsmuziek te luisteren.
Maar ik hou ook van gezelligheid, een feestje of om naar de bioscoop te gaan.
Ik denk wel eens dat ik balanceer op het hek dat deze twee wegen van elkaar scheiden: de ene keer spring ik naar links, de andere keer spring ik naar rechts...
Ik heb een tijdje catechisatie gegeven aan tieners van onze gemeente. Wat ze vooral willen weten is: wat mag niet en wat mag (nog net) wel.
Niet alles staat beschreven. En als het wel in de Bijbel staat is de vraag: geldt dat nu nog?
We krijgen een grote vrijheid. Vrijheid om zelf keuzes te maken. Ik weet wel dat de ene keuze me dichter bij God brengt en dat de andere keuze me verder bij Hem vandaan drijft.
Maar ik moet ook denken aan de oudste zoon in gelijkenis van de verloren zoon (Lukas 15:11-32) die boos en jaloers reageert als zijn jongere broer (die zich uitgeleefd heeft op de brede weg) weer thuis verwelkomt wordt.
De Vader zegt dan tegen de oudste, mokkende zoon: al het mijne is het uwe. Je mag genieten, je mag een feest geven met mooie kleren, lekker eten, muziek en dans. Je hoeft niet met een zuur gezicht jaloers te zijn op mensen die genieten. Laten we vrolijk en blij zijn want je broer die verloren was is weer gevonden.
Misschien is dat wel wat is soms te weinig doe: Hem danken voor al het mooie dat Hij geeft en daar van genieten. Hij geeft nu al Leven in overvloed.
Want waar ik ook loop, ik weet dat ik het gelukkigst ben als ik dicht bij de Vader ben.
Blog 16: 6 februari 2023 Eenzame vis.
Mijn man heeft een tropisch aquarium. Omdat hij er een aantal vissen bij wil, gaan we naar de Intratuin. We komen met 5 goudbarbeels, 6 neon tetras en 1 gouden molly thuis. De gouden molly gaat zich vast aansluiten bij de 4 zwarte mollys die we al hebben.
Alleen...dat doet ze niet.
In haar ééntje zit ze tussen de plantjes. Schrikachtig als er een andere vis langs zwemt. Ik hou het een paar dagen in de gaten, maar het wordt niet beter. Heel zielig vind ik het.
Op een dinsdagmiddag ga ik weer naar de Intratuin. 'Ik wil graag 1 gouden molly', zeg ik tegen de verkoopster? 'Eéntje maar?' vraagt ze.
Ik leg uit dat we de zaterdag ervoor ook een gouden molly hebben gekocht maar dat ze zich niet mengt met de zwarte mollys.
'Ik denk dat ze eenzaam is', zeg ik. Ik hoor het mezelf zeggen.
De verkoopster kijkt me heel vreemd aan.
Ik kan het haar niet kwalijk nemen, ik vind het zelf ook wel een beetje vreemd, maar de noodzaak om een oplossing te vinden voor mijn vis is op dat moment groter dan mijn ego.
(Ondertussen denk ik wel: misschien moet ik het wat vaker een beetje vaag laten...)
Op zulke momenten voel ik me weer eens anders dan andere mensen. Wat dat betreft hebben de vis en ik wel overeenkomsten.
Misschien voel jij je ook wel eens alleen.
Ik denk aan de afbeelding van het ichtus-visje. Als enige tegen de stroom inzwemmen is zwaar en eenzaam.
En misschien voelt het voor jou wel alsof je de enige bent die zondags nog naar de kerk gaat. Of die in de Bijbel leest. Of bidt voor je eten.
Je zou toch af en toe de neiging krijgen om je maar weer mee te laten drijven, lekker cosy tussen de andere vissen.
Maar dan hoop ik dat iets (of Iemand) toch sterker is in je leven. Dat je (toch) niet zonder Hem kunt!
Laten we, als christenen, elkaar wat meer opzoeken en bemoedigen!
Nog even terug naar mijn eenzame vis. Thuisgekomen laat ik de nieuwe gouden molly vrij. Onze molly zwemt er pijlsnel naar toe!
Sindsdien zwemmen ze z'n tweetjes door het aquarium. Ik word er blij van als ik er naar kijk.
Misschien word ik wel vissenfluisteraar...
Blog 15: 19 januari 2023 Dierendag 1987
'We mogen vanmiddag allemaal een dier meenemen naar school', zeg ik als 11-jarig meisje tegen mijn moeder. 'Ik wil graag een kip meenemen'.
'Geen sprake van', zegt m'n moeder.
'Een ander dier dan?' zeg ik en ik denk aan onze hond, de poezen en konijnen. 'Nee, dat kan niet', zegt ze.
Teleurgesteld denk ik: dan ga ik er voor bidden. En als ik dan tussen de middag thuis kom mag het wel.
Ik bid er de hele ochtend voor. Als ik thuis kom zeg ik: 'En? Mag het nu wel?'
"Nee, ik heb toch al gezegd dat het niet kan', zegt mijn moeder.
Verdrietig eet ik m'n boterham. Hoe kan het dat het niet mag? Ik heb er toch voor gebeden?
Ik ben ook teleurgesteld in God. Weet Hij dan niet hoe belangrijk dit voor me is? Straks is het 1 grote beestenboel op het schoolplein en heb ik...niets.
Halverwege het eten kijken we naar buiten; wat zit daar op het raam? Het lijkt wel...een reuze sprinkhaan. 'Pak hem! gil ik naar mijn moeder. Ze slikt.
'Dank U Heere God' bid ik als ik naar de lucht kijk. De sprinkhaan laat zich zomaar van het raam plukken en we doen hem in een grote glazen pot.
Ik fiets op m'n allerhardst naar school. Iedereen komt om me heen staan en mijn dier mag als enige mee naar binnen. Hij mag alle klassen langs.
's Avonds laten we als gezin de sprinkhaan weer vrij. Hij vliegt gelijk weg.
Ik ben heel dankbaar voor de verhoring van mijn gebed. Maar ik schaam me ook wel een beetje dat ik zo snel teleurgesteld was in God.
Misschien heeft Hij al bij mijn eerste gebed de sprinkhaan bevolen om naar mij toe te vliegen. Ik geloof dat Hij dit kan want in Exodus 10: 1-20 staat dat, voordat Hij het volk Israël uit Egypte leidde, zoveel sprinkhanen naar Egypte stuurde dat het hele land erdoor bedekt werd.
Ik denk vaak terug aan dit wonder. Het heeft me geleerd dat Hij alle gebeden hoort, ook dat van een 11-jarig meisje. Een gebed waarvan een ander misschien denkt: is dat nou zo belangrijk?
Hij zorgde voor mij en Hij gaf me nog iets mooiers dan waar ik om gevraagd had.
Blog 14: 9 januari 2023 Paaltje
Ik heb van die periodes dat ik veel handletter: mooie quotes of bemoedigende woorden op hout of papier.
Op mijn telefoon bewaar ik mooie teksten.
Eén zo'n tekst die ik helemaal geweldig vind las ik in een eetcaféetje om de toiletten aan te wijzen, er stond met een pijl naar links: " men go left, because woman are always right"...
Die wilde ik gaan letteren! Ik had nog een mooi stuk hout, begon hem glad te schuren en zaagde aan 1 kant een pijl.
Ondertussen zat ik er wel over na te denken: waar moet ik hem dan eigenlijk voor gebruiken?
Dat wist ik nog niet...
Door een volle agenda was ik er twee weken niet mee bezig geweest.
Op een avond kwam m'n schoonvader z'n visspullen terugbrengen, die heeft hij bij ons in de schuur staan. Hij zei: ik mag een eigen parkeerplaats bij ons appartement maken, als ik zelf een bord maak met een nummerbord erop. Jullie hebben een heel mooi paaltje in de schuur, die zou daarvoor ideaal zijn. Mag ik die meenemen? Ja, tuurlijk! Hout genoeg, neem maar mee...
Later die avond liepen mijn man en ik naar de schuur: welk paaltje bedoelde hij eigenlijk? Ik dacht: hij zou toch niet mijn mooie plankje....??
Ja hoor, mijn plank was weg. Twee avonden schuren en voorbereiden... Mijn mooie idee....weg.
Daar staat hij, elke dag functioneel te zijn als parkeerplaats-aanduiding.
Ondanks dat hij in weer en wind daar staat, heeft hij een betere bestemming gekregen dan ik in gedachten had. Wat had ik met een bord gemoeten waarop staat " men go left, because women are always right".
Toch moet ik er elke keer aan denken als ik langs het paaltje loop.
Niet iedereen wordt een mooi uithangbord.
Misschien heb jij ook in je eigen leven ervaren dat het anders loopt dan je in gedachten had. Je plannen waren zo mooi. Maar de praktijk werd een stuk anders. Dat kan zelfs jaren later nog schuren.
Misschien had God een ander plan voor jou in gedachten. Kwam je beter tot je recht. Puzzelstukjes vallen dan later op z'n plaats. Maar dat hoeft niet. Vragen kunnen blijven.
Ik weet niet of achter alles een bedoeling zit. Ik weet wel dat Hij voor je wil zorgen, juist in de kartelrandjes van je leven. Vertel het Hem in gebed. Vind rust bij Hem.
Blog 13: 25 November 2023 Believing is Magic
We zitten samen op de bank voetbal te kijken. Manlief kijkt naar het spel, mijn aandacht glijdt af naar de reclameborden aan de kant
van het veld. Ik zie een Coca-Cola reclame: Believing is Magic
Ik laat het even bezinken en denk dan: wauw, dat is echt zo!
De dagen erna blijft het steeds in mijn gedachten terugkomen: Believing is Magic.
Eigenlijk is het geloof echt wel magisch! Ik denk aan :
- de Heilige Geest die in je hart komt wonen.
- dat je leven geleid wordt op bijzondere manieren. Iets dat je voorheen 'toeval' noemde, daar zie je nu Gods hand in.
- een wonder dat je meemaakt. Ik denk dat iedereen wel iets onverklaarbaars kan noemen dat hij of zij mee heeft gemaakt of gezien heeft bij een ander.
- dat je zonden vergeven worden als je ze belijdt in gebed. Waar blijven ze? Staan ze ergens in een hoekje te wachten tot ze bij 'nieuwe' zonden worden toegevoegd? Of blijven ze als een boemerang in de lucht tot ze weer bij je terugkomen? Nee, ze zijn weg! Opgelost. Verdwenen.
- een gebed dat verhoort wordt.
- het is magisch dat als mensen op allerlei plekken in de wereld bidden (ook tegelijkertijd), dat God alle gebeden hoort.
- bovenal vind ik het magisch dat Jezus, als Zoon van God, Zijn plaats in de hemel verliet en mens werd. Dat Hij gestorven is aan een kruis en op deze manier verzoening gaf tussen God en mensen. En hoe 'magisch' is het dat Hij na 3 dagen uit de dood opstond! Hij heeft de dood overwonnen!
Veel 'magische' dingen zijn voor ons onzichtbaar. Ongrijpbaar.
Af en toe zien we iets van Zijn glorie. Hij haalt even de bedekking weg...
Maar... het is meer dan magisch: het is Hemels! Goddelijk!
Believing is Magic. Wat een rijkdom wordt er aan je leven toegevoegd als je tot geloof komt.
Believe/geloof is: vertrouwen op Hem. Op de dingen die je niet ziet maar die er wel zijn.
Geloof maar dat het ook voor jou is!
Blog 12: 9 November 2022
Liedjes en Preken over moeizaamheden (2)
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig en preken gaan zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem', maar je hebt toch niet altijd alleen maar zware en moeilijke omstandigheden?"
Ik denk er even over na. Misschien heeft m'n dochter wel gelijk. Het is heel bemoedigend als je in een moeilijke situatie of periode zit.
Maar als alles goed gaat en je leven op rolletjes loopt? Heb je dan wel behoefte aan zo'n preek of zo'n lied?
Van mij mag er ook wel meer gepreekt worden over bv: een leven vol dankbaarheid .En, wat betekent het in mijn dagelijkse leven dat Jezus voor mijn zonden gestorven is - >leven vanuit Pasen! Of: hoe kun je tot zegen zijn voor anderen met de gaven vd Heilige Geest?
In Johannes 10:19 staat dat Jezus zegt 'Ik ben gekomen om Mijn schapen leven in overvloed te geven'... Wat betekent dat en hoe ziet zo'n leven eruit?
En in Prediker 9:7 staat 'ga uw weg, eet uw brood met blijdschap, drink uw wijn met een vrolijk hart, want God schept al behagen in uw werken.'Wauw, dat is wel een heel rijk leven. En daar wil ik eigenlijk ook wel meer van weten.
De Bijbel is zo'n rijk boek dat (ook!) spreekt dat je je mag verheugen en dat je mag genieten. En dat je Hem lief mag hebben.Ik denk dat het goed is dat, als je wilt groeien, je verschillende soorten voedsel tot je moet nemen. Ook op geestelijk gebied.
Regen en zonneschijn samen geven immers groei!
Blog 11: 3 November 2022
Liedjes en preken over moeizaamheden (1)
Mijn dochter komt de keuken binnen terwijl ik naar een christelijke radiozender luister. Ze luistert even mee en zegt dan:
"Mam, christelijke liedjes zijn vaak zo treurig. En preken gaan ook zo vaak over 'als je het moeilijk hebt, ga naar God, Hij wil je helpen... "
Dat laatste is waar.
God gaf Zijn Zoon aan ons, Zijn naam: Immanuel. Dat is: God met ons.
En de Heilige Geest heet ook wel: trooster.
Er is veel ellende en verdriet in de wereld. Soms in je eigen wereld. Hoe goed en hoe fijn is het dan dat je weet: Hij is erbij! Hij wil me helpen, me beschermen en omringen met Zijn liefde.
Maar wat nu als je leven wel lekker loopt?
Tuurlijk, daar ben je (hopelijk) dankbaar voor. (En wat fijn als mijn dochter zegt dat het goed gaat!)
Maar wat moet je dan met die boodschap: als je het moeilijk hebt, schuil bij Hem?
Drie gedachten:
- bouw in goede tijden aan je relatie met Hem zodat je op Hem terug kunt vallen als het minder gaat.
En, als je liederen kent die moed en hoop geven, komen die misschien in je gedachten als je ze nodig hebt...
- Ga niet alleen naar Hem als je het moeilijk hebt.
- als 1 lid lijdt, lijden alle leden zegt Paulus in 1 Korinthe 12:36. Heb oog voor mensen om je heen. Als iemand het moeilijk heeft, kun je dan op 1 of andere manier helpen? Praktisch, of voor iemand bidden...
Ik moet denken aan een begrafenis van een tante van mij. Ik kon niet meezingen, was te emotioneel. Achterin de kerk zongen ze prachtig. Ik voelde me als het ware gedragen door mensen die wel konden zingen.
Later zat ik bij een andere rouwdienst van een kennis. Toen was ik degene die wel kon zingen.
Draag elkaars lasten. Dat kan, als je zelf de kracht hebt.
Regen en zonneschijn wisselen elkaar af, als het goed is komt er na de regen in jouw leven ook weer zonneschijn. Hij wil in allebei er graag bij Zijn.
Blog 10: 12 Oktober 2022
Van het één in het ander...
Naast Febe op Facebook heb ik nu een eigen webpagina!
Zo rol ik een beetje van het 1 in het ander...
Ik weet nog dat ik begon, in de coronatijd, met het delen van een handgeletterde kaart in de appgroep van onze kerk, wat vond ik dat spannend: wat zullen ze er van vinden?!?
Elke stap die ik neem vind ik weer opnieuw spannend.
En ik weet nog wel dat ik in het begin dacht: 'Wie ben ik nou? Wat voor talent heb ik nou? Er is al zoveel op dit gebied, wat heb ik nu toe te voegen?'
Je kunt er gauw door ontmoedigd raken en er maar mee stoppen.
Toen kreeg ik een gedachte aan al die talentenshows voor zangers/zangeressen: zijn er dan geen zangers genoeg in het land? Maar elke keer breken er weer nieuwe talenten door. Elk op hun eigen unieke manier.
Zo denk ik nu ook: ik doe het op mijn eigen, unieke manier. En ik vraag Gods zegen erover. En elke keer merk ik dat Hij mij weer inspiratie geeft om weer door te gaan.
Het is maar goed dat ik niet weet wat er verder nog gaat gebeuren want ik ben van mezelf helemaal niet dapper...
Maar zo, stapje voor stapje, durf ik het wel!
Blog 9: 5 Oktober 2022
Ik ben erbij
Exodus 14:13 en 14 zijn twee Bijbelverzen die heel speciaal voor mij zijn. Ik kreeg deze tekst van allerlei kanten naar me toe toen ik een moeilijke periode in mijn leven doormaakte.
Een soortgelijke tekst staat in Jesaja 43:2a (zie foto) Het geeft iets weer van 'houd je maar aan Mij vast, samen komen we veilig aan de overkant.'
God is erbij. Hij weet er van. Hij wil heel dicht bij je zijn. De golven dreigen maar zullen je niet overspoelen. Als het water ruw en ijskoud is, zul je toch je hoofd boven het water kunnen houden. Als het lijkt alsof de situatie nooit ophoudt, zal er toch een einde aan komen. Hij laat je niet los!
Blog 8: 10 September 2022
Stop met vergelijken
Afgelopen week kwam er een vriendin op de koffie. Op een gegeven moment vertelt ze dat haar schoonzusje iemand hulp had aangeboden. 'Zo is ze altijd' zei ze, 'Als er iets is, heeft zij alweer spontaan iets gezegd of gedaan'. 'Of ze heeft iemand al een kaartje gestuurd, terwijl ik daar nog helemaal niet aan gedacht heb'.
Het klonk een beetje verwijtend.
En ze nam het zichzelf ook kwalijk dat ze niet zo spontaan en sociaal is als haar schoonzusje.
Vanmiddag gaf ik een rondleiding in onze kerk. Tussendoor spiekte ik nog even naar de jaartallen, die kan ik niet zo goed onthouden...
De rondleiding ging niet zo vloeiend; de informatie was een beetje hap-snap. Halverwege kwamen we bij een onderdeel waar iemand anders vol vuur en passie over vertelde. Iedereen hing aan zijn lippen.
Ik kreeg bijna een beetje een hekel aan hem. Ik baalde dat mijn verhaal niet zo goed ging als dat van hem.
Maar toen dacht ik aan datgene dat ik tegen mijn vriendin zei: 'je moet niet vergelijken. Jij bent goed zoals jij bent!'
Ik val ook steeds weer in die valkuil dat ik me met iemand anders vergelijk. En misschien doe jij dat ook wel.
In het boekje dat ik schreef heb ik een heel hoofdstuk geschreven over 'stoppen met vergelijken!' (En jezelf of anderen vervolgens beoordelen).
Ik pak het er net nog maar even weer bij...
Paulus schrijft in 1 korinthe 4 vers 3 dat hij het onbelangrijk vindt hoe anderen hem beoordelen. Hij zegt: het enige dat ik belangrijk vind is hoe God over mij denkt.
Hij weet mijn gedachtes, daden en intenties.
Voor Hem hoef ik me niet mooier voor te doen dan ik ben. Hij kent mij want Hij heeft mij gemaakt.
Mensen kijken en vergelijken. Hij weet allang dat we juist allemaal anders zijn.
Met mijn unieke persoonlijkheid kan ik Hem dienen. Dat is wat echt telt.
Blog 7: 25 Augustus 2022
Praat over wat God voor jou doet!
"Wat moeten we doen om als kerkelijke gemeente te groeien?" vraag ik in een gesprek aan een mede-gemeentelid.
(En dan bedoel ik niet in aantal maar in geloofsgroei).
"We moeten onderling veel meer delen," zegt hij. "Delen wat je mee hebt gemaakt, delen wat God voor jou gedaan heeft."
Een tijdje later ben ik gastvrouw bij een doordeweekse openstelling van onze kerk. Er zijn even geen bezoekers en ik maak een praatje met de andere gastvrouw.
Ik vertel haar dat ik pas, te gast bij een andere kerk, een gebedsgenezing heb meegemaakt. Zwaar onder de indruk vertel ik wat er gebeurde. En dat ik eerst dacht: Wat gebeurt hier nou? Is dit wel echt?' (Zulke dingen gebeuren nl. niet in onze kerk...)
Ze vertelt dat zij dat ook een keer heeft meegemaakt.
En samen halen we er Bijbelverhalen bij waar ook genezingen gebeuren. En we komen tot de conclusie: God is dezelfde, toen en nu!
Getuigen; ik ben er niet goed in om wildvreemden aan te spreken om over het geloof te praten. Maar een gesprek, als er ruimte voor is, met iemand waarvan ik weet dat hij of zij ook gelooft, dat kan ik wel.
'We moeten veel meer delen wat we geloven met anderen'
Ik denk dat dat inderdaad diepte geeft in ons geloofsleven.
Blog 6: 10 Augustus 2022
Niet meer 'anders' maar 'uniek'!
Afgelopen mei heb ik een boekje met Bijbelstudies uitgegeven over het thema 'uniek zijn'.
Ik krijg vooral veel reacties over het voorwoord waarin ik schrijf dat ik mij altijd anders heb gevoeld dan anderen.
Ik hoorde er voor mijn gevoel nooit helemaal bij.
Mensen zijn hokjes-denkers. Ik paste nooit helemaal in een hokje.
Maar er was 1 hokje waar ik wel in pas(te):het hokje 'kind van God'.
Ik herinner me nog dat ik bij mijn moeder achterop de fiets zat en dat we langs een gebouw fietsten en dat ik dacht: dat is een fijne plek om te zijn. Hoe oud zou ik geweest zijn, 4 of 5? Het was de kerk, de plek waar van Gods liefde werd verteld. Van Zijn wijd open armen.
De reacties die ik krijg zijn allemaal hetzelfde: ik heb me ook altijd 'anders' gevoeld.
Ik voel me nu niet meer anders. Ik voel me uniek. Uniek geschapen met mijn gaven en talenten. Ik voel me waardevol, geliefd door de Vader! Ik ben precies zoals ik bedoelt ben.
En als ik iets verkeerds doe of zeg, of verkeerde keuzes maak, ga ik weer terug naar God, Hij blijft daar staan met wijd open armen vol vergeving.
Ik ben.... een kind van de Vader.
(afbeelding is uit het boekje 'Niemand is zoals jij' van Max Lucado)
Blog 5: 26 juli 2022
Als je niet weet wat je moet bidden
Bidden...Ervaar jij wel eens dat je niet weet waarvoor je moet (kunt) bidden?
Je doet je ogen dicht en na een paar standaard zinnen weet je niets meer...
Je kunt dan natuurlijk stil blijven en je op God richten.
Maar je kunt ook een keer iets ander gaan doen: bid voor de mensen in de contactenlijst van je telefoon. Ik weet niet hoeveel mensen er in je telefoonlijst staan, je kunt de lijst opdelen.
Maar begin gewoon met bidden voor de eerste persoon. Het bijzondere van je lijst -omdat die op alfabet staat- is dat iedereen door elkaar staat. Je familie, vrienden, collega's, iemand die je van vroeger kent, iemand waarvan je denkt: wie is dat, waarom staat hij/zij tussen mijn contacten? (Misschien heb je een keer iets verkocht via Marktplaats...)
Misschien kom je, al biddend, bij iemand waar je eigenlijk helemaal geen klik mee hebt...
Ik denk dat al die personen je gebed nodig hebben.
Bid:
voor hun persoonlijke situatie,
voor zegen,
voor kracht,
dat Gods liefde overvloedig in hem/haar uitgestort mag worden,
voor geloofsgroei of dat diegene God mag leren kennen,
voor de Heilige Geest die hun hart wil vervullen,
dat God voor hem/haar wil zorgen,
bid of ze een fijne dag mogen hebben...
Ik ervaar dat ik er zelf blij van wordt als ik voor mensen heel persoonlijk bid. En dat je Hem dichterbij gaat ervaren. Dat God jóuw hart aanraakt, terwijl je voor iemand anders bidt. En dat je zo iets voor een ander kunt betekenen. Wie weet of die persoon juist op dat moment jouw gebed zo hard nodig heeft!
Zo kun je tot een zegen voor iemand anders zijn.
Blog 4: 19 juli 2022
Jouw bloeitijd is Speciosus!
Ik hoorde vorige week tijdens de diploma uitreiking van mijn dochter zoiets moois, ik wil het graag met jullie delen:
Krokussen bloeien prachtig in het voorjaar! Maar wist je dat er ook een krokus bestaat die in het najaar bloeit? De Crocus Speciosus.
Sommige mensen weten al vroeg in hun leven wat ze willen gaan doen, wat het pad is dat ze daarvoor moeten volgen en wat ze gaan doen om dit te bereiken. Soms lijkt het alsof hen alles voor de wind gaat...
Maar er zijn ook tieners die niet goed weten welke kant ze op moeten. Welke keuzes ze moeten maken. Ze doen wat de rest om hen heen doet of ze dachten dat ze wisten wat ze wilden, maar het was toch niet wat ze in gedachten hadden...
Uiteindelijk komen veel van hen pas later in hun leven tot bloei.
Net zoals de Crocus Speciosus.
Als ik de betekenis van Speciosus opzoek staat daar: good-looking, handsome, beautiful · splendid, brilliant · showy, specious.
Dat zijn nogal eens complimenten! Ook al was je start niet vlekkeloos, kijk eens hoe je er nu bijstaat! Je bent prachtig!
Of je nu een krokus bent die in het voorjaar bloeit, of je bent een krokus die in het najaar bloeit: het is allebei mooi!
Het is allebei oké!
Geniet van je groei, geniet van je bloei!
Blog 3: 2 juli 2022
Actief bezig zijn met je droom
Heb jij een droom? En doe je daar iets mee?
Ik weet dat meer fbvrienden van mij dit 6-minuten-dagboek gebruiken en er goede ervaringen mee hebben.
Begin vorig jaar heb ik hierin geschreven. Elke dag schrijf je kort over mooie momenten die je die dag hebt meegemaakt en waar je dankbaar voor bent.
Een aanrader als je een 'meer dankbaar' leven wilt!
Er staan ook mooie quotes in, bv om doelen te gaan stellen in je leven of hoe je die doelen kunt halen.
Eén mooie quote die ik met jullie deel is: 'je zult je leven nooit veranderen als je niet iets verandert in wat je elke dag doet. Het geheim van succes zit besloten in je dagelijkse routine.'
Kortom, een doe-boekje om bewust bezig te zijn en om de mooie momenten in de dag langer vast te houden.
Ik hoor soms: wat knap dat je een boekje hebt geschreven! Maar om dit doel (of een ander doel) te halen moet je bereid zijn om er (veel) tijd aan te besteden.
En dat deed ik: elke dag schreef ik iets, al was het maar een punt of een komma...maar elke dag 'groeide' m'n boek. Al verwijderde ik soms ook weer hele stukken, ik wist: het is er weer beter op geworden!
Misschien heb jij ook wel een droom. Ik zou zeggen: ga daar actief mee aan de slag. Doe elke dag iets, al is het maar iets kleins. Het gemakkelijkst is het als je er een vast moment op de dag tijd voor neemt, zodat het op een gegeven moment een gewoonte wordt. Ook als je soms geen zin of inspiratie hebt.
En dan wordt het op een gegeven moment iets tastbaars, je hebt iets bereikt. Ook al doe je het alleen maar voor jezelf, het geeft zoveel voldoening!
En dan is al die tijd die je er in gestoken hebt de moeite waard geweest!
Blog 2: 27 juni 2022
Ongemakkelijke gesprekken...
Mam, jij bent 'kampioen ongemakkelijke gesprekken' zei onze Jelte toen we vorige week een middagje de stad in waren geweest...
Hij heeft gelijk: gesprekjes liepen niet echt vlotjes...ik weet niet goed waarom...ik ben soms gewoon niet zo goed in 'small talk'...
Een jaar of tien geleden zou ik het heel vervelend gevonden hebben (of er verdrietig van worden) als iemand dit tegen me zou zeggen.
Nu denk ik: je kunt niet overal goed in zijn. Ik heb weer andere kwaliteiten.
Zo heeft iedereen goede en minder goede kwaliteiten, laten we elkaar maar aanvullen
Jij bent onmisbaar zoals je bent.
Blog 1: 24 maart 2022
Opnieuw beginnen...
Om je te bemoedigen...
Toen ik een tijdje terug deze facebookpagina begon had ik een mooie lijn uitgestippeld over hoe ik het vorm ging geven.
Toch is dit pas de eerste 'vulling' van de pagina. Corona, en andere omstandigheden, gooiden roet in het eten. M'n planning kon de prullenbak in...Frustratie en ontmoediging kwamen in de plaats waar eerst zoveel enthousiasme zat.
Sommige dingen lukken niet.
Heb je dan gefaald? Ben je dan een mislukkeling?
Nee, want wat je doet (en wat je niet doet) zegt niets over wie je bent.
Paulus zegt in Romeinen 8:14-17 "Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God, en medeërfgenamen van Christus; immers, indien wij delen in zijn lijden, is dat om ook te delen in zijn verheerlijking."
Erfgenaam, dat is: Zijn kind zijn. Daar heb je zelf geen verdienste aan. Je kunt ook niets doen om Zijn kind te worden. Maar dat is: alle eer aan God!
Dat zet mijn mis-lukken weer even in een ander licht.
Het gaat niet om wat ik MOET doen. Het gaat om wat ik MAG doen.
Ik ga opnieuw beginnen.
Zo werkt het ook als je zondigt. Als je je naar je Vader toekeert en je zonden belijdt, dan mag je weer opnieuw beginnen. Een schone lei. Hij wist met het bloed van Jezus jouw zonden weg. Hij geeft telkens weer een nieuw begin.
Er komt een nieuwe planning voor mijn facebookpagina -> ééntje die flexibel mag zijn. Een nieuw ijkpunt waarvandaan ik ga starten. Een nieuw begin. Ik heb er zin in.
